Kίνδυνοι από τα κινητά τηλέφωνα

Κάντε κλικ στο σύνδεσμο που ακολουθεί για να διαβάσετε για τους κινδύνους από τη χρήση των κινητών τηλεφώνων. Το δημοσίευμα είναι από ΤΑ ΝΕΑ.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=4534015

Αντιγριπική θεωρία, μάθημα 1ο.

Για να διαβάστε το 1ο μάθημα της αντιγριπικής θεωρίας...κάντε κλικ στο σύνδεσμο που ακολουθεί. Το δημοσίευμα είναι από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=77350

Eκδηλώσεις της Καϊρείου Βιβλιοθήκης Άνδρου

Η αφίσα για το τυπογραφείο Καραουλάνη που ανήκει στις σελίδες ιστορίας της ΄Ανδρου.

Η αφίσα για την έκθεση λαϊκών οργάνων.


Ευχαριστώ την αρμόδια υπάλληλο της Καϊρείου βιβλιοθήκης του νησιού για την αποστολή των αφισών, μα και για τα καλά της λόγια στο blog των Λειβαδίων. Το έργο της Καϊρείου βιβλιοθήκης στην Ανδρο είναι πολύ σημαντικό.

Η Παλιόπολη στην Ανδρο

Η Παλιόπολη σήμερα. Ήταν κάποτε πρωτεύουσα του νησιού, στην Ανδρο.

Η παραλία της Παλιόπολης. Διακρίνεται και ο βυθισμένος λιμενοβραχίονας.







Παλιόπολη...

Κάθομαι στον τοίχο της αυλής του σπιτιού της…

Ενώ της ομολογώ τον έρωτά μου

με πάθος.

Κοιτάζω απέναντι.

Είμαι μπροστά σ΄ ένα

ανοιχτό παράθυρο στο Αιγαίο.

Στο βάθος διακρίνω ένα αβύθιστο ναυάγιο ονείρων.

Ανοιχτή πρόσκληση να πετάξεις στον ουρανό.

Ανοιχτή πρόσκληση να αγγίξεις το βαθυγάλαζο.

Δίπλα μου η λήκυθος με τη τέφρα των αναμνήσεων.

Ο άνεμος προκλητικός.

Νιώθω τους καημούς του αρχιπελάγους…

Τα πιο πολλά όνειρα είναι εξηγημένα, μου λένε.

Ας είναι μακριά από εμένα οι πολυσύχναστοι δρόμοι τους.

Θέλω να ακούω τη σιωπή.

Γιατί η σιωπή προσελκύει τα πιό όμορφα όνειρα.

Της υπενθυμίζω

πως τα Μαθηματικά δεν είναι άποψη.

Κι είναι ευδιάκριτη η ομορφιά και η αρμονία τους

Και όχι μόνο.

……………………………..

Κι η δύση απέναντι είναι μαγική.

Δεν ξέρω αν προφητεύει τα μελλούμενα.

Νιώθω νάναι αιχμάλωτα απ΄ αυτήν

τα δαχτυλικά αποτυπώματα της ψυχής μου.

Παλιόπολη….

Μου ανήκει και της ανήκω.

Υπάρχει ένας αρραβώνας της σκέψης μου με αυτήν.

Αρραβώνας, με δαχτυλίδια καμωμένα από τις πρασινόπετρες

του γκρεμισμένου κάστρου της.

‘Ενας αρραβώνας που δε θα διαλυθεί ποτέ.

Βραδιάζει.

Βλέπω το αστέρι που δραπέτευσε από το σκοτάδι.

Πρέπει να φύγω.

Η βάρκα με περιμένει στην προκυμαία της

ξεχασμένης πόλης.

Διακρίνω τα εξώκοσμα χτίσματα με τα

ανεκτίμητα ακροκέραμα κάποιων εποχών,

τα κρυμμένα μυστικά της γεωγραφίας του τόπου,

αλλά και τους γρίφους

απ’ το αυγουστιάτικο φεγγάρι.

Δημ. Σπ.

Άλλη άποψη της παραλίας της.

Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά...


Αν κάνετε κλικ πάνω σε κάθε φωτό θα την απολαύσετε στο φυσικό της μέγεθος.

