Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Mε συγκίνησε ο πατέρας του κοριτσιού...


Στο ειδησεογραφικό κανάλι www.in.gr διαβάζω... και συγκινούμαι...

Διευθυντής σε δύο δημοτικά σχολεία στην πατρίδα του, στο Γκάζνι του Αφγανιστάν, ο Μοχάμεντ Νατζάφι αποφάσισε να μεταναστεύσει για να γλιτώσει την οικογένειά του από την καταπίεση των Ταλιμπάν.

Για να βρει μία καλύτερη τύχη, η οικογένεια του Μοχάμεντ Νατζάφι πούλησε όλα της τα υπάρχοντα και βρήκε μέσω Πακιστάν τους δουλεμπόρους που θα τη μετέφεραν στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Όμως -όπως ο ίδιος λέει- «ο θάνατος μάς παραμόνευε στην Αθήνα».

Σε συνέντευξή του στα Νέα, ο πατέρας του 15χρονου Αφγανού που σκοτώθηκε στα Πατήσια ζητά να συλληφθούν οι δράστες, ενώ υπερασπιζόμενος την αξιοπρέπεια της οικογένειάς του δηλώνει κατηγορηματικά: «Ρακοσυλλέκτες δεν ήμασταν ποτέ».

«Ο θάνατος του Χαμί πρέπει να γίνει η αφορμή να ακουστεί η φωνή των εκατομμυρίων προσφύγων. Να μάθει ο κόσμος σε τι κατάσταση βρισκόμαστε» λέει.

«Ακολούθησα την οικογενειακή μας παράδοση. Έγινα δάσκαλος όπως ο πατέρας μου που έφτιαξε τα δύο αυτά σχολεία. Οι Ταλιμπάν όμως δεν θέλουν την εκπαίδευση κι εγώ δεν μπορούσα να αφήσω τα παιδιά μου και ακόμη περισσότερο τις κόρες μου χωρίς εκπαίδευση. Όταν ήρθαν οι Αμερικανοί πιστέψαμε πως είχαμε τελειώσει με τους Ταλιμπάν. Τον τελευταίο καιρό όμως απέκτησαν και πάλι δύναμη και η ζωή έγινε και πάλι εφιάλτης» αναφέρει.

«Από τον πατέρα μου είχα μάθει πολλά για την ελληνική ιστορία και κυρίως για τον Μέγα Αλέξανδρο που στο Αφγανιστάν το όνομά του είναι πολύ σημαντικό. Όταν μαζέψαμε τα λεφτά είπα στην οικογένειά μου πως θα πάμε να μείνουμε στην Ελλάδα. Ήθελα τα παιδιά μου να μάθουν τη γλώσσα και να ζήσουμε σε μια χώρα που θαυμάζαμε για τον πολιτισμό της. Δυστυχώς αφήσαμε πίσω μας τις βόμβες πιστεύοντας πως είχαμε σωθεί, αλλά ο θάνατος μάς παραμόνευε στην Αθήνα» προσθέτει.

Βρίσκεται στον Ερυθρό Σταυρό, όπου νοσηλεύεται η σύζυγός του σε κατάσταση σοκ. «Πρέπει να φύγω, με χρειάζεται. Μετά θα πάω στην κορούλα μου. Οι γιατροί μού λένε πως ίσως γλιτώσει τα ματάκια της, αλλά η μικρή είναι ακόμη σε καταστολή και δεν μπορώ να της μιλήσω» λέει.

Το βράδυ της Κυριακής βρισκόταν στο σπίτι ενός φίλου του, κοντά στο σημείο της έκρηξης. Όπως λέει, άκουσε τη φασαρία και προσπάθησε να πλησιάσει να δει τι είχε συμβεί. Όμως οι αστυνομικοί είχαν αποκλείσει την περιοχή. Επειδή δεν έχει χαρτιά και ήθελε να αποφύγει τον έλεγχο, δεν επέμεινε. Δεν φανταζόταν, ωστόσο, το κακό που είχε συμβεί. Μη μπορώντας να περάσει από το σημείο για να φτάσει σπίτι του, κοιμήθηκε στο φιλικό του σπίτι. Την άλλη μέρα έμαθε τι συνέβη.

