Το πήδημα της γριάς λίγο έξω από το Κόρθι
Το γραφικό Μπατσί
Το κάστρο της χώραςΕίχα δεν είχα, ξαναπήγα εκεί...Ταξίδεψα πάλι μέσα στο καταχείμωνο. Με μπουνάτσα....
Εγραφα τους δικούς μου στίχους δίπλα από τ' αρμυρίκια του Νειμποριού, παρέα με ένα ζευγάρι γλάρων που έκαναν τα δικά τους όνειρα. Τους είδα να περπατούν δίπλα-δίπλα στην άμμο, βγάζοντας ασυνήθιστους ήχους....Και προσπαθώντας να μετρήσω τη συχνότητα των κυμάτων, είδα ένα περίεργο σχήμα στην γκριζοπράσινη άμμο, δίπλα στον Αη-Νικόλα. Απόρησα. Αναρωτήθηκα πως ήταν δυνατό!!! Κι όμως η αντίληψή μου δε λάθεψε.... Εχω μια περίεργη σχέση με χαρακτηριστικά γεωμετρικά σχήματα. Σχέση ζωής. Σχέση επιστημονική, σχέση αγάπης. Πολλές φορές δίνω τις δικές μου ερμηνείες. Και δε λαθεύω. Συγκινήθηκα. Αναρωτήθηκα.." Κι εδώ;.....". Ναι ήταν κι εκεί......Σκέφθηκα τις διαδρομές της ζωής μου. Και τις ανηφόρες και τις κατηφόρες. Πάμπολλες οι πρώτες, πολύ λιγότερες από τις πρώτες οι δεύτερες. Για το καλό μου....Αλλά η σκέψη ανακυκλώθηκε. Και ξανά το ερώτημα: Κι εδώ; Ναι κι εκεί και πάλι. Μια συνεχής παρουσία, δίχως σημείο ασυνέχειας......
Ανοιξα το βιβλίο που κρατούσα. Κάποιες σελίδες είχαν κιτρινήσει και κάποιες ήταν ασυνήθιστα αναλλοίωτες. Λες κι ένας μάγος-βιβλιοδέτης τις είχε συρράψει με ένα δικό του μαγικό συνδυασμό. Διάβαζα.....Και ξανά και ξανά. Κάποια στιγμή απορώντας για το περιεχόμενο ατένισα απέναντι....
......................................................................................................................................
Ατένισα στη μεριά της Ρίβας. Είδα το σπίτι που έμενε η μάνα. Ταξίδεψα σε άλλη εποχή. Αξέχαστη παρουσία στη ζωή μου. Κάθε φορά που ταξιδεύω στο νησί της, έντονες οι μνήμες. Αρχόντισσα του νησιού των ανέμων. Μάνα, θα ανάψω πάλι ενα κερί στη μνήμη σου. Εκεί στο καστρομονάστηρο της Παναχράντου. Θυμάσαι τις πεζοπορείες σου αντάμα με τις προσευχές της ψυχής σου; Τις έπαιρνε ο αιγιοπελαγίτικος άνεμος και τις εναπόθετε στο σκούρο σαρακοφαγομένο εικόνισμα της Παναγιάς. Καμιά σου λέξη δε λοξοδρομούσε. ΄Ολες εκεί. Ανακατεμένες με θυμίαμα και ύμνους. Μόνο όσοι δεν έχουν επισκεφθεί το καστρομονάστηρο του ΑΓ. Παντελεήμονα ίσως αμφιβάλλουν....για τις δονήσεις που προκαλεί ο αγιασμένος τόπος.....Παρασύρθηκα στο ταξίδι της σκέψης. Το όφειλα στη μνήμη σου , ισχυρίζομαι. Κι έτσι πρέπει να είναι. Να είσαι σίγουρη πως δε σε ξέχασα. Και όχι μόνο εσένα.
