Kαθώς...

Kαθώς περπατάμε στο μονοπάτι της ύστερης επανάστασής μας,

καθώς πορευόμαστε για να ξαναρχίσουμε τους εαυτούς μας,

καθώς νιώθουμε πως τα λόγια μας δυναμώνουν το βήμα μας,

τότε...

μεσ΄ στην ατέρμονη αναζήτηση κάποιων πρώτων αριθμών

θαρρώ πως ζεσταίνεται η μοναξιά μας

και ατενίζοντας ψηλά, στο δικό μας ουρανό,

υπερκόσμια μας αποκαλύπτεται η ομορφιά της ζωής.

Δεν είν΄ εύκολο να κλείνουμε τις χαραμάδες της βιωτής...

Διαφωνείς μήπως;

To βίντεο για την Ανδρο της ΕΤ1.

Εξαιρετικό το βίντεο για τα μοναστήρια και τις εκκλησιές της Ανδρου μας ,της ΕΤ1, του συμπατριώτη σκηνοθέτη Γιώργου Δάμπαση, που είδαμε σήμερα το απόγευμα. Μας ταξίδεψε πάλι ....όσους είχαμε την ευκαιρία να το δούμε. Είχα την ευκαιρία να θυμηθώ τις κουβεντούλες με τους σεβαστούς πατέρες Κυπριανό Χειμώνα της Ι.Μ. Αγ. Μαρίνας, Αιδ. Ιωάννη Στάμο και Ευδόκιμο Φραγκουλάκη της Ι.Μ. Παναχράντου. Μα μου άρεσε η φωνή της αντριώτισσας(;) τραγουδίστριας που ο λόγος της πλανήθηκε στη σκέψη μου...

Παναγιά μου Θαλασσινή

να σ΄ ανάψω ένα κερί

φέρε πάλι στη ζωή μου

της αγάπης τη βροχή!!!

Για ποιο πράγμα μιλάμε, όταν μιλάμε για ένα βιβλίο

Διαβάστε εδώ το άρθρο του Δημ. Κούρτοβικ από ΤΑ ΝΕΑ.

Μια στιγμή της χτεσινής μέρας στο σχολείο.

Παιδιά μου με συγκινήσατε και πάλι χτες. Σκέφτηκα πάλι πόσο τυχερός είμαι
που είμαι δάσκαλος, μα και δικός σας δάσκαλος. Καθώς πορεύομαι στο διάβα
της ζωής μου, ανακαλύπτω συνεχώς νέες αξίες και κάνω τη δική μου επανάσταση των ιδεών... Μαθαίνω και αξιολογώ με νέα κριτήρια...τα δρώμενα της ζωής μου και τους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με μένα. Έτσι χτες το πρωί η επίσκεψή σας στο γραφείο μου με ξάφνιασε. Δεν την περίμενα. Και φυσικά η προσφορά της αγάπης μας για μένα με συγκίνησε και το είδατε. Δε μου αρνηθήκατε πιστεύω το ότι αφέθηκα να σας δείξω τη συγκίνησή μου και την ευχαρίστησή μου προς εσάς. Θέλω κι από εδώ να εκφράσω πόσο τυχερός είμαι που είμαι δικός ΣΑΣ δάσκαλος και να επισημάνω ακόμη το πόσο χαίρομαι που εσείς μα και όλα τα παιδιά του τμήματός σας μου εκφράζετε την αγάπη σας. Τέτοιες στιγμές της αγάπης σας σαν τις χτεσινές, μου δίνουν δύναμη να πορεύομαι ως άνθρωπος, ως εκπαιδευτικός και Δ/ντής του σχολείου μας. Πορεύομαι με εντονότερη τη συναίσθηση της ευθύνης που απορρέει από την ανάθεση σε μένα της θέσης του δ/ντη μιας σχολικής μονάδας. Πορεύομαι με δύναμη όταν , καθώς σας μιλώ για το μάθημά μας, βλέπω στα πρόσωπά σας να προσλαμβάνετε τη γνώση και χαίρομαι που διακρίνω τη θέλησή σας να ακούσετε και να μάθετε περισσότερα. Αν εγώ κρατώ σε εγρήγορση τούτο το ενδιαφέρον σας, καλώς πράττω...
Χριστίνα, Πόπη και Χριστίνα σας ευχαριστώ και πάλι. Εύχομαι Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα και σε σας. Να σας χαίρονται οι οικογένειές σας και να γίνετε άξιοι πολίτες του αύριο.

Η εκπομπή του Μίμη Ανδρουλάκη στις 15/4/2011

Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου, ακούστε εδώ τι είπε ο βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης στη χτεσινή εκπομπή του, "Ο επισκέπτης της Παρασκευής".

