Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η χθεσινή επίσκεψή μου, στα πλαίσια σχολικής εκδρομής, στη μαρτυρική πόλη των Καλαβρύτων. Ένιωσα μια περιέργη ανατριχίλα σα βρέθηκα στο λόφο του Καππή, στο λόφο της ομαδικής εκτέλεσης...Ένιωσα ένα σφίξιμο, ένιωσα σαν να ήταν χτες τα γεγονότα. Άφησα τη σκέψη μου λεύτερη, να γυρίσει στις 13/12/1943...Ενιωθα πως έβλεπα τις ανήμπορες γυναίκες με τα μικρά παιδιά μα και τα άψυχα κορμιά των Καλαβρυτινών....Τούτη η πατρίδα έχει προσφέρει ποταμούς αίματος στη παγκόσμια ιστορία και για τούτο δεν την αφήνουν να δει στον ήλιο μοίρα...Έτσι φαίνεται πως είναι η μοίρα του Ελληνισμού...
Και τελειώνοντας την επίσκεψή μου στο παλιό Δημοτικό Σχολείο που σήμερα είναι μουσείο του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος έγραψα στο βιβλίο επισκεπτών...
Τάφοι και αρχιτεκτονικές δημιουργίες στο λόφο της εκτέλεσης.
"Κλείναμε νοερά το γόνυ σήμερα στο μαρτυρικό αυτό τόπο. Όμως λησμόνησα να φέρω ένα κλαδί ελιάς από τον ιστορικό Μαραθώνα. Μα ως δάσκαλος και ως άνθρωπος εκπλήρωσα ένα μέρος της σημερινής αποστολής μου...Μίλησα στους μαθητές του σχολείου μας για την ιστορία της κατοχής των Καλαβρύτων! Ήταν χρέος μου! Και σαν φύγουμε από εδώ θα τονίσω και πάλι στα παιδιά...Κάθε σπιθαμή της πατρίδας ποτισμένη με αίμα και αντριωσύνη των προγόνων. Και τούτη η αχαϊκή γη είναι πολύ όμορφη, ποτισμένη καθώς είναι από το αίμα των αθώων κατοίκων της!!!
ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΚΑΤΟΧΗ...
Συγχαρητήρια για τούτη τη δημιουργία του πολιτισμού που έχει έντονο το άρωμα της ιστορίας."
