Στη μικρή πλατεία.

Πέρασα ξανά απ τη μικρή πλατεία χτες βράδυ.

Είχα πολλά χρόνια να διαβώ από εκεί.

Πολλά χρόνια από εκείνες τις στιγμές που κυριαρχούσε η ευτέλεια.

Πολλά είχαν αλλάξει.

Λίγα  παρέμειναν αμετάβλητα.

Επιβράδυνα το βήμα.

Ήθελα να συγκρίνω.

Ήθελα να διακρίνω το μέγεθος μιας διάκρισης.

Στα παγκάκια της μικρής πλατείας ερημιά.

Τα παιδιά έλλειπαν.

Λες και ήθελαν να μου πουν κάτι με την απουσία τους.

Ξαφνικά εστίασα τη ματιά μου στο εκεί, στο δικό μου εκεί.

Δε δυσκολεύτηκα να ανακαλέσω τις στιγμές.

Μα τώρα κυρίαρχος των στιγμών ήταν το ημίφως και μια θλίψη.

Κι αυτά τα δυο ήταν συμβατά με την ευτέλεια!!!!

Τα ράμματα ενός 14χρονου....

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το enfo.gr που αναφέρεται σε ρατσιστικές εκδηλώσεις των ημερών μας. 

Όταν διαβάζω, η ομορφιά είναι παντού…

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του συναδέλφου Ν. Τσούλια π. Προέδρου της ΟΛΜΕ.

Ένας από τους πρωτοπόρους του Internet θέλει να το επιδιορθώσει

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το physicsgg.me.

Πόσο μακριά βρισκόμαστε από τη δυστοπία του “The handmaid’s Tale”;

Διαβάστε εδώ την εξαιρετική γραφή από το antikleidi.com

Στίχοι του Αλεξανδρινού........