Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Tα καμμένα του Μαραθώνα σε βίντεο

Δείτε στο βίντεο τη φύση με τα καμμένα του Μαραθώνα στη διαδρομή από ΄Αγιο Στέφανο προς Λίμνη Μαραθώνα. Μην ξεχάσετε πριν την μουσική του blog.

Δραστηριότητες του Τοπ. Συμβουλίου Νέων Μαραθώνα

Μερικές φορές αισθάνομαι έντονα το βάρος της ευθύνης στο να προσεγγίσουμε τους νέους μας. Και τούτο για εμάς τους μεγαλύτερους πρέπει να είναι μια διαρκής μέριμνα. Πολλές φορές απορροφημένοι από τους ρυθμούς μας και τα μάταια ίσως, χάνουμε το ουσιαστικό. Την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. Και μάλιστα την επικοινωνία με τους νέους. Τους παραμελήσαμε, ίσως. Οι νέοι μας δε θέλουν μόνο χρήματα και υλικές παροχές. Κι αυτές απαραίτητες είναι. Ομως θέλουν κουβέντα, θέλουν να σκύψουμε να ακούσουμε τα εσώψυχά τους. Να ακούσουμε ότι πολλές φορές δεν έχουν κάπου να ακουμπήσουν τις ανάγκες της ψυχής τους. Παιδιά του Δήμου μας θέλω να τα λέμε. Και με τις δικές μου ταπεινές δυνάμεις να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για εσάς. Το γραφείο μου στο Γυμνάσιο είναι ανοιχτό και για τους μαθητές του σχολείου μα και για εσάς όλους, που κάποτε σας είχαμε στα θρανία. Καλή δύναμη στις επιδιώξεις σας. Καλή επιτυχία στους στόχους σας. Και ψηλά το κεφάλι ε?
Οπως βλέπετε σας έβαλα σήμερα εδώ, στο blog μου. Προσδοκώ σε μια μεστή επικοινωνία. Για το καλό της κοινωνίας μας. Να είστε όλα τα παιδιά καλά και να σας χαίρονται οι οικογένειές σας. Και βεβαίως αναρτώ το video από την εξόρμηση στο Σχοινιά. Μην ξεχάσετε να κλείσετε την μουσική του blog (στα δεξιά του) πριν το δείτε.




Στην Επίδαυρο

Στην Επίδαυρο...

Δεν σου χαμογελούσα στην αρχή.


΄Ημουν ναυαγός της νιότης μου

στη δική μου αμμουδιά, κατάμονος.

Με είχαν μάθει να ατενίζω στην ομίχλη.

Ενιωθα τις λεηλασίες της ψυχής μου.

Κι ήρθες εσύ να συγκολλήσεις το ραγισμένο μου

ξημέρωμα.

Με νανούριζαν τότε τα όνειρα

της κοινής μας νυχτερινής πορείας.

Είχες το χρώμα της Μοίρας.

Γι αυτό με οδήγησες στην Επίδαυρο.

Εκεί που σου μιλούσα για το Φ.(1)

Ανέκαθεν μου άρεσαν οι αναλογίες.

Κι εσύ μου μιλούσες χαϊδεύοντας τη χαίτη του ανέμου.

Και τα λόγια μας ήταν τόσο ζεστά που έκαιγαν.

Μας είχε περιβάλλει το περιθώριο

μιας από τις σελίδες της ζωής μας.

Είχαμε μεθύσει από το νάμα της κουβέντας μας.

Γι αυτό έκανα λάθος στις πράξεις των αριθμών.

Κι εσύ άρχισες το μέτρημα των δικών σου βημάτων.

Μας μπέρδεψαν οι απροσδιόριστοι συλλογισμοί μας.

Κι έτσι άρχισε η επαλήθευση των αντι-ονείρων.


1. Φ: ο χρυσός αριθμός. Ο λόγος του μεγαλύτερου προς το

μικρότερο τμήμα στο πρόβλημα της χρυσής τομής στην Ευκλείδεια Γεωμετρία.

