Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Ενας διάλογος....

.....................................................
- Που είμαστε εδώ?
- Μα που αλλού στη Χώρα της ομορφιάς....
- Κι αυτό το όμορφο νεοκλασσικό?
- Κρυμμένη η ιστορία, εντός του...
- Δηλαδή?
- Η έδρα της γερμανικής διοίκησης, τότε....
- Που τα έμαθες όλα αυτά, αλήθεια;
- Η αγάπη σε βάζει σε διαδικασία να ανελίσσεσαι....
- Δε με νοιάζει τόσο πολύ αυτό, όσο το άλλο..
- Τι σε νοιάζει;
- Να ακούσω την εκφορά των στίχων...
- Περίμενε...θα πάρουμε την κατηφόρα. Και κάπου στο τέρμα....
- Τι είναι εκεί....
- Εκεί, καθώς θα βλέπουμε αριστερά και δεξιά τη θάλασσα, θα βλέπω τα
ακροσέληνα, θα εμπνέομαι και θα σου διαβάζω.
- Αλήθεια τι αγαπάς ποιο πολύ...Τα γράμματα ή τους αριθμούς;
- Δύσκολη απάντηση, σε τούτο το ερώτημα...
- Θέλω απάντηση, ακούς;
- Και τα γράμματα μα και οι αριθμοί με έλκουν πολύ...
- Θέλω να καταγράψω τη φωνή σου...για μια ατέρμονη σκέψη....
- Συμμαχείς με την ομορφιά των δονήσεων....
- Εσύ θα διαβάζεις και δε θα σταματήσεις αν δε σου δώσω εντολή....
- Όταν θα βρεθούμε πλάι απ τη παλιά πόρτα, τότε η αντάρα του
νου σου άλλα θα θέλει...
- Τι δηλαδή;
- Θυμήσου αυτό που σου λέω...
-Και τι θα γίνει τότε...
-Τότε θα σε πάω έξω απ την Παλατιανή....
-Παλατιανή...Τι είν ετούτο πάλι;;;;
-Το μικρό εκκλησάκι απέναντι απ το παλάτι των Δόγηδων...
-Είναι όμορφο...
-Θα σου διαβάσω εκεί ένα άλλο ποίημα πέρα απ αυτό που μου ζήτησες...
- Αλήθεια, ποιο?
- Στο Νειμποργιό, επιγράφεται...
- Τι γράφεις εκεί?
- Αααα......για την όμορφη μυρωδιά των νυχτολούλουδων του κήπου της Πᾳλατιανής.... και για τη μοναδικότητα του τέμπλου της με τις νεράιδες...Θυμάσαι τι είχα γράψει τότε.....Τότε..... στις εποχές της ευτέλειας.... είχα γράψει " Κάθε φορά που φτάνω στο νησί, αίρονται σαν από θαύμα οι απροσδιοριστίες των συναρτήσεων της ζωής μου"...Θυμάσαι αλήθεια;
- Θέλω να πάμε γρήγορα εκεί....
- Ας πάμε. Μη βιάζεσαι...στο δρόμο θα με ρωτάς κι άλλα...
- Και λοιπόν....
- Θυμήσου να σου μιλήσω για τα απόνερα της μάνας....
- Τη θυμάσαι;
- Μια διαρκής παρουσία της στο είναι μου...ξεχνιέται η μάνα?
- Καλά κάνεις.....Να τη θυμάσαι....
...........................................................................................
Περπάτησαν με γρήγορο βήμα.
Δεν άργησε να αρχίσει η εκφορά του λόγου.
Είχε ένα δροσερό αεράκι στο νησί, που ξεκούραζε, καθήλωνε τη σκέψη...
Είχε αρχίσει η άρση της απροσδιοριστίας των συναρτήσεων της ζωής του!!!

Υπέρ ανωνύμου του εκπαιδευτικού και κατά κηνσόρων της δημοσιολογίας

Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα απ την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.

Σε τρεις φάσεις η διαθεσιμότητα 12.500 υπαλλήλων ώς τον Σεπτέμβριο

Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα απ το δικτυακό τόπο in.gr

H αινιγματική νεολαία των social media

Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη.

Ο μύθος μιας επιγραφής

Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το άρθρο του Νίκου Βατόπουλου.

Οι σωσίες και οι φίλοι

Κάντε κλικ εδώ και διαβάστε το άρθρο του Βασίλη Καραποστόλη.

Η «Σχεδία» του δρόμου που σώζει ζωές...

Kάντε κλικ εδώ και διαβάστε το δημοσίευμα της Χριστίνας Σανούδου.