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ολοκληρώνεται και καταλήγει σε δυο λαμπρές, εόρτιες ημέρες, ή μάλλον σε μια διπλή εορτή. Είναι το Σάββατο του Λαζάρου, κατά το οποίο μνημονεύουμε την έγερση του επιστήθιου φίλου του Χριστού Λαζάρου, και η Κυριακή των Βαΐων, που εορτάζουμε τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα έξι μέρες πριν προδοθεί και υποστεί το σταυρικό θάνατο. Κατά τις δύο αυτές λαμπρές ημέρες η Εκκλησία μάς αποκαλύπτει το αυθεντικό νόημα της εθελούσιας θυσίας του Χριστού και του λυτρωτικού Του θανάτου, πριν εισέλθουμε στη θλίψη και το σκοτάδι του πάθους, πριν ξαναγίνουμε μάρτυρες της οδύνης του Χριστού. Ο Χριστός βρισκόταν μακριά από την Ιερουσαλήμ όταν πέθανε ο Λάζαρος, και μόλις τέσσερις μέρες αργότερα έφθασε στη Βηθανία όπου συνάντησε τις αδελφές του Λαζάρου, τη Μάρθα και τη Μαρία, και τους στενοχωρημένους και κλαμένους φίλους του. Το ευαγγέλιο του αγίου Ιωάννη εξιστορεί με λεπτομέρειες αυτή τη συνάντηση, αρχίζοντας από τη συζήτησή Του με τη Μάρθα και τη Μαρία. Και οι δυο τους λένε στο Χριστό, «Κύριε ει ης ώδε, ουκ αν απέθανέ μου ο αδελφός» (Ιωαν. 11, 32). Και ο Χριστός απαντά: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωαν. 11, 23). Ασχετα όμως από αυτή την απάντηση, όταν είδε το κλάμα των αδελφών και των φίλων τους, ο Ίδιος «ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν αυτόν...» (Ιωαν. 11, 36). Ο Χριστός διέταξε να απομακρυνθεί η πέτρα που σκέπαζε τον τάφο. Και όταν αφαιρέθηκε η πέτρα, «φωνή μεγάλη εκραύγασε Λάζαρε, δεύρο έξω, και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τους πόδας και τας χείρας κειρίαις...» (Ιωαν. 11, 43- 44). Ποιο είναι το νόημα αυτού του γεγονότος που η Εκκλησία γιορτάζει τόσο λαμπρά, τόσο πανηγυρικά, τόσο νικητήρια το Σάββατο του Λαζάρου; Πώς μπορούμε να συμβιβάσουμε τη θλίψη και τα δάκρυα του Χριστού με τη δύναμη να εγείρει τους νεκρούς; Με ολόκληρο τον εορτασμό η Εκκλησία επαναλαμβάνει πως ο Χριστός κλαίει επειδή, βλέποντας το θάνατο του φίλου Του, βλέπει επίσης και τη νίκη του θανάτου πάνω σ ολόκληρο τον κόσμο, βλέπει πως ο θάνατος, που δε δημιουργήθηκε από το Θεό, σφετερίστηκε το θρόνο Του και τώρα κυριαρχεί στον κόσμο, δηλητηριάζοντας τη ζωή, μετατρέποντας τα πάντα σε άσκοπο ρεύμα ημερών που κυλούν ανελέητα προς την άβυσσο. Κατόπιν έρχεται η εντολή, «Λάζαρε, δεύρο έξω»! Εδώ έχουμε το θαύμα της αγάπης που θριαμβεύει πάνω στο θάνατο, ακούμε μια εντολή που αναγγέλλει τον πόλεμο του Χριστού κατά του θανάτου, μια υπόσχεση πως ο ίδιος ο θάνατος θα καταστραφεί και θα εξαφανιστεί. Ο ίδιος ο Χριστός, που σημαίνει ο ίδιος ο Θεός, η ίδια η αγάπη και η ζωή, για να καταστρέψει το θάνατο και το σκοτάδι του, κατεβαίνει στον τάφο, για να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο το θάνατο, για να τον εκμηδενίσει και να μάς χαρίσει την αιώνια ζωή την οποία ο Θεός μάς δημιούργησε να κατέχουμε.

Από το βιβλίο
«Εορτολόγιο -
Ετήσιος Εκκλησιαστικός Κύκλος»

Τα δικαιώµατα των πεζών

Διαβάστε εδώ το άρθρο από ΤΑ ΝΕΑ.

Αντιδρούν στα συναισθήματα

Διαβάστε εδώ το άρθρο από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Ανοιξη και καταχνιά

Διαβάστε εδώ το άρθρο από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Η πραγματική χρεοκοπία

Διαβάστε εδώ το άρθρο αυτό από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.