Hταν και σήμερα μια κουραστική μέρα, όπως
είναι όλες τις τελευταίες άλλως τε. Να έχεις να φροντίσεις για
πολλά.... από το πιό απλό ως το πιό σύνθετο, να εποπτεύσεις, να δώσεις
οδηγίες, να κατευνάσεις εντάσεις, να επισημάνεις τα αυτονόητα που για
πολλούς δεν είναι....Μια πορεία 15 ετών, που με τη βοοήθεια του Θεού,
πορεύομαι. Μα σήμερα επιβάλλονταν η παρουσία μου και εκτός σχολείου αλλά
για θέματα του σχολείου. Και καθώς
έληξε ο χρόνος της συμμετοχής μου στην επιτροπή διαχείρησης των κοινών,
μια χειραψία, μια κουβεντούλα για διευκρινήσεις για έναν λόγο που είχε
αφήσει κάποια ερωτήματα ίσως....Κι εκεί στο άκουσμα του ονόματός
μου...ένα ερώτημα λίγο περίεργα διατυπωμένο......Και η δική μου απάντηση
σε αυτό έκανε να αφεθεί ένας χείμαρρος εγκωμίων για σένα....Εκπληκτος
άκουγα....Εκπληκτος ένιωθα περήφανος για σένα. Εκπληκτος άκουγα έναν
λόγο για σένα που δεν ανάμενα. Εναν λόγο από άνθρωπο της επιστήμης και
της ορθής σκέψης...Επόμενο ήταν να νιώσω περήφανος για σένα. Και ένιωσα
ιδιαίτερα περήφανος. Οι έπαινοι για την προσωπικότητά σου ήταν πολλοί.
Ως πατέρας ένιωσα ιδιαίτερα όμορφα. Σ ευχαριστώ και σε καλώ να
συνεχίζεις να βαδίζεις το δρόμο του κάθε είδους χρέους που μαζί χαράξαμε
και χαράζουμε, για σένα , για εμάς. Είμαι σίγουρος πως θα τιμήσεις την
οικογενειακή μας παράδοση της ξεχωριστής πορείας στη ζωή. Κι αυτό στο
εύχομαι ολόψυχα κι από καρδιάς!!!
