Oφειλόμενη εξήγηση...

Σε σένα άγνωστε επισκέπτη ή άγνωστη επισκέπτρια που θέλησες να φωτογραφήσεις τη σκέψη μου...απευθύνεται η απάντηση...
Αναρωτήθηκες για τη δύναμη που με ωθεί...Δεν είναι μια η δύναμη. Είναι πολλές. Ξεκινώ από τη μακαρίτισσα τη μάνα μου που με "έσπρωχνε" να διαβάζω βιβλία. Μα εκείνη δε συνετέλεσε μόνο με αυτό. Ο καλός της λόγος, ο ανθρώπινος, ο ευγενικά προτρεπτικός να αγαπώ τη ζωή και τους ανθρώπους, είχε και έχει τη δική του συμβολή στη γραφή μου.
Ομως δε μπορω να ξεχάσω και τη συμβολή των δασκάλων μου και ιδιαίτερα των φιλολόγων καθηγητών μου στη Βαρβάκειο. Διαπρεπείς φιλόλογοι όλοι τους, σμίλευσαν τη σκέψη μου και τους χρεωστώ πολλά. Εκείνη την επιστολή... του φιλολόγου μου Τριαντάφυλλου Δελή, ενός έξοχου επιστημόνα, τη διαβάζω ακόμη πολύ συχνά.
Θα μου επιτρέψεις να επισημάνω και τα βιβλία που διαβάζω...Χαίρομαι να απολαμβάνω το νόημα της κάθε σελίδας και του κάθε συγγραφέα. Κι αυτά συνέβαλαν να γράφω όπως γράφω...
Ξέρω βεβαίως πως αναζητάς κι άλλα...Εκείνα που έχω κλεισμένα στα σεντούκια της ψυχής μου... Τα πολύτιμά μου...Μα τι μπορώ να σου πω γι αυτά...Τι να σ΄ ομολογήσω...Επίτρεψέ μου αυτά να τα μοιράζομαι με μένα. Εσύ απλά διάβαζε...Κι αν μπορείς διείσδυσε στη σκέψη του φιλολογίζοντος Μαθηματικού. ΄Αλλως τε και τα Μαθηματικά μια "ξένη γλώσσα" είναι. Και είναι πολύ γοητευτική...

Κι αν τα μάτια σου...

Τ΄αρμυρίκια στο Νειμποργιό της Ανδρου.Στο βάθος ο Τουρλίτης και το Κάστρο.

Kλείστε τη μουσική του ιστολόγιου πριν ακούσετε το βίντεο.

Αφιερωμένο στις στιγμές της εφηβείας μου στ΄ αρμυρίκια του Νειμποργιού...

Τότε που βρισκόμουν εκεί ως ναυαγός της λογικής...

Οταν βρίσκεσαι στον Ανω Νειμποργιό της Ανδρου...

Η Χώρα όπως φαίνεται από απέναντι. Ομορφιά...

Το ιδιωτικό εκκλησάκι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας.

Η παραλία της Χώρας, τ΄ αρμυρίκια κι ο χαρακτηριστικός βράχος...

Αλλη άποψη της Χώρας. Στο βάθος ψηλά το χωριό Βραχνού και πάνω δεξιά στο βουνό η Ι.Μ. Παναχράντου που ιστορία γυρνάει στο 961 μ.Χ. γι΄ αυτήν και στο Νικηφόρο Φωκά.

Κι αυτή η φωτό μου άρεσε...

Αντριώτικη χλωρίδα, εδώ...

Ομορφιές της Μεσαριάς στην Ανδρο.

Ο κεντρικός δρόμος της Μεσαριάς, με κατεύθυνση προς τη Χώρα του νησιού.

Το ιερό του Αγ. Νικολάου.

Το στενοσόκκακο που οδηγεί στη βυζαντινή εκκλησία του Ταξιάρχη.

Το ίδιο σοκκάκι πιό κάτω...

Η εκκλησία του Ταξιάρχη.

Θέματα ενδοσχολικών εξετάσεων

Διαβάστε παρακάτω θέματα ενδοσχολικών εξετάσεων από το 2ο ΓΕΛ Καρδίτσας.

Αλγεβρα Α΄ Λυκείου

Αλγεβρα Β΄ Λυκείου

Μαθηματικά Κατεύθυνσης Β΄ Λυκείου

Γεωμετρία Α΄ Λυκείου.

Η χώρα που έχασε το Υπερεγώ της

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα του Απόστολου Δοξιάδη.

Παλιόπολη...

O βυθισμένος μώλος της Παλιόπολης στην Ανδρο.

Παλιόπολη…

Στο διάβα μου στην ομορφιά τούτου του νησιού βρίσκομαι εκεί…

Κάθομαι στο πεζουλάκι της αυλής ενός γαλακτισμένου καπετανόσπιτου.

Οι στιγμές μου εκεί με προκαλούν…

Εκφράζω για τον τόπο το θαυμασμό μου αφειδώλευτα…

Ατενίζω απέναντι.

Βρίσκομαι μπροστά σ΄ ένα ανοιχτό παράθυρο του Αιγαίου.

Στο βάθος, διακρίνω το αβύθιστο ναυάγιο ονείρων του τότε…

Διακρίνω τις προσκλήσεις…

Ανοιχτή πρόσκληση από τους γλάρους να πετάξεις μαζί τους πάνω απ τις αντριώτικες βουνοκορφές…

Να θωρείς από ψηλά τα καμπαναριά, τις αιμασές και τους κάπασους.

