Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Είσαι ακόμα εκεί

Είσαι ακόμα εκεί. Εκεί έβαλες τη δική σου σφραγίδα του χρέους και της αξιοπρέπειας.
Ο κόσμος, όσοι μπορούν να διακρίνουν, σε θυμάται. Θυμάται το χαμόγελο και τη προσφορά σου στα παιδιά του. Εκεί ανέδειξες για μια φορά ακόμα, το μεγαλείο της επιστήμης μας.
Σου γράφω τα λόγια τούτα σαν αντίδοτο στη πίκρα. Μα ξέρεις κι εσύ ότι είναι δύσκολο να σταθείς ψηλά. Θέλουν οι πιό πολλοί να κλαδέψουν τα ψηλόκορμα δέντρα. Δήθεν, για να πάρουν δύναμη. Στο μέγεθος του απείρου προβάλλουν το μηδέν. Ή λένε κάτι, έτσι, μη έχοντας κάτι καλύτερο. Συμβαίνει πολύ συχνά το τελευταίο.
Να θυμάσαι ότι υπερπερισσεύουν όλοι αυτοί. Τους συναντάμε καθημερινά γύρω μας. Το ξέρεις. Τους προσπερνάμε με χαμόγελο όμως. Με τη δύναμη του λόγου μας απαντούμε στη διαβολή. Με τη θεμελιώμένη πίστη μας στις αξίες που κρατάμε ψηλά. Και με το να αγαπάμε. Και βεβαίως δε ξεχνάμε ότι ο απ. Παύλος επισήμανε τη δύναμη της αγάπης!

Θάθελα να ήμουν...

Θα ήθελα να ήμουν εδώ...







Αλλά κι εδώ...

Ασκήσεις από αύριο

Πιστεύω από αύριο το περιεχόμενο τούτου του blog να γίνει πιό μαθηματικό.....
Το θέλετε; Θα βάλω λοιπόν κάποιες ενδιαφέρουσες μαθηματικές ασκήσεις.

H διερεύνηση της λύσης...

Σε μια παραμετρική εξίσωση πρέπει να γίνει διερεύνηση της λύσης.
Ετσι και τώρα.
Αναζητώ πιθανές λύσεις που δεν βλέπω αλλά υπάρχουν.
Και η ζωή μια εξίσωση είναι.
Αλλά που λύνεται δύσκολα.
Διαφωνείτε;