Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Ο ξένος

Στο δρόμο της επιστροφής ήμουν.

Στο δρόμο για την εσπερινή γαλήνη

της ψυχής μου, περπατούσα.

Κι αυτός απόμαχος της δύσκολης μέρας έδειχνε.

Καταπέλτης ήταν η κούρασή του.

Είχε χορτάσει από τη δυσκολία

της παραμονής του, εδώ.

Σκέφτηκα και προβληματίστηκα.

Κι αυτός άνθρωπος είναι.

Είναι μελαμψός μα έχει ψυχή και καρδιά.

Κι αυτές έχουν το χρώμα της δικής μου

και της δικής σου καρδιάς και σκέψης.

΄Εχει κι αυτός συναισθήματα.

Κι αυτός γελάει μα και κλαίει.

Θέλει κι αυτός να γευτεί τις χαρές τις ζωής.

Θα τον αφήσουμε να τις αναζητά, τουλάχιστον;

Με μια κρυφή ελπίδα που επωάζει στο είναι του.

Συγχαρητήρια

Συγχαρητήρια στα παιδιά μου. Στα παιδιά του τμήματός μου εννοώ, που οι εργασίες τους δημοσιεύτηκαν στο σημερινό ένθετο της εφημερίδας ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, για το περιβάλλον. Παιδιά μου θυμηθείτε πως η γνώση και η πνευματική ανέλιξη του κάθε ανθρώπου έρχεται σιγά-σιγά και με τη συνεχή προσπάθεια. Εύχομαι στη ζωή σας να έχετε πάντα επιτυχίες και εμείς να είμαστε περήφανοι για εσάς. Εννοώ τους γονείς σας και εμάς τους εκπαιδευτικούς που σμιλεύουμε το είναι σας.

Eυχές

Καλό μήνα σε όλες και σε όλους, όσες και όσους επισκέπτονται το blog αυτό. Να είστε καλά και τούτος ο μήνας να είναι καλύτερος από τους άλλους. Μα θέλω να εκφράσω και μια άλλη ευχή. Η μεθαυριανή λαϊκή ετυμηγορία να είναι συμβατή με τις ελπίδες όλων μας για ένα καλύτερο μέλλον του λαού και της πατρίδας μας. Είθε...