Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
Διαγώνισμα στις απόλυτες τιμές
Εναπόθεση...
Πως μπορείς να αρχειοθετήσεις συναισθήματα;
Πως μπορείς να εγκλωβίσεις τις εκφράσεις της ψυχής
σε διάστασεις που χρησιμοποιούν πεπερασμένα;
Ρουφώ το λόγο και νιώθω την ορμητική ροή
μιας άλλης δύναμης μέσα μου.
Αναζητώ χώρο εναπόθεσης.
Νιώθω πως αδυνατώ να βρώ κάποιον
που να είναι κατάλληλος.
Και μια φωνή στο παλλόμενο εντός μου...
Είναι δυνατόν να οριοθετήσεις
εκφράσεις της ψυχής;
Εσύ τι λες; Είναι;
O λευκός κι ο μαύρος άνθρωπος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και λες εμένα έγχρωμο;
Τούτοι οι στίχοι αποτελούν συνέχεια αποστολής συναισθημάτων, όπως έγραφα σχετικά και χτες. Το ευχαριστώ δεν απεικονίζει τους χτύπους της καρδιάς μου.
Είναι λίγο, είναι ασήμαντο.
Βράβευση αριστούχων μαθητών στο Ροταριανό ΄Ομιλο Νέας Μάκρης
Κ Διοικητά της 2470 Περιφέρειας του Διεθνούς Ρόταρυ.
Κύρια Πρόεδρος του Ρ.Ο. Ν. Μάκρης
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι Ροταριανοί
Αγαπητά μου παιδιά.
Τούτη την ώρα της γαλήνης και της λήξης του κάματου της καθημερινότητάς μας, θεωρώ ιδιαίτερη προνομία για μένα να παρευρίσκομαι ανάμεσά σας για την επισήμανση μιας ξεχωριστής μαθητικής πορείας και προόδου και την συνεπαγόμενη βράβευση των μαθητών μας.
Στις μέρες μας, που αναδεικνύονται και προβάλλονται τα φθαρτά και τα χαμηλού αναστήματος «επιτεύγματα», θέλω να εξάρω τον αγώνα των παιδιών που βραβεύονται, και να τους πω ότι εγώ ως εκπαιδευτικός είμαι περήφανος γιατί όχι μόνο έβαλα ένα μικρό θεμέλιο στη γνώση τους, αλλά γιατί αποδέχτηκαν τη μικρή ταπεινή προσφορά μου ως δασκάλου και αποδέχτηκαν τις ιδέες μου για να γίνουν καλύτεροι, καλύτεροι άνθρωποι.
Η Σωτηρία Καλύβα , που για δυο σχολικές χρονιές, με άκουγε με σεβασμό, με παράστημα, με ευγένεια και με έντονη επιθυμία να πάρει γνώση είναι ένα ξεχωριστό παιδί κι εγώ είμαι περήφανος που την είχα στα θρανία της ζωής μου. Και είμαι δυο φορές περήφανος επειδή πέρα από το πλούτο των γνώσεων που πιστεύω ότι έχει , είναι άνθρωπος σωστός, με ήθος, με χαρακτήρα ζηλευτό, με στάση ζωής που με κάνει να αισιοδοξώ για το μέλλον της κοινωνίας μας, ιδιαίτερα όταν θα είμαι απόμαχος της ζωής.
Η Σωτηρία στις αποσκευές της σκέψης της αύριο, να είστε σίγουροι κυρίες και κύριοι θα κουβαλάει κι ένα σεντούκι με αξίες. Αξίες που της έδωσαν συνάδελφοι εκπαιδευτικοί μα και οι γονείς της , τους οποίους τιμώ και ξεχωρίζω. ΄Ανθρωποι τίμιοι και σωστοί, γονείς με πραγματικό ενδιαφέρον και αγωνία για το παιδί τους, με εντυπωσίαζαν για τον τρόπο που συνεργαζόμαστε για τη φοίτηση και την πρόοδο της Σωτηρίας. Ανθρωποι ζυμωμένοι με τον μόχθο και τα προβλήματα της ζωής, είμαι σίγουρος ότι έδιναν και δίνουν το δικό τους αγώνα για τη Σωτηρία τους, τη Σωτηρία μας. Κι επιτρέψτε μου να εκφέρω από τα χείλη μου αυτό το ΜΑΣ. Θεωρώ και θεωρούμε , εμείς οι εκπαιδευτικοί, τους μαθητές μας δικά μας παιδιά. Είναι μια σχέση που δημιουργεί η γνώση και η μάχη για την κατάκτησή της. Και η σχέση , ημών των εκπαιδευτικών με μαθητές-υποδείγματα όπως τα παιδιά που έχουμε απόψε μαζί μας, γίνεται πιο συνεκτική, πιο ισχυρή, πιο ουσιαστική και δεν φθείρεται με την πάροδο του χρόνου.
Τελειώνοντας θέλω να σας προτρέψω παιδιά να μείνετε πιστοί στις αξίες που έχετε μα και σε άλλες που θα ανακαλύψετε καθώς θα σμιλεύετε το μονοπάτι της ζωής σας. Να σας προτρέψω να μείνετε κοντά στην οικογένειά σας που χρόνια τώρα δίνει με σας τον αγώνα για το μέλλον σας. Να σας προτρέψω να ανακαλύψετε την ταπεινότητα και την γαλήνη της ψυχής που πρέπει να έχει ο άνθρωπος για να μείνει άνθρωπος πραγματικός. Να σας προτρέψω ακόμη να μην φοβηθείτε να κολυμπήσετε στα βαθειά του ωκεανού της γνώσης. Τότε θα διαπιστώσετε πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος μπροστά στο δημιούργημα της επιστήμης που ο Θεός έφτιαξε αρχικά και τα πλάσματά του, εμείς οι άνθρωποι, συνεχίζουμε να θέλουμε να ανακαλύψουμε σε όλη την έκτασή του.
Να σας προτρέψω να μείνετε πιστοί-πιστές στους στόχους που βάζετε στη ζωή σας και να μην σας πτοήσουν οι όποιες δυσκολίες που πεισματικά, από νομοτέλεια, θα βρεθούν εμπρός σας.
Θα προσεύχομαι για εσάς. Θα χαίρομαι να παρακολουθώ την πρόοδο και γιατί όχι και τα επιτεύγματά σας