Μόλις έγινε γνωστή η ταυτότητα του θύματος, πολλοί υποστήριξαν ότι η γυναίκα του και τα παιδιά του ήταν ρακοσυλλέκτες και πως έψαχναν τα σκουπίδια για να βρουν φαγητό. Ο Μοχάμεντ Νατζάφι το διαψεύδει κατηγορηματικά: «Ρακοσυλλέκτες δεν ήμασταν ποτέ. Η αλήθεια είναι πως καμιά φορά η μικρή (η Φερστέ) όταν έβλεπε πεταμένο ένα παιχνίδι που δεν μπορούσα να της αγοράσω - γιατί σίγουρα λεφτά δεν μας περίσσευαν- το μάζευε. Έβρισκε καμία κούκλα, την καθάριζε, την έπλενε και έπαιζε. Εκείνο το βράδυ είδε την τσάντα και σκέφτηκε πως κάτι καλό θα ήταν εκεί μέσα».

Όσο για το εάν θα παραμείνει στην Ελλάδα ή όχι, ο Μοχάμεντ Νατζάφι τονίζει πως, πλέον, έχει έναν ακόμα λόγο να μείνει εδώ, αφού «εδώ θα είναι θαμμένος ο γιος μου».



Κι εγώ σαν δάσκαλος συμπληρώνω με μια ευχή...

Πόση ανθρωπιά Θεέ μου είναι τούτη. Τούτη τη μέρα που σταυρώνεσαι Κύριε, μη σταυρώνεις τους γονείς του μικρού κοριτσιού που δίνει τη δική του μάχη. Γιατί εσύ Κύριε αγαπάς τα μικρά παιδιά. Βόηθησε και το ίδιο να δεί το φως, αυτό το δικό σου δώρο στους ανθρώπους!!!

Mνήμες της χτεσινής πανσέληνου.


Η μνήμη είναι ζωντανή.

Ζει με αναμνήσεις της χτεσινής πανσέληνου.

Επειδή το πουγκί με τα συναισθήματα

δόθηκε μαζί με χρυσάφι...

Η άνοιξη προσέρχεται με προσφορές ψυχής.

Είδες τους ερωδιούς που πέταξαν

με κατεύθυνση τα λατομεία του έρωτα;

Κι εγώ στο νου μου σκεπτόμουν τις σμιλεμένες εφαρμογές

του "Φ" στην ύπαρξή σου.


Σημ. "Φ": Ο χρυσός αριθμός στο πρόβλημα της χρυσής τομής στην Ευκλείδια Γεωμετρία.

Eυχές

Καλό μήνα, Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση για όλους μας.

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα.

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
« Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Πέμπτη,
οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες,
ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων,
παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν,
τὸν ἱερὸν Νιπτήρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον
(δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων),
τὴν ὑπερφυὰ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν».

Το βράδυ της ημέρας αυτής, που ήταν η προ των αζύμων ημέρα, δηλαδή παραμονή του Εβραϊκού Πάσχα, ο Ιησούς δείπνησε στην πόλη με τους δώδεκα Μαθητές του. Ευλόγησε το ψωμί και το κρασί και μ’ αυτό τον τρόπο παρέδωσε το Mυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η οποία θα τελείται στο διηνεκές ως η αέναη παρουσία Του στην Εκκλησία.

Αφού κάθισαν στο τραπέζι του δείπνου, ο Κύριος θέλησε κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσει την υπόθεση του προδότη μαθητή. Δεν ήταν δυνατόν να καθίσει ο άνομος εκείνος μαζί τους στην παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, πολλώ δε μάλλον να κοινωνήσει σε αυτό.

Λέγει λοιπόν «Εις εξ’ υμών παραδώσει με, ο εσθίων μετ’ εμού» (Μάρκ.14:18, Ιωάν.13:22). Τα λόγια αυτά έφεραν αναστάτωση στους μαθητές. Δεν περίμεναν να ακούσουν τέτοια φοβερή αγγελία και άρχισαν να διερωτώνται ποιος είναι αυτός. Ο αγαπημένος μαθητής Ιωάννης πέφτοντας στον τράχηλο του Διδασκάλου ρώτησε εξ’ ονόματος όλων: «Κύριε τις εστιν»; και ο Κύριος απάντησε: «Εκείνος εστιν ω εγώ βάψας το ψωμίον επιδώσω» (Ιωάν.13:26). Και βουτώντας τεμάχιο άρτου στο φαγητό το έδωσε στον Ιούδα. Αυτός το έφαγε και μετά από αυτό «εισήλθεν εις εκείνον ο Σατανάς» (Ιωάν.13:27).

