Στην πρώτη γραμμή αμύνης...

Πολύ καλή, ουσιαστική και περιεκτική η κουβεντούλα μας χτες βράδυ αγαπητέ μου φίλε. Ξεχάσαμε ίσως να καλέσουμε το Λεωνίδα στην παρέα μας. Ο Λεωνίδας κι εσύ είστε από τα άτομα που μπορώ να συζητώ ώρες ολόκληρες δίχως να βαριέμαι. Απαναντίας μάλιστα. Χαίρομαι επειδή οι προβληματισμοί μας ταυτίζονται, όχι για την ίδια τη ταύτιση, μα γιατί επειδή οι αγωνίες μας βαδίζουν σε παράλληλες τροχιές. Σου ξαναλέω κι από ΄δω πως κάποιες κουβέντες σου μεγάλωσαν το φορτίο μου... Έτσι δεν είναι; Επειδή πίσω από τα καλά κι αληθώς επαινετικά λόγια κρύβεται μια άλλη αγωνία. Εκείνων που ανησυχούν για το αύριο των παιδιών τους και της κοινωνίας γενικότερα. Ήθελα να σου επισημάνω και κάτι άλλο χτες βράδυ. Μα ο ρους της κουβέντας μας ήταν ορμητικός. Και πως να μην ήταν άλλως τε; Μόνο εσύ και κάνα δυό άλλοι έχετε τιμήσει με λόγο αληθινό και από ψυχής εκείνον που εδώ και δεκατρία χρόνια δίνει μια μάχη άνιση, εν πολλοίς. Μα μόνο οι λίγοι, οι ανοιχτόμυαλοι, οι ταπεινοί, οι αρνητές του ψεύδους, αυτοί που μόχθησαν πραγματικά στη ζωή και συνειδητοποιούν τον αγώνα και το χρέος μπορούν να εκτιμήσουν και να επαινέσουν όταν , όπου και ό,τι χρειάζεται. Κι εσύ είσαι ένας από αυτούς,
Η επόμενη συνάντησή μας είναι ήδη "κλεισμένη" και μάλιστα σύντομα. ΄Αδειασαν τα μετερίζια... Και οι πολιορκημένοι αγωνιούν...Ξέρω πως θα τους δώσουμε το χέρι άδολα. Επειδή είμαστε στην πρώτη γραμμή αμύνης...Τ΄ άκουσες φίλε; Ναι, είμαστε στην πρώτη γραμμή αμύνης!!!
Καλημέρα και καλή δουλειά φίλε.