Τραγικό το σημερινό συμβάν στο Σαραντάπορο....
Κάποιοι έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι, το ταξίδι δίχως επιστροφή....
Και μετά τη συνειδητοποίηση του γεγονότος η αναγκαία μεταφορά...στο νοσοκομείο της Λάρισας.
Στο δεύτερο υπόγειό του.....
Θυμήθηκα και τι δε θυμήθηκα σήμερα.....
Ήταν και τότε άνοιξη....
Μια μαύρη άνοιξη...
Μια κατάμαυρη άνοιξη....
Κι εγώ εκεί,στο δεύτερο υπόγειο του Νοσοκομείου της πόλης, στο ρόλο του λεμβούχου της σχεδίας της....
Το πρόσωπό της αν κι άψυχο, λες και σου χαμογελούσε....
Στιγμές μιας ανείπωτης οδύνης..,..
Λες και οι Ερινύες επισκέπτονται κάθε άνοιξη τη πρωτεύουσα της Θεσσαλίας....
Αν και δε μπορώ να το πιστέψω....
Πριν λίγες μέρες από εκείνη την αποφράδα ημέρα ένας φίλος μου είχε δωρίσει ένα βιβλίο....
Περιεχόμενο...η έννοια του θανάτου στη χριστιανική διδασκαλία...
Δε ξέρω αν είχε προαισθανθεί κάτι...
Το βιβλίο δε το άνοιξα ποτέ....
Κάποια μέρα το πέταξα με οργή σ΄ένα κάδο απορριμάτων....
Μα σήμερα μετά το πολύ άσχημο άκουσμα της είδησης σκέφτηκα.....
Σ΄ ευχαριστώ Κύριε που μου δίνεις το δικαίωμα να πορεύομαι στη ζωή....
Να περπατώ, να μυρίζω, να βλέπω, να ακούω, να συνομιλώ, να αισθάνομαι!!!
Νιώθω το θαύμα, επιτρέψτε μου..... είτε πιστεύετε είτε όχι....
Όπως επιτρέψτε μου αυτούς τους συνειρμούς του γκρίζου....
Νιώθω ότι ο χρόνος έχει καταστήσει αδύνατη τη διαγραφή κάποιων εικόνων απ το νου μου.
Καλό βράδυ, καλή συνέχεια.
Η ζωή συνεχίζεται και είναι ωραία.
Ας τη ζούμε και ας βιώνουμε τη κάθε ομορφιά της!!!