Όμως το να βρίσκομαι εκεί…είναι και

ανοιχτή πρόκληση να αγγίξω με χάδι το βαθυγάλαζο…

Νιώθω τότε τους καημούς του Αρχιπελάγους.

Αδυνατώ να προσδιορίσω το χρόνο εκεί…

Μόνο πως είναι λιόγερμα, συνειδητοποιώ…

Μαγική εικόνα της δύσης απέναντι…

Προφητεύει τα μελλούμενα άραγε;

Αισθάνομαι να αιχμαλωτίζει τα δαχτυλικά αποτυπώματα της ψυχής μου..

Η Παλιόπολη, μου ανήκει και της ανήκω…

Μια σχέση έντονα συναισθηματική, ερωτική ίσως…

Σκέφτομαι την επισημοποίηση τούτης της σχέσης…

Κι αν με ρωτήστε πως…

Απλά θα σας πω…

Μα με δαχτυλίδια…

Με δαχτυλίδια καμωμένα από πρασινόπετρες των γκρεμισμένων τειχών της αρχαίας πρωτεύουσας του νησιού.

Θέλω νάναι ένας αρραβώνας που δε θα διαλυθεί ποτέ…

Όμως βραδιάζει…

Πρέπει να φύγω…

Ο κύκλος της πεζότητας είναι απειλητικός έναντι της ποίησης…

Κι εγώ θέλω να τέμνω τούτον τον κύκλο, ως Μαθηματικός.

Διακρίνω το αστέρι που δραπέτευσε από το σκοτάδι που έπεται…

Η βάρκα, με περιμένει δίπλα απ το βυθισμένο μώλο της βουβής πολιτείας…

Κατηφορίζοντας, διακρίνω τα ερείπια απ΄τα εξώκοσμα χτίσματα

με τ΄ ανεχτίμητα ακροκέραμα κάποιων εποχών,

όπως και τα μυστικά της γεωγραφίας του τόπου.

Όμως θυμάμαι έντονα τους χρωματισμένους μύθους που μου είπες, για

το αυγουστιάτικο αντριώτικο φεγγάρι.

Εσύ τους θυμάσαι;

Διαβάστηκε στη διάρκεια της λογοτεχνικής βραδιάς στο Δημ. Θέατρο Ανδρου στις 30/7/2011 και είναι διασκευή από παλιότερη γραφή μου.

Η μικρή προσφώνησή μου στο Δημ. Θέατρο της Ανδρου το Σάββατο το βράδυ.

Kαλησπέρα σας…

Καθώς έρχομαι από τη γη της ελευθερίας, το Μαραθώνα, ήθελα να φέρω ένα αναμνηστικό δωράκι για τη καθεμιά και τον καθένα από σας από εκεί…Και καθώς τούτο ήταν πρακτικά αδύνατο να γίνει…Πήρα Ένα κοχύλι απ τη παραλία του Σχοινιά και το έφερα εδώ για να το κάνετε όνειρο….

Ένας φίλος εκεί με ρώτησε: Γιατί πας στην Ανδρο, έχεις πάει τόσες φορές και διαπιστώνω, συνέχισε ο φίλος, πως θέλεις να πηγαίνεις συνέχεια….

Απάντησα: Τούτη τη φορά πάω στο νησί για να συμμετάσχω σε ένα λογοτεχνικό εσπερινό, τον αποψινό εσπερινό των καταθέσεων της ψυχής μας. Της ψυχής όλων όσων βρισκόμαστε απόψε εδώ. Και τη νύχτα του Σαββάτου, εννοώντας την αποψινή, ενώ στον αντριώτικο ουρανό θα ακούγεται η αθόρυβη μελωδία της ομορφιάς των άστρων του, εγώ θα είμαι εκεί γιατί:

Κάθε φορά που φτάνω στο νησί οι σκέψεις γίνονται πιο ζεστές, πιο ανθρώπινες.

Κάθε φορά που φτάνω στο νησί οι ικεσίες μου στους Αγιους της ελπίδας γίνονται θερμότερες στα γαλακτισμένα ξωκκλήσια του που επισκέπτομαι.

Κάθε φορά που φτάνω στο νησί αίρεται σαν από θαύμα η απροσδιοριστία των συναρτήσεων της ζωής μου.

Kάθε φορά που φτάνω στο νησί, οι μνήμες για τη Γυναίκα που μου χάρισε τη ζωή γιγαντώνονται, οι μνήμες για την Αντριώτισσα μάνα μου που αγαπούσε την Ανδρο με ένα τρόπο μοναδικό, όπως και τους συμπατριώτες της μα και κάθε σπιθαμή του εδάφους της...

Και επιστρέφω πίσω στη γη της Αττικής με γεμάτες τις μπαταρίες της ψυχής, ελπίδα και αισιοδοξία για το διάβα της ζωής μου.

Περί εθνικής κυριαρχίας

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα του Αγγελου Στάγκου.

Το έλλειμμα της λογικής

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα του Πάσχου Μανδραβέλη.

Μαζί απέτυχαν, μαζί να τα φτιάξουν

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα του Νίκου Κωνσταντάρα.