Σ΄εκείνη τη γωνία, πλάι απ το μικρό σταθμό,
τούτη η εικόνα που αποτύπωσα ήταν όντως γεμάτη χρώματα μιας όμορφης,
μικρής, δικής μου πατρίδας...Κι αν ρωτήθηκα, για το κόστος....είπα πως
δεν είναι δυνατό να κοστολογείς την ομορφιά, την ομορφιά
που η φύση δίνει αβίαστα και απλόχερα...Να σου πω και κάτι άλλο....Δε
ξεχνώ πως ένα λουλούδι μου πρόσφερε ένα απ τα καλύτερα καλοκαίρια της
ζωής μου....Σταμάτησα λοιπόν και αποτύπωσα τούτα τα λουλούδια....Για να
νάναι και τούτο το καλοκαίρι όμορφο. Συν Θεώ, πάντα. Τη βοήθειά Του
επικαλέστηκα στο μικρό ξωκκλήσι, δίπλα απ το δάσος σήμερα!!! Άκουσα τις
μυστικές συνάξεις των αόρατων δυνάμεων...ΓΕΝΟΙΤΟ, ψιθύρισα!!!
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Τρίτη 7 Μαΐου 2013
Eπίσκεψη σε μικρές πατρίδες της ψυχής μου, σήμερα...
Ραντεβού με την ιστορία είχα σήμερα. Είδα, σκέφτηκα αποτύπωσα, προβληματίστηκα....Κάτω απ τα πανύψηλα δέντρα του ιστορικού τόπου περπάτησα ανηφορικά μονοπάτια, μίλησα με ψυχές, και όχι μόνο. Κι ύστερα , περπατώντας γύρω-γύρω απ την πανέμορφη μικρή λίμνη, καθώς ξεκούραζα τη κουρασμένη σκέψη μου, μ άρεσε πολύ το καινούργιο τοπίο. Το ερωτεύτηκα και έδωσα ένα νέο ραντεβού εκεί....Κι ήρθε εκείνο το τόσο νόστιμο καφεδάκι στο μικρό σταθμό, μαζί με όμορφη κουβεντούλα περί πολλών.....Κι όπως είπα...λίγο πιό μετά....ναι!!! σήμερα επισκέφτηκα μικρές πατρίδες της ψυχής μου....
Στο Μακρονήσι, ένα μαγιάτικο πρωινό...
Στη Μακρόνησο, ένα μαγιάτικο πρωινό, όταν
θέλησα η επίσκεψή μου εκεί να είναι ένα μνημόσυνο των ψυχών, του
Καπετάνιου του ΕΛΑΣ Γ.Ρ και του μετέπειτα Στρατηγού του Κυβερνητικού
Στρατού Ν.Σ. Μια ιστορία δύο αγαπημένων φίλων που οι διχαστικές γραμμές
που ξένοι επέβαλλαν στην πατρίδα μας, δεν επηρέασαν ούτε στο ελάχιστο.
Μια ιστορία αληθινής φιλίας που ούτε τα ξερονήσια, ούτε η στρατιωτική
δικτατορία, ούτε ο καταραμένος εμφύλιος άφησαν να νοθευτεί. Η φιλία τους
ήταν αδιαμφισβήτητη μέχρι το τέλος της ζωής , καθενός τους!!! Μια
ιστορία που κάποτε θέλω να καταγράψω δημόσια!!! Ποτέ δε ξεχάσω τη
κουβεντούλα μου με τον καπετάνιο, που μου μιλούσε και η συναισθηματική
φόρτιση έφτανε μέχρι δακρύων!!!
Eδώ ο admin με φόντο τους φούρνους του νησιού. |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)