Ο Ιησούς του είπε: «ό ποιείς, ποίησον τάχιον» (Ιωάν.13:27). Ο προδότης μαθητής έφυγε βιαστικά, απομακρυνθείς για πάντα από τη χορεία των μαθητών και από την κοινωνία του Θείου Διδασκάλου. «Ην δε νύξ» προσθέτει ο Ιωάννης. «Νυξ πραγματική, τονίζει σύγχρονος συγγραφέας, αλλά και νυξ πνευματική εν τη ψυχή του Ιούδα, εν η το φως του θείου Πνεύματος δια παντός εσβέσθη».

Μετά από αυτό ο Κύριος προέβη στη σύσταση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Έλαβε άρτο και αφού ευχαρίστησε έκοψε αυτόν σε τεμάχια και έδωκε στους μαθητές του λέγοντας: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστι το σώμα μου», το αληθινό το πραγματικό, «το υπέρ υμών διδόμενον» (Λουκ.22:19). Ύστερα πήρε το ποτήριο της ευλογίας, που ήταν γεμάτο με οίνο και αφού ανέπεμψε ευχαριστήριο δέηση στο Θεό Πατέρα έδωκε στους μαθητές Του λέγοντας: «Πίετε εξ αυτού πάντες΄ τούτο γαρ εστι το αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.26:28, Μάρκ.14:24).

Αφού κοινώνησαν όλοι και έφαγαν, ο Κύριος μίλησε και απεύθυνε την τελευταία αποχαιρετιστήρια ομιλία Του στους Mαθητές Του. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διασώζει στο Ευαγγέλιό Του ολόκληρη αυτή την εκτενή ομιλία στα κεφάλαια 13-16. Ο τρόπος της ομιλίας προδίδει στον Κύριο δραματική έκφραση. Ως άνθρωπος μπροστά στο μαρτύριο, το οποίο γνωρίζει ως Θεός αγωνιά και λυπάται. Αρχίζει με το «Νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ» (Ιωάν.13:31). Τα παθήματα που θα ακολουθήσουν και η ταπείνωση θα είναι η δόξα του Υιού και συνάμα αυτή θα είναι η δόξα του Πατέρα. Οι αλήθειες και οι ηθικές ιδέες της ομιλίας την καθιστούν πραγματικά μοναδική. Η τρυφερότητα προς τους μαθητές Του είναι έκδηλη, τους αποκαλεί «τεκνία». Κύριο χαρακτηριστικό της ομιλίας είναι η προτροπή για ενότητα και αγάπη μεταξύ των μαθητών και κατ’ επέκταση όλων των ανθρώπων. «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους» (Ιωάν.13:3) και «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν» (Ιωάν.14:27).

Στη συνέχεια ένιψε τα πόδια των Μαθητών του και το γεγονός αυτό της νίψεως των ποδιών των Μαθητών από τον Κύριο λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα «Νιπτήρ». Ο Νιπτήρ μας διδάσκει ότι πρέπει να εκδηλώνουμε την αγάπη μας προς τους άλλους ανθρώπους με ταπεινοφροσύνη. Η Εκκλησία, θέλοντας να μας δείξει τη σημασία του γεγονότος αυτού, όρισε την ανάμνησή του την ημέρα αυτή.

Τότε, ο Κύριος αποσύρεται στο όρος των Ελαιών, όπου μόνος του προσεύχεται γονατιστός και ο ιδρώτας του σαν κόμβοι πηκτού αίματος, πέφτουν στη γη. Προσεύχεται στον Ουράνιο Πατέρα για την ενότητα των μαθητών Του. Δεν εύχεται να τους άρει από τον κόσμο, αλλά να τους διαφυλάξει από τον πονηρό και τα έργα του. Είναι η περίφημη αρχιερατική προσευχή του Κυρίου.

Μόλις τελειώνει την προσευχή, φτάνει ο Ιούδας με τους στρατιώτες και πολύ όχλο. Αφού φίλησε τον Κύριο στο πρόσωπο, τον παραδίδει. Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και οδηγείται δεμένος στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Οι Μαθητές σκορπίζονται και ο θερμόαιμος Πέτρος, που τον είχε ακολουθήσει μέχρι την αρχιερατική αυλή, τον αρνείται και αυτός λίγο πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές.

Ο Κύριος οδηγείται μπροστά στο παράνομο συνέδριο και εξετάζεται για τους Μαθητές του και τη διδασκαλία του. Εξορκίζεται στον Θεό να πει αν ο ίδιος είναι πράγματι ο Χριστός και λέγοντας την αλήθεια, κρίνεται ένοχος θανάτου, επειδή δήθεν βλαστήμησε. Στη συνέχεια τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χαστουκίζουν και τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί.