Αργά απόψε σου τηλεφώνησα να σου πω πως επιτέλους πέτυχα εκείνο που ήθελα. Με κόπο αρκετό μα και με επιμονή η μικρή επιτυχία ήρθε. Ξέρεις εσύ το γιατί... Μα θέλω τούτη την ώρα να σου υπενθυμίσω τι γράφει στο βιβλίο του "Το χαμόγελο του Πυθαγόρα" ο Lamberto Garcia del Cid...
" O μαθηματικός ζει πολύ και ζει νέος. Τα φτερά της ψυχής του δεν αποκόπτονται τόσο σύντομα, ούτε οι πόροι του φράζονται με τα σωματίδια σκόνης που σηκώνονται στους σκονισμένους δρόμους της συνηθισμένης ζωής..."
Και βέβαια θυμάσαι ότι αυτό το βιβλίο του del Cid είναι ένα από τα ΄βαγγέλια της ζωής μου.
" O μαθηματικός ζει πολύ και ζει νέος. Τα φτερά της ψυχής του δεν αποκόπτονται τόσο σύντομα, ούτε οι πόροι του φράζονται με τα σωματίδια σκόνης που σηκώνονται στους σκονισμένους δρόμους της συνηθισμένης ζωής..."
Και βέβαια θυμάσαι ότι αυτό το βιβλίο του del Cid είναι ένα από τα ΄βαγγέλια της ζωής μου.
