Στην πόλη της πρώτης εφηβείας μου...

Στης καρδιάς τους διαδρόμους, στης ανατολής τους δρόμους μ΄ έμαθες να περπατώ.... Εκεί στο souk, δίπλα από την πλατεία των μαρτύρων , στο Μπερούτι....Πριν ακούστε το βίντεο κλείστε την μουσική του blog ( πάνω δεξιά του ).

Σε εκείνες...

Σε ΄κείνες τις απογειώσεις του πνεύματος...Οταν οι άνεμοι ήταν

θυελλώδεις...

Σε ΄κείνες τις στιγμές των χρωμάτων και των περήφανων

σκέψεων...

Σε 'κείνες τις ανηφόρες που κατηφόριζε η ψυχή μας...
...
Σε 'κείνα τα κόκκινα χνάρια που αφήσαμε...

Σε 'κείνες τις μυήσεις των λίγων, των απροσκύνητων...

Σε ΄κείνες τις αρμονίες της μαθηματικής επιστήμης που

εφαρμόζαμε και εφαρμόζουμε στην καθημερινότητά μας...

Κι αφού κλείστε την μουσική του blog ( πάνω δεξιά διαβάστε το πως ) ακούστε μια μουσική που δονεί τις καρδιές όσων έχουν...

Στις αύξουσες συναρτήσεις...

Στις γνησίως αύξουσες συναρτήσεις της ζωής μας...

Σ΄ αυτές που δεν εμφανίζουν τοπικά ακρότατα...

Σ΄ αυτές που υπάρχουν αλλά δε διδάσκονται στις αίθουσες

διδασκαλίας...

Aπαγορευτικό...

Με ρώτησες που βρήκα τη δύναμη;

Θυμάσαι όταν αποφάσισα να ταξιδέψω από το λιμάνι της Κάντιας

εκείνο το ανταριασμένο χειμωνιάτικο βράδυ με απαγορευτικό; ...

Θυμάσαι τον άνεμο των 9-10 ...Beuafort?

Kι εκεί δύναμη προσέλαβα...

Μια ζωή απαγορευτικά "βγαίνουν" στους πλόες μου...

Παραβάτης της δικής μου λιμενικής αρχής είμαι και

εξακολουθητικά μάλιστα...