Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Aνθρωπιά; Ευγένεια; Προσφορα;

Σ΄ευχαριστώ για τη διάθεση της ξενάγησης εκεί και τη διάθεση του χρόνου σου. Κι αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η διάθεση όλης της μέρας σου. Δε το προσπερνώ έτσι αυτό... Σε μια εποχή που οι άνθρωποι άλλα λένε κι άλλα εννοούν, ο δικός σου λόγος καθάριος δείχνει νάναι και δοτικός. Κι εγώ χαίρομαι. Ξέρεις σαν κινήσω...παράλληλα με τους στίχους του ποιητή...θέλω να σου πω πως ερχομαι εκεί και πέραν των άλλων, έχω να εκπληρώσω δυό υποσχέσεις που έδωσα στον εαυτό μου...
Η πρώτη έχει να κάνει με τη μεταβαση σε ένα τόπο θυσίας, που παλιά...ένα απρόσμενο εμπόδιο δε με άφησε να πάω σε αυτόν. Και θέλω πολύ να πάω.
Η δεύτερη αφορά μια μετάβαση σ΄ έναν άλλο ιστορικό τόπο που εκεί έχω ξαναπάει. Ξέρεις, δυτικότερα από σένα...Ενα κερί ν΄ανάψω εκεί , οφειλή μνήμης και τιμής για εκείνον , για εκείνους. Ξέρω πως θα θες να με συνοδεύσεις. Αυτό σημαίνει προσφορά. Σημαίνει ανθρωπιά και όχι μόνο.
Αισθάνομαι τυχερός και είμαι...

Xτες βράδυ στην ΕΤ1.

Καλη μου φίλη, χτες βράδυ σε είδα φυσικά στο κανάλι της ΕΡΤ.
Σε είδα και θυμήθηκα τόσα πολλά γεγονότα και τόσες πολλές στιγμές της νιότης μου.
Σε είδα και θυμήθηκα και πάλι το σχολείο μας καθώς ο φακός έδειχνε τα λευκώματα, που έχεις την προνομία να διατηρείς από τότε ίσαμε σήμερα.
Σε είδα και χάρηκα για την νοσταλγία και την αγάπη που εξέφραζες για το σχολείο μας.
Μέχρι και το όνομα του οδηγού μας άκουσα καθώς μιλούσες με τη Ντόρα και θυμήθηκα τα δρομολόγια του σχολικού μας λεωφορείου.
Είδα φευγαλέα και τη φωτογραφία της θείας σου και κείνη τη στιγμή ένιωσα λες και ήταν χτες...
Είδα τη κίνηση των λεωφόρων, άκουσα για τον αδελφό σου το Γιάννη, σε είδα να τριγυρνάς στο Jbeil...
Είδα το χώρο εργασίας σου, την Ελληνική Λέσχη και προσπαθούσα μέσα από τη μικρή οθόνη να διακρίνω που ακριβώς βρίσκεται, καθώς στη μνήμη μου διατηρώ ακόμη την τότε θέση της , πάνω από το λιμάνι...
Και καθώς είδα τη φίλη σου και συμμαθήτρια του τότε, έφερα στη μνήμη μου, λόγω του επιθέτου της, τη περιοχή των πολυτελών ξενοδοχείων...Δεν ξέρω αν κι εσύ ξέρεις πως εκεί στις αρχές της Rue Bliss, σε ένα νεοκλασσικό κτίριο έμενε ο ποιητής των... ασπαλάθων, καθώς υπηρετούσε ως Πρέσβυς της Ελλάδας στην όμορφη αυτή χώρα.
Άκουσα για τα καταφύγια που δεν είχα τη δυσάρεστη εμπειρία, όπως εσύ, να διαβιώσω μέσα σ΄ αυτά. Άκουσα για τη γειτονιά σου, το Bourj Hammoud που κι εγώ πέρασα από εκεί, είχα φίλους εκεί, μίλησα με ανθρώπους εκεί, και αν και ξένος, δεν ένιωσα ποτέ ξένος εκεί!!!
Σε είδα και αποφάνθηκα...Εχουν αλλάξει πολλά, σχεδόν όλα...
Ενα δεν άλλαξε...Η αγάπη σου μα και η αγάπη μου για τα χρόνια της νιότης μας...Για όλα εκείνα που ζήσαμε ως συμμαθητές στο σχολείο στο Mkalles.
Nα είμαστε όλοι μας καλά και να θυμόμαστε. Για να παίρνουμε δύναμη για τις ανηφόρες της ζωής μας.