Κυριακή απόγευμα απέναντι απ το μουράγιο...

Μαγική η εικόνα και χτες, στο λιόγερμα...Τα πλοία ερχόντουσαν το ένα πίσω από το άλλο για να αποβιβάσουν ανθρώπους και αυτοκίνητα, στη διαδρομή τους προς τη θορυβώδη πολιτεία της πρωτεύουσας...Κι εγω απολαμβάνοντας ένα καφέ και τον αληθινό λόγο, έβλεπα και θυμόμουν...Οι μνήμες ήταν εκεί μα και ταξίδευαν...Περνούσαν δίπλα απ τους Πεταλιούς, απ΄ το Καφηρέα και έμεναν αρόδο στο Γαύριο και στο Στιβάρι.... Ομως η ζωή είναι ένα δυναμικό φαινόμενο...Και σαν οι γλάροι μου έκαναν νόημα να πετάξω μαζί τους, άφησα τη σκέψη μου λεύτερη...Να ακούσει έναν καθάριο λόγο, έναν λόγο της αλήθειας και των Μαθηματικών...Δε μπορω να αποχωριστώ απ τους αριθμούς βλέπετε...Και εκείνη η συναδελφική παρέα, η σχετικά πολυπληθής, μου γέμισε τις μπαταρίες...Εκεί, που βρέθηκα στην ανατολή της νέας χρονιάς...Με τις μουσικές των χρωμάτων μιας προσωρινότητας...Έφυγα γυρνόντας απο οικείους δρόμους προς τα εδώ. Εφυγα ξεκούραστος και γαλήνιος... Με το νου να προσορμίζεται στην πραγματικότητα αλλά και με διάθεση για δημιουργία...Γένοιτο είπα....