Διαβάστε εδώ για το πως εορτάζεται το Πάσχα στην Αμοργό. Αυτό το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αφιερώνω στο καλό μου συνάδελφο κ. Γιάννη Β. Κωβαίο.
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
Πάσχα στην Αμοργό
Διαβάστε εδώ για το πως εορτάζεται το Πάσχα στην Αμοργό. Αυτό το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ αφιερώνω στο καλό μου συνάδελφο κ. Γιάννη Β. Κωβαίο.
Πορτραίτο μιας νεράϊδας
Αφού κλείστε την μουσική του blog ( στα δεξιά του ) ακούστε μουσική από το Λουδοβίκο των Ανωγείων.
Εκδήλωση για τα Ναρκωτικά.
Καλή η εκδήλωση για το πρόβλημα των ναρκωτικών που οργάνωσε ο Δήμος Μαραθώνα χτες το βράδυ στο Μουσείο Μαραθωνείου Δρόμου. Καλοί οι ομιλητές, απελπιστικά λίγοι οι παρόντες γονείς, πολύς ο προβληματισμός...Ευχαριστίες στη Μ.Κ.Ο ¨Μέριμνα" και στο Δήμο Μαραθώνα για την εκδήλωση. Ευχή... να ακολουθήσουν κι άλλες.
Στη φωτό: 1η από αριστερά η κ. Μαρία Πολύζου, πρωταθλήτρια Ελλάδος στο αγώνισμα του Μαραθωνίου δρόμου, 5ος από αριστερά ο Δήμαρχος Μαραθώνα κ. Σπύρος Ζαγάρης, 2ος από δεξιά ο admin του blog και ομιλητές από την Μ.Κ.Ο "Μέριμνα".
Στη φωτό: 1η από αριστερά η κ. Μαρία Πολύζου, πρωταθλήτρια Ελλάδος στο αγώνισμα του Μαραθωνίου δρόμου, 5ος από αριστερά ο Δήμαρχος Μαραθώνα κ. Σπύρος Ζαγάρης, 2ος από δεξιά ο admin του blog και ομιλητές από την Μ.Κ.Ο "Μέριμνα".
Διημερίδας συνέχεια...
Με αφορμή την διημερίδα που παρακολούθησα στο Γαλλικό Ινστιτούτο....
Το γαλλικό ινστιτούτο στην οδό Σίνα βρίσκεται πάνω από την οδό Δελφών , πάνω από το κτίριο που στέγαζε τη Βαρβάκειο Σχολή απ΄ όπου απεφοίτησα. Μιλώ για τα πρώτα έτη της δεκαετίας του 1970. Εκεί Ασκληπιού και Αραχώβης ,μετακόμισε το ιστορικό γυμνάσιο της ΑΘήνας το καλοκαίρι του 1971 από το άλλο ιστορικό κτίριο, του 35ου Δημ. Σχολείου Αθηνών της οδού Κωλέττη. Εκεί φοίτησα στις δυό τελευταίες τάξεις του τότε Εξαταξίου Γυμνασίου. Είχα να περάσω από εκεί 38 χρόνια. Μετά το καλοκαίρι του 1972 οπότε απεφοίτησα, οι δρόμοι μου δεν με είχαν φέρει από εκεί. Και προχτές με αφορμή την διημερίδα που έγινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο, οι μνήμες ήρθαν ξανά μπροστά μου. Είδα και πάλι το κτίριο που στεγαζε τότε το σχολείο μου. Είδα το παλιό , σε άσχημη κατάσταση κτίσμα που στέγαζε παλιότερα το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων Αθηνών, είδα τη γειτονική εκκλησία του Αγίου Νικολάου Πευκακίων, εκεί που παντρεύτηκαν οι γονείς μου και βαπτίστηκε η αδελφή μου. Άναψα ένα κερί στην μνήμη και των τριών. Είδα το διπλανό αλσύλιο , εκεί που μεγάλωσα, εκεί που έτρεχα, πιτσιρικάς 4-5 ετών. Φίλε , διαπίστωσες πως μέχρι στιγμής η μνήμη μου λειτουργεί επαρκώς. Και η ευχή μου είναι να συνεχίσει έτσι. Ανέβηκε πολύ η διάθεσή μου μετά από τα περάσματα που με συνδέουν με το παρελθόν. Και η επακολουθήσασα , έστω και νηστίσιμη γαστριμαργική ευωχία στο εστιατόριο της Βαρβακείου Αγοράς μαζί με το απολαυστικό κρασάκι, μας έκανε να συνειδητοποίησουμε για μιά ακόμη φορά. κάτι απλό.... Ναι, η ζωή μας αποτελείται από καλές στιγμές. Που αυτές οι στιγμές έχουν την ικανότητα να απομακρύνουν τις φθοροποιές σκέψεις και να μας ταξιδεύουν εκεί που ποθούμε. Να είμαστε καλά. Τις φωτό του παλιού μας σχολείου αφιερώνω στους συμμαθητές μου του ΣΤ3 της Βαρβακείου Σχολής, του σχ. έτους 1971-72.
Αν κάνετε κλικ πάνω σε κάθε φωτό, θα τη δείτε σε μεγάλο μέγεθος.
Το γαλλικό ινστιτούτο στην οδό Σίνα βρίσκεται πάνω από την οδό Δελφών , πάνω από το κτίριο που στέγαζε τη Βαρβάκειο Σχολή απ΄ όπου απεφοίτησα. Μιλώ για τα πρώτα έτη της δεκαετίας του 1970. Εκεί Ασκληπιού και Αραχώβης ,μετακόμισε το ιστορικό γυμνάσιο της ΑΘήνας το καλοκαίρι του 1971 από το άλλο ιστορικό κτίριο, του 35ου Δημ. Σχολείου Αθηνών της οδού Κωλέττη. Εκεί φοίτησα στις δυό τελευταίες τάξεις του τότε Εξαταξίου Γυμνασίου. Είχα να περάσω από εκεί 38 χρόνια. Μετά το καλοκαίρι του 1972 οπότε απεφοίτησα, οι δρόμοι μου δεν με είχαν φέρει από εκεί. Και προχτές με αφορμή την διημερίδα που έγινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο, οι μνήμες ήρθαν ξανά μπροστά μου. Είδα και πάλι το κτίριο που στεγαζε τότε το σχολείο μου. Είδα το παλιό , σε άσχημη κατάσταση κτίσμα που στέγαζε παλιότερα το 5ο Γυμνάσιο Θηλέων Αθηνών, είδα τη γειτονική εκκλησία του Αγίου Νικολάου Πευκακίων, εκεί που παντρεύτηκαν οι γονείς μου και βαπτίστηκε η αδελφή μου. Άναψα ένα κερί στην μνήμη και των τριών. Είδα το διπλανό αλσύλιο , εκεί που μεγάλωσα, εκεί που έτρεχα, πιτσιρικάς 4-5 ετών. Φίλε , διαπίστωσες πως μέχρι στιγμής η μνήμη μου λειτουργεί επαρκώς. Και η ευχή μου είναι να συνεχίσει έτσι. Ανέβηκε πολύ η διάθεσή μου μετά από τα περάσματα που με συνδέουν με το παρελθόν. Και η επακολουθήσασα , έστω και νηστίσιμη γαστριμαργική ευωχία στο εστιατόριο της Βαρβακείου Αγοράς μαζί με το απολαυστικό κρασάκι, μας έκανε να συνειδητοποίησουμε για μιά ακόμη φορά. κάτι απλό.... Ναι, η ζωή μας αποτελείται από καλές στιγμές. Που αυτές οι στιγμές έχουν την ικανότητα να απομακρύνουν τις φθοροποιές σκέψεις και να μας ταξιδεύουν εκεί που ποθούμε. Να είμαστε καλά. Τις φωτό του παλιού μας σχολείου αφιερώνω στους συμμαθητές μου του ΣΤ3 της Βαρβακείου Σχολής, του σχ. έτους 1971-72.
Αν κάνετε κλικ πάνω σε κάθε φωτό, θα τη δείτε σε μεγάλο μέγεθος.
To αρχικό κτίριο του παλιού Ε΄ Γυμνασίου Θηλέων που το σχολείο μας χρησιμοποιούσε βοηθητικά. Θυμάστε που κάναμε Αγγλικά με τον boy???........
H οδός Βαλτετσίου με κατεύθυνση τα Εξάρχεια. Η φωτό είναι τραβηγμένη από τη γωνία Ασκληπιού και Βαλτετσίου. Το εκεί τυροπιτάδικο στα χρόνια της νιότης μας, δεν υπάρχει πιά.
Η οδός Βαλτετσίου καθώς αρχίζει από την μάντρα του Γαλλικού Ινστιτούτου. Στην αριστερή γωνία για όσους δεν θυμούνται ήταν η είσοδος της Β.Π.Σ. για εμάς τους μαθητές.