Από την πρώτη μου ποιητική συλλογή: " Κι όμως οι αριθμοί ψιθυρίζουν".

Nights in white satin

Eβαλα το βίντεο αυτό για να το ακούω και να θυμάμαι τα νιάτα μου. Τις μέρες τις ξένοιαστες του τότε. Στο Μπερούτι και στη Νεάπολη μιας ήρεμης Αθήνας. Αναπολώ τη γαλήνη της εποχής που πέρασε. Μα αισιοδοξώ. Η ελπίδα μπροστά μου, με καλεί συνταξιδιώτη στο όνειρο. Της πιάνω το χέρι και δρομολογώ το μέλλον μου. Μου ανήκει άλλως τε. Δικαιωματικά,πιστεύω. Είναι δικό μου.


Reamonn-Star

Aφού κλείσετε την μουσική του blog ( στα δεξιά του) δείτε το βίντεο κι ακούστε τη μουσική.

Οι εμπειρίες της ζωής

Κάντ εκλικ εδώ για να δείτε μιαν αξιόλογη παρουσίαση από το δικτυακό τόπο melodikos.com.

Το πρόβλημα του νερού, από μια άλλη άποψη

Kάντε κλικ εδώ για να δείτε μια παρουσίαση για το νερό από το site melodikos.com.

Ι. ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ Ενας μπλόγκερ στην κυβέρνηση

Kάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε το δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ σχετικά με τον blogger Υφυπουργό Παιδείας, Δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Γιάννη Πανάρετο.

To αύριο της Ελλάδας.

Διαβάστε κάνοντας κλικ εδώ, το βιβλίο της wwf σχετικά με το περιβάλλον και το αύριο της Ελλάδας.

Ταξιδεύοντας στον κόσμο, γνωρίζοντας τα δικαιώματά μου

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε την εργασία που είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα της Δ.Δ.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών.

Βότανα

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε την έκδοση του ΚΠΕ Μακρυνίτσας για τα βότανα.

Ας δουλέψουμε μαζί.

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε την έκδοση του KΠΕ Μακρινίτσας για την δουλειά με ομάδα και για τη λειτουργία της ομάδας. Πολύ αξιόλογη.

Επικοινωνούμε έτσι κι αλλιώς.

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε την εργασία από το ΠΤΔΕ του Πανεπιστημίου της Αθήνας, με τον παραπάνω τίτλο.

Εκπαιδευτικοί και φύλο

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε την εργασία (464 σελίδες παρακαλώ, του ΚΕΘΙ) με θέμα τους εκπαιδευτικούς και το φύλο.

Το εμπορικό τρίγωνο της μαθηματικής εκπαίδευσης.

Διαβάστε εδώ το πολύ ενδιαφέρον δημοσίευμα που διάβασα τυχαία και μου άρεσε πολύ. Μα πάρα πολύ.

Η Τζοκόντα στο χώρο: Ενα χαμόγελο

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάστε την εργασία του κ. Γ. Αποστολίδη, που παρουσιάστηκε στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Προγραμμάτων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.

Βιωματική μάθηση

Διαβάστε εδώ την εργασία της κ. Μαρίνας Δεδούλη για τη βιωματική μάθηση.

Παιδί μου πως ζεις;


ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΖΕΙΣ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙ

Στεναχωριέμαι για τα παιδιά του σήμερα. Για τα παιδιά μου, για τα παιδιά σου, για όλα τα παιδιά. Βλέπω την ανησυχία στα μάτια τους, μα εκείνο που με κάνει και θλίβομαι πολύ είναι το κενό που διακρίνω, εκεί, μέσα στη ματιά τους.
Θυμάμαι τότε που λεγόμουνα και εγώ παιδί, αλλιώτικα ήτανε. Οι γειτονιές ήτανε γεμάτες από φωνές παιδιών, φωνές ανέμελες και γονείς που δεν ανησυχούσαν με το παραμικρό.
Τα πρωινά οι δρόμοι ήτανε γεμάτοι με παιδιά που πηγαίνανε σχολείο, πότε αστειευόμενα μεταξύ τους και πότε σκυθρωπά και μουντρούχλικα από το πρωινό ξύπνημα. Και το μεσημέρι το ίδιο, κατά την επιστροφή τους. Νιώθανε μεγάλοι και μικροί τη σχολική χρονιά. Τώρα βλέπεις μόνο αυτοκίνητα με παιδιά στοιβαγμένα και γονείς να τρέχουν να προλάβουν.
Τελειώναμε το σχολείο, τρώγαμε ότι υπήρχε σπίτι μας και αν δεν μας άρεσε μέναμε νηστικοί μέχρι να πεινάσουμε, δεν τρέχανε οι μανάδες να μας κάνουν ιδιαίτερα φαγητά, ούτε είχαμε ντελιβεράδες να μας φέρουν το κάτι άλλο. Εδώ που τα λέμε ούτε τηλέφωνο δεν είχαμε καλά -καλά, όχι ντελιβεράδες-έτσι δεν τους λένε; Ίσως το γράφω και λάθος- τρώγαμε που λες, ότι υπήρχε, διαβάζαμε και μετά έφτανε η ώρα η δική μας. Το παιχνίδι, η ξεγνοιασιά, οι τρέλλες. Εμείς δεν είχαμε να πάμε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, μπαλέτο, κολυμβητήριο. Το μυαλό μας είχε να σκεφτεί μόνο το σχολείο και τα παιχνίδια, όπως αρμόζει σ' ένα παιδί. Σήμερα βλέπεις μόνο παιδιά φορτωμένα με μια τσάντα στην πλάτη από το πρωί ίσαμε το βράδυ. Ώρες- ώρες νιώθω πως εκείνα δουλεύουνε πιο πολύ από τους μεγάλους. Σαν να γεννάμε ενήλικες ένα πράγμα και όχι παιδιά.
Ξέραμε να διαχωρίζουμε τις ώρες της ημέρας και το νόημά τους. Το πρωί σχολείο, το μεσημέρι φαγητό και μελέτη, το απόγευμα παιχνίδι και το βράδυ ύπνο. Σήμερα τα καημένα τα παιδιά χτυπάνε υπερωρίες, πιο μεσημέρι και απόγευμα; Εδώ τα βλέπεις και τις Κυριακές ακόμα φροντιστήρια! Εμείς την Κυριακή την είχαμε συνδέσει με την εκκλησία και την ξεκούραση.
Παιδιά ρομπότ, παιδιά ενήλικες; Δεν ξέρω πως να τα ονομάσω τα σημερινά παιδιά, αλλά δεν ξέρω και πως να τα βοηθήσω έτσι χαμένα που τα βλέπω, σα να ψάχνουν από πού να κρατηθούν.
Από τη μια τρέχουμε να τους τα δώσουμε όλα απλόχερα, μην τους λείψει τίποτα και έτσι τους αφαιρούμαι και πρωτοβουλίες και υπευθυνότητα να έχουνε, και από την άλλη τα έχουμε κάνει να νιώθουν μοναξιά. Πως φερόμαστε έτσι στα παιδιά μας; Πως βαστάμε να μεγαλώνουμε μοναχικά παιδιά και τρομαγμένα; Πως τα μπερδέψαμε όλα έτσι;
Παιδί μου...δεν ζεις σαν παιδί και νιώθω ένοχη για αυτό!


Ευχαριστώ εσένα που με τροφοδοτείς με σκέψεις, συναισθήματα και με κείμενα σαν κι αυτό. Βασίζομαι στο λόγο, στην κρίση σου κι εύχομαι τα καλύτερα για σένα...

Tonight Reamonn with lyrics

Αφού κλείσετε τη μουσική του video (στα δεξιά του blog ) ακούστε τη μουσική βλέποντας το video. Moυ άρεσε πολύ η μουσική και ευχαριστώ για την αποστολή. Φυσικά το πρόσωπο με το όνομα που έλκει την προέλευσή του από το νησί των Φαιάκων... Ευχαριστώ ιδιαίτερα.