Απρόσμενο το σημερινό τηλεφώνημά σου. Ευχάριστο το άκουσμα. Με γέμισε χαρά και συγκίνηση για σένα. Με γέμισε περηφάνια. ΄Ημουν σίγουρος για την έγκαιρη έκβαση της μάχης σου. Επειδή, όσο κι αν έδειχνα να μένω έξω απ την πίεση του χρόνου και των επιθυμιών σου, το ένστικτό μου δονούσε τη σκέψη μου......Σε άφηνα ν΄ανέβεις την ανηφοριά που συ επέλεξες. Τώρα νιώθεις τη δικαίωση των κόπων σου αλλά και του δύσκολου αγώνα. Τα έχουμε πει πολλές φορές. Αυτή η ανηφόρα προς τη γνώση είναι τραχιά αλλά σα φτάσεις στο τέρμα νιώθεις αλλιώτικα......Το άνοιγμα της σκέψης, το πέταγμα προς τις αλήθειες αυτού του κόσμου σε οδηγεί σε άλλα επίπεδα συμπεριφορών αλλά και θεώρησης της ζωής!!!! Το πρωί, όταν μου τηλεφώνησες, ένιωθα πως ήμουν εγκλωβισμένος στο κύκλο της πεζότητας μα το άγγελμα της νίκης σου οδήγησε το νου μου στο...υπερσύνολο των εσωτερικών σημείων αυτού του κύκλου......Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς επειδή μου έδωσες την ευκαιρία να πετάξω ψηλά. Σε ασπάζομαι εγκάρδια και σ΄ακολουθώ...Με περηφάνια, έμπλεος χαράς αλλά και με συγκίνηση. Τελειώνοντας θα σου θυμίσω μια φράση του μεγάλου Leonardo Da Vinci. Μια φράση που είχε επιλέξει ένας φιλόλογος καθηγητής μου στο εξώφυλλο του βιβλίου, στις αρχές της δεκαετίας του ΄70. Είχε πει λοιπόν ο Da Vinci..." Συ ω Θεέ μου μας παρέχεις όλα τ΄αγαθά σου με αντίτιμο την εργατικότητά μας". Να μη το ξεχνάς ποτέ αυτό!!!!
Έτσι είχα γράψει....
