Σαββατόβραδο ενός χειμώνα στο Μουσιώνα της Άνδρου.
Στον αντριώτικο ουρανό λίγα τα άστρα....
Φυσάει βοριάς..... και σύννεφα..τρέχουν....
Είναι μοναδικές οι εικόνες αυτού του ουρανού είτε είναι μέρα είτε είναι νύχτα.
Βρίσκομαι στην αυλή έξω απ τη μεγάλη αίθουσα περιμένοντας να ακούσω.....
Διαισθητικά είχα τη πληροφορία ότι κάτι δε θα μου αρέσει από αυτά που θα ακούσω.....
Η ενασχόληση με τους αριθμούς είχε συμβάλλει σε αυτό.....
Περιμένοντας η ματιά μου φτάνει ως τον Όρμο και ψηλά στου Κοχύλου.....
Πόσο πολύ θα ήθελα να βρισκόμουν στο μικρό καφενεδάκι του δεύτερου χωριού και να συζητώ για την ιστορία.....
Σκέφτομαι πως τέτοιου είδους συζητήσεις με απογειώνουν......
Ρε συ Δημήτρη, είπα..... φαντάσου να ήσουν στο τόπο στα χρόνια του Επάρχου......
Μη με ρωτήστε ποιου Επάρχου.....
Ένας ήταν ο Έπαρχος στα μετακατοχικά χρόνια......
Καθώς η ματιά μου διαγράφει κυκλική τροχιά πέφτει μέσα στα γραφεία....
Ο Γιάννης κάθεται εκεί.....
Κάτι του λένε και χαμογελάει....
Χαμογελάει άδολα και πηγαία.
Γιάννη δε γινόταν αλλιώς.....
Ήσουν Μαθηματικός......
Σαν σε είδα τότε, σκέφτηκα με ποιο τρόπο θα μπορέσεις να μου δώσεις το βιβλίο που μου είχες υποσχεθεί.....
Δεν σε αμφισβητούσα.....
Ξανάγραψα...η διαίσθηση.....
Καλέ μου συνάδελφε , που τώρα η μόνιμη κατοικία σου είναι στις γειτονιές των Αγγέλων..... εμείς επικοινωνούσαμε στη δικιά μας γλώσσα, στη γλώσσα των αριθμών.......
Αυτή τη μοναδική γλώσσα που σμιλέψαμε με μελέτη και κόπο.......
Και ξαφνικά ενώ η γραφική παράσταση της αντάρας της σκέψης μου ήταν......παράλληλη με τον άξονα χχ' , εκεί ξαφνικά η γραφική αυτή παράσταση έπαιρνε μορφή μιας γνησίως αύξουσας συνάρτησης.....
Ήταν η στιγμή που ανέμισα το λάβαρο της δικής μου επανάστασης απέναντι στην ευτέλεια....
Μια ευτέλεια που δε μπορούσα να αποδεχτώ έστω και στο παραμικρό.....
Η φωνή μου ήταν βροντερή εκείνες τις στιγμές.......
" Δεν μπορώ να αποδεχτώ αυτό που ισχυρίζεστε....." κραύγασα......
"ΕΛΕΟΣ πια" είπα.....
Φώναξα ότι αποχωρώ της απατηλής σκηνής των θαυμάτων.....όπως κάποια ήθελε να παρουσιάσει τη δήθεν δημοκρατική αλλά ταυτόχρονα αντιδημοκρατική και ολοκληρωτική άποψή της.....
3-4 φωνές που δε τόλμησαν να ισχυριστούν μεγαλοφώνως ότι συμφωνούν μαζί μου με πλησίασαν φοβισμένα........
Επανέλαβα ότι αποχωρώ, λέγοντας ότι πάνω απ όλα δεν επιτρέπω σε κανέναν να θίγει τις ιδέες μου που καταλαβαίνω ότι μπορεί να μη συμφωνεί με αυτές αλλά αδυνατώ να καταλάβω και φυσικά να αποδεχτώ ότι θέλει να επιβάλλει την ορθότητά κάποιων άλλων......
Ο βοριάς ράπιζε το ιδρωμένο απ την ένταση πρόσωπό μου.....
Ανζητούσα ένα ποτήρι νερό....εις μάτην όμως....
Διάβηκα την πόρτα του γραφείου κι απέναντι ο Γιάννης με ένα χαμόγελο.....
Ήταν ένα χαμόγελο με μια ξεχωριστή δυναμική που με ηρεμούσε λιγάκι......
" Κάτσε και μη δίνεις σημασία " , μου είπε....
" Δεν ανέχομαι να θέλουν να χρωματίσουν τον ηλιόλουστο ουρανό μου, γκρίζο" , απάντησα.
" Κάτσε Δημήτρη" μου είπε και οι συσπάσεις του προσώπου του περιείχαν ήχο......
Όποιος έχει ασχοληθεί με τη γλώσσα του σώματος, μπορεί να καταλάβει τι μου προσέφερε εκείνη την ώρα ο καλός συνάδελφος......
Αφού έκατσα στο γραφείο του διέκρινα την προσπάθειά μου να με καθησυχάσει.
Πιθανόν να διαφωνούσε με τις απόψεις μου αλλά δεν το έδειξε....
Εκείνη την ώρα άκουγα το λόγο του που ήταν μόνο προς μια κατεύθυνση.....
Να με κάνει να ηρεμήσω και το πέτυχε......
Γιάννη με αφορμή τούτο το σκηνικό θυμήθηκα κι άλλες συναντήσεις μας και στο νησί και στην Αθήνα. Ήσουν άνθρωπος σωστός, ρεαλιστής, με μοναδικό λόγο που τον μετουσίωνες σε πράξη.
Η εκπαίδευση έχασε έναν πανάξιο εκπαιδευτικό και το νησί ένα δικό του άνθρωπο που το αγαπούσε από τα βάθη της καρδιάς.
Θα λείψεις από όλους μας και φυσικά περισσότερο απ την οικογένειά σου. Αλλά θα λείψεις και από όλο το νησί. Καλοτάξιδος να είσαι στις γειτονιές των Αγγέλων. Θα θυμάμαι τις συζητήσεις μας στο Κόρθι, στο Μουσιώνα, στην Άρνη κι αλλού.
