Σκέψεις

Φίλε με έκανες πάλι να νιώσω υπερήφανος.
Λίγο το έχεις;
Λίγο το έχεις να έχω τέτοιους φίλους σαν κι εσένα;
Ο λόγος σου, λόγος αξιοπρέπειας, ταπεινότητας και όχι μόνο...
Ήταν λόγος μεγαλείου ψυχής. Κι αυτού λίγοι είναι οι κάτοχοι...
Θυμήσου, τη φιλία μας την έχουν εκτιμήσει κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι.
Θυμάσαι τότε που συγκινήσαμε κάποιους...
Δεν ήταν δυνατό να γίνει διαφορετικά, γιατί έχουμε κοινά οράματα και κοινές αξίες.
Και συζητώντας μαζί σου, παίρνω όχι απλά δείγματα μεγαλοσύνης της ψυχής σου, μα κάτι πολύ περισσότερο.
Θυμάμαι όταν ακούσαμε διαβολές και πικρόχολους λόγους...
Μας πίκραναν κάποιοι...
Εμείς όμως αντιπαραθέσαμε την ευχή μας να είναι καλά και να προκόψουν.
Στην αλαζονεία αντιπαραθέσαμε τη χριστιανική αγάπη.
΄Ετσι έπρεπε να πράξουμε.
Κι εσύ έκανες κάτι περισσότερο.
Αντιπαράθεσες τη δική σου θερμή προσευχή, στο δικό σου "βήμα".
Ήθελα να σου πω όμως ότι το αποψινό σου αίτημα προς εμέ, με συγκίνησε κι όχι άδικα.
Ποιός είμαι εγώ να δώσω "άφεση αμαρτιών";
Εγώ θα έπρεπε να αιτούμαι το ίδιο από σένα.
Ξέρω ότι εκεί κάτω που θα πας, εκεί στα νότια της Αττικής γης,εκεί που η κουβέντα με το δικό σου πνευματικό λαμβάνει άλλες διαστάσεις, η θεία μετάληψη θα είναι όντως "Σώμα και Αίμα Χριστού". Και καθώς θα βιώνεις τη μυσταγωγία του μυστηρίου, προσευχήσου για εμάς τους φίλους σου. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, καλύτεροι εκπαιδευτικοί, καλύτεροι γονείς. Σου ζητώ αυτό όχι τυχαία.
Επειδή ξέρω ότι η προσευχή των ταπεινών εισακούεται.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ φίλε.
Και του χρόνου να είμαστε καλά και να ευχόμαστε αλλήλοις.

Αφού κλείσετε τη μουσική του blog στα δεξιά του απολαύστε τον αναστάσιμο ύμνο.

Χριστός Ανέστη

Χριστός Ανέστη για όλους!!!

Για τους πλούσιους και τους φτωχούς και τους πλούσιους.

Χριστός Ανέστη για τους αδύναμους και τους δυνατούς.

Χριστός Ανέστη για τους καλούς και τους κακούς.

Και ......Αληθώς Ανέστη!!!

Η δική μας Ανάσταση

Σήμερα, σε λίγες ώρες θα τη γιορτάσουμε.
Την Ανάσταση του Λυτρωτή.
Χαρμόσυνο θα ακουστεί το μήνυμα στις ανά το κόσμο εκκλησιές.
Πυροτεχνήματα, κροτίδες, λάμψεις όλα αυτά άφθονα.
Και μετά ο γαστρικός μας φόρτος συμβατός με την χαρά της μέρας...
Σκέφτομαι λοιπόν...
Θέλω να έχω κάθε μέρα μια Ανάσταση.
Θέλω να περιβάλλομαι από ανθρώπους που θα μου φέρνουν την Ανάσταση.
Θέλω η ζωή μου καθημερινά να έχει τη δική της Ανάσταση.
Να φύγουν οι συννεφιασμένες μέρες.
Καρτερώ μέρες Μαγιού με άρωμα λουλουδιών.
Για μένα και για όλους.
Χρόνια Πολλά και Καλά για όλους μας.
Και του Χρόνου!!!

Mαταιότης

Χτές ο δρόμος μου πέρασε από το τόπο της ανάπαυσης.

Από εκεί που θα περάσουμε όλοι κάποτε.

Το μόνο σίγουρο.

Συνέβαλε η ανάγκη της ψυχής μου να καταθέσω λίγα μαγιολούλουδα εκεί στη μάνα και την αδελφή.

Ανακατεμένο το άρωμα των ανθέων με το θυμίαμα και μια προσευχή.

Εκεί σκέφτηκα...

Γιατί να είμαστε σε κάθε λογής πόλεμο των ψυχών μας;

Γιατί να μην απολαμβάνουμε τη γαλήνη που απλόχερα μπορούμε να έχουμε;

Γιατί να σβήνει το χαμόγελο έτσι ξαφνικά και να ανταριάζει το μίσος;

Χτες είδα....

Νέους και νέες πρόωρα ταξιδευτές γαι την αχερουσία.

Γνωστούς και συγγενείς.

Κάποτε ο λόγος μου τους άγγιζε και τώρα μόνο η ψυχή μου "τους μίλαγε".

Ναι, η ζωή μας είναι πολύ σύντομη.

Γοργό το διάβα μας από αυτή τη κουκίδα του αχανούς σύμπαντος.

Θέλω να γελώ, να τραγουδώ, να είμαι ειρηνοποιός.

Ελάτε κι εσείς να δούμε...

Πως θα διαβούμε τη ζωή μας για να την βιώσουμε όπως πρέπει.

Για το παλιό συμφοιτητή

Δείτε το βίντεο αφού προηγούμενως κλείσετε τη μουσική του blog στα δεξιά του.