Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Ο στοχασμός

Οι άνθρωποι φοβούνται το στοχασμό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, περισσότερο από την καταστροφή, περισσότερο ακόμα και από τον ίδιο το θάνατο. Ο στοχασμός είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός, καταστρεπτικός και φοβερός. Είναι ανελέητος μπροστά στα αξιώματα, στα καθιερωμένα και τις συνήθειες. Ο στοχασμός κοιτάζει στο βάραθρο της κόλασης και δε φοβάται. Ο στοχασμός είναι σπουδαίος, καταιγιστικός κι ελεύθερος, το φως του κόσμου και η ύψιστη μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου.
Bertrand Russell

Υπάρχει ελπίδα

Διάβασα....

Κάποτε θάρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ΄αγαπούν
και πως σε θένε.
΄Εχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε.
Κάποτε θάρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί για να σε πείσουν
έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
θα σε πουλήσουν.
Και όταν έρθουν οι καιροί
που θα ' εχει σβήσει το κερί
στη καταιγίδα
υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλυτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα.

41 χρόνια πριν...

41 χρόνια πριν. Στο τότε Ε΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, στα Εξάρχεια. Κάναμε μάθημα απόγευμα. Λίγο μετά τις 14.00 αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας διέτρεχαν τον αθηναϊκό ουρανό. Χαζεύαμε το θέαμα από τα μπαλκόνια που κάναμε διάλειμμα. Υποθέταμε ότι θα έκαναν ασκήσεις. Οι καθηγητές μας φαίνονταν ανήσυχοι. Μα κανείς μας δεν έδωσε σημασία. Σχολάσαμε νωρίτερα. Τηλεόραση δεν είχαμε και το ραδιόφωνο μετέδιδε συνεχώς την είδηση "Ο Κωνσταντίνος και οι συνωμότες κρύβονται από χωρίου εις χωρίον...". Διέκρινα στους δικούς μου την αίσθηση ενός αδιόρατου κινδύνου.....Το βράδυ η νέα κατάσταση είχε παγιωθεί. Ηταν άλλη μια ανηφόρα των Ελλήνων.