΄Κείνη την αυγουστιάτικη βραδιά το χαμόγελό της, μας οδήγησε ψηλά, λίγο κάτω από το κάστρο. Ήταν ένα χαμόγελο εκφραστικό αλλά σου μετέδιδε τον προβληματισμό και τα γιατί...Μας πήγε εκεί, να ακούσουμε όλοι μουσικές της ψυχής μας. ΄Αριστη η επιλογή της και μεγάλη η δική μου έκπληξη σαν βρέθηκα εκεί στον "Αστραίο". Σαν μπήκα στην μεγάλη βεράντα με το φως των κεριών και με το ημίφως της ελλειπούς πανσέληνου εντυπωσιάστηκα... Οι μελωδίες των νυχτερινών χρωμάτων με συνεπήραν αμέσως. Η θέα κάτω εντυπωσιακή. Είχα την εντύπωση πως βρισκόμουν σε ένα τόπο που δύσκολα μπορούσα να σκεφτώ πως υπάρχει...Τα μικρά φώτα των χωριών τρεμόσβηναν και στο βάθος το πλήθος από τα μικρά χρωματιστά φώτα της πρωτεύουσας του νησιού ήταν μια αφορμή για σκέψεις... Θέλω να ξαναπάω εκεί, δίχως άλλο. Θέλω να ξανακούσω την μουσική που μας ταξίδεψε, όλους της παρέας μας. Θέλω εκεί, να συμμαχήσω και πάλι με τις αυξητικές πράξεις των αριθμών... Θέλω εκεί να αφεθώ ξανά σε σκέψεις που μόνο δύναμη και χαρά μου δίνουν. Θέλω εκεί να ξανατραγουδήσω τραγούδια που με απομακρύνουν από τη δύναμη της συνήθειας... Θέλω εκεί να τραγουδήσω και να απομακρυνθώ από τα πρέπει... Εκεί θέλω να ξανακούσω το "ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά..."... Εκεί θέλω να ξεφορτωθώ τη δυναστεία της λογικής...Χάρηκα που το προβληματισμένο χαμόγελο της φίλης ήταν πιό άμεσο και πιό ζωντανό, ίσως. Χάρηκα που παρά τις δυσκολίες της ζωής της μου είπε "έρχομαι συχνά εδώ...". Ίσως εκεί συναντούσε το όνειρο της ζωής της, που τόσο ξαφνικά έφυγε. Καλή μου φίλη, εκεί που αγναντεύεις το απέραντο σκοτάδι, εκεί τριγυρνά ανάμεσα στις νότες του έρωτα η ψυχή του. Εκεί έρχεται κι εκείνος και σε συναντά. Εκεί είναι κι ας μην βλέπεις τον ερχομό του. Είναι εκεί όμως. Να είσαι σίγουρη γι΄ αυτό. Και σαν ξαναπάμε εκεί, θέλω να είσαι πιό χαρούμενη. Γιατί που ξέρεις αν κι εκείνου η ψυχή δεν απολαμβάνει την μαγεία της μουσικής που ακούγεται στον "Αστραίο", κάτω απ΄τα άστρα, δίπλα απ΄το κάστρο!!! Και την απολαμβάνει επειδή βλέπει εσένα να χαμογελάς.
Snacks...
Φρούτα στο καλαμάκι...
Έναυσμα για ταξίδι ονείρων
Η κιθάρα αυτή μας ταξίδεψε...
Η πινακίδα στην είσοδο.
Εκεί, εκεί χρωματίσαμε σκέψεις...