Θυμάστε την αυλή μας. Στο βάθος η σκάλα που βγάλαμε την φωτό των αναμνήσεων. Θυμάστε τον "πτερωτό" καθώς έκανε τον έλεγχο του μήκους της κόμης; "Η φαβορίτα να είναι στο ύψος του ακουστικού πόρου, κύριοι....", έλεγε ο αείμνηστος Σώτος.....
Η είσοδος του κτιρίου του παλιού Ε΄ Γυμνασίου Θηλέων από την αυλή μας. Εκεί ο boy, μα και ο Indian Boy έκαναν μάθημα. 
Η οδός Αραχώβης έξω ακριβώς από την κυρία είσοδο της Β.Π.Σ.
Και η οδός Δερβενίων από την είσοδο του Αγ. Νικολάου.
Η είσοδος του Αγ. Νικολάου. 
Το σχολείο μας από την μικρή "αλάνα" έξω από τον ΄Αγιο Νικόλαο.
Κι άλλη μια άποψη της Β.Π.Σ. 
Τα τέσσερα παράθυρα με τις κουρτίνες είναι παράθυρα του ΣΤ3 σχ. έτους 1971-72. Θυμάστε μωρέ;
Κι άλλη μια άποψη της τάξης μας μα και άλλων. 
Η κυρία είσοδος της Β.Π.Σ. Τώρα στεγάζεται εκεί το 5-ο Λύκειο Αθηνών.
Η Β.Α. μεριά του σχολείου μας.
Η Β.Α. μεριά της Βαρβακείου σχολής. Αριστερά η οδός Δελφών και δεξιά η οδός Αραχώβης.
Η οδός Οκτάβιου Μερλιέ(προέκταση της οδού Αραχώβης) από τη διασταύρωσή της με την οδό Σίνα. Δεξιά το αλσύλιο του Αγ. Νικολάου Πευκακίων.ΕΠιστημονικής διημερίδας απόηχοι....
Μου άρεσε η διημερίδα που οργανώθηκε από το εργαστήριοο Συγκριτικής Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και φιλοξενήθηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο της οδού Σίνα. Καλοί οι ομιλητές, ανεβασμένο το επίπεδο των παρουσιάσεων, προβληματισμός υπήρξε και αναπόφευκτες οι συγκρίσεις έγιναν μεταξύ Ελλάδας και άλλων χωρών της Ευρώπης. " Η επαγγελματική και παιδαγωγική κατάρτιση των εκαπιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κριτική και συγκριτική θεώρηση.", αυτό ήταν το θέμα. Εμένα με προβλημάτισαν όλες οι ομιλίες και οι παρουσιάσεις. Πολύ καλή η τοποθέτηση της υπουργού μας κ. Αννας Διαμαντοπούλου, μεστή η ομιλία του κ. Δημήτρη Ματαθαίου , Καθηγητή Πανεπιστημίου, ενδιαφέρουσες και οι τοποθετήσεις των πρέσβεων των χωρών της Γαλλίας, Φινλανδίας και Μεγάλης Βρεταννίας. Απλοί όλοι τους, διέκρινες την επιθυμία τους να ακουστούν δίχως έπαρση και άλλα.....
Και βεβαίως με γέμισαν χαρά και με έκαναν περισσότερο ευδιάθετο οι συναντήσεις και οι εξ αυτών κουβεντούλες με συναδέλφισσες και συναδέλφους. Η αγωνία μας για την παιδεία ήταν και παραμένει αμείωτη. Και θα μας καλεί για συμμετοχή σε τέτοιου είδους εκδληλώσεις. Ε! και το άλλο Σάββατο καλοί μου συνάδελφοι, το ραντεβού μας είναι στο Σχοινιά, με αφορμή δράσεις Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.Και έπεται συνέχεια...
Και βεβαίως με γέμισαν χαρά και με έκαναν περισσότερο ευδιάθετο οι συναντήσεις και οι εξ αυτών κουβεντούλες με συναδέλφισσες και συναδέλφους. Η αγωνία μας για την παιδεία ήταν και παραμένει αμείωτη. Και θα μας καλεί για συμμετοχή σε τέτοιου είδους εκδληλώσεις. Ε! και το άλλο Σάββατο καλοί μου συνάδελφοι, το ραντεβού μας είναι στο Σχοινιά, με αφορμή δράσεις Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.Και έπεται συνέχεια...
Όσα η αγάπη ονειρεύεται...
Αφού κλείστε την μουσική του video (στα δεξιά του) ακούστε Χαρούλα και Αλκίνοο σε ένα πολύ όμορφο τραγούδι.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)