Έγραψα χτες...
Απόψε την ώρα που περίμενα να ψηφίσω στις εκλογές της Ε΄ ΕΛΜΕ Αν. Αττικής το κινητό χτύπησε... Ήταν ένας φίλος, ένας φίλος αληθινός, ένας φίλος από εκείνους που σπανίζουν στις μέρες μας, ένας φίλος που οι σκέψεις μας διασταυρώθηκαν τόσο ως προς το περιεχόμενό τους όσο και στον τόπο που λέχθηκαν. Μου είπε πως είδε έναν συνάδελφο και εντυπωσιάστηκε.......
Φίλε καλέ τα χρόνια περνούν για όλους μας, τα χρόνια μας χαράζουν το πρόσωπο, το σώμα εν γένει και τη ψυχή μας. Αυτό είναι αξίωμα.....Με την πάροδο του χρόνου πορευόμαστε προς το μέλλον καθενός μας με τις αναμνήσεις μας, με τα μαθήματα που μας έδωσε η ζωή, με όσα δώσαμε και όσα πήραμε. Φίλε καλέ, σε σε σένα απευθύνομαι που μου τηλεφώνησες, θα τελειώσω με μια ευχή. Με μια ευχή που είναι από καρδιάς!!! Καθώς αυτή είναι η τελευταία μου θητεία ως Δ/ντής Σχ. Μονάδας εύχομαι να με διαδεχθείς εσύ. Επειδή είσαι ξεχωριστός και όχι μόνο. Να με διαδεχθείς και να με ξεπεράσεις. Να ξέρεις πως τότε όλοι, η οικογένειά σου, εμείς οι συνάδελφοί σου θα καμαρώνουμε για σένα. Καλό βράδυ φίλε, καλή συνέχεια.