Λειβάδια Ανδρου

Δείτε εδώ μερικές φωτογραφίες από το χωριό Λειβάδια της Ανδρου, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Χώρα. Το χωριό είναι καταπράσινο άρα και πανέμορφο και στα βάθη των χρόνων χάνεται η όποια μικρή σχέση μου με αυτό. Η γιαγιά μου είχε καταγωγή από τα Λειβάδια. Αν κάνετε κλικ πάνω στην κάθε εικόνα θα τη δείτε στη κανονική της διάσταση και αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο γι΄ αυτό.

Βγαίνοντας από τα Λειβάδια , για τη Χώρα της Ανδρου.

Το στέγαστρο της αναμονής για τη κάθε είδους συγκοινωνία στην είσοδο των Λειβαδίων.

Το ποτάμι δίχως νερό, φυσικά.

Τούτη η κατασκευή με γοήτεψε. Την είδα καθώς ερχόμαστε από Συνετί. Θεωρώ πως είναι ομοίωμα περιστεριώνα αλλά ο πονήσας πρέπει να ήταν ή και να είναι μερακλής!!!

Άποψη των Λειβαδίων από το δρόμο που οδηγεί σε αυτά από Συνετί.

΄Αλλη άποψη των Λειβαδίων από το δρόμο που οδηγεί σε αυτά από Συνετί.

Κι άλλη άποψη του χωριού με την εκκλησία να δεσπόζει.

Για τη θάλασσα

Για όλους τους φίλους συμπατριώτες της Ανδρου και των Κυκλάδων(Γιάννη τ΄ακους;) αφιερώνω τούτο το μικρό κείμενο που διάβασα προχτές στο "Γεωτρόπιο " της "Ε".

"΄Οποτε δω θάλασσα ξεπετά η καρδιά μου. Θαρρείς πως δεν έχω βγει από την κοιλιά της μάνας μου, αλλά από την θάλασσα. Πριν πιάσω να περπατώ, έμαθα να κολυμπώ. Ακούγω από μακριά τη βουή της και και δροσίζεται η ψυχή μου...καταλαβαίνω πως με καλεί κοντά της..."


Αυτά τα λόγια του Φώτη Κόντογλου λες και κρύβονται φιμωμένα, βαθιά μέσα στην καρδιά των περισσοτέρων Ελλήνων. Αγγίζουν όσους γαλουχήθηκαν στον αφρό της ή έζησαν έστω για λίγο μαζί της, έχτισαν σαθρά κάστρα στην άμμο και αφέθηκαν στην υγρή αγκαλιά της, ονειρεύτηκαν πελάγη και ελεύθερους ορίζοντες....
Το κείμενο ειναι της κ. Ζερμαίν Αλεξάκη.

Για τους καλούς μου φίλους

Καλοί μου φίλοι Αναστασία και Κώστα, καλή χρονιά κι από εδώ.
Ξέρετε χτες ήταν ένας σχετικά επώδυνος αποχωρισμός του νησιού εκ μέρους μου.
Μα πάντα έτσι συμβαίνει σαν βρίσκομαι εκεί.
Νωπές οι μνήμες κι η αίσθηση του να περπατάς στη γη του.
Να βλέπεις φίλους και συγγενείς.
Να γεύεσαι τις νοστιμιές που παράγει, έστω και σε πείσμα των ιατρικών συστάσεων...
Να ακούς το σφύριγμα του ανέμου και να αγναντεύεις το φεγγάρι...
Να είστε καλά και είμαι σίγουρος πως θα συνεχίσετε να δημιουργείτε για τη Παιδεία μας.
Περιμένω να ανταποδώσω φιλοξενία στο Μαραθώνα.

Eυχές

Πολλές ευχές για καλό μήνα, καλή σχολική χρονιά σε όλους τους συναδέλφους και συναδέλφισσες εκπαιδευτικούς. Να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί και να αντέχουμε στις απαιτήσεις μιας καθημερινότητας που όλο και δυσκολεύει.
Πέρα από αυτά όμως είμαι ακόμη εκεί. Αναπνέω τον αέρα του Αιγαίου και μπροστά μου έχω τις γαλακτισμένες αυλές των σπιτιών της... Δεν ήθελα να φύγω χτες βράδυ από το νησί. Μα το καθήκον σήμερα με καλεί εδώ. Αισιοδοξώ ότι θα πάμε καλά και γιατί όχι , καλυτερα από πέρσυ. Αντε και του χρόνου. λοιπόν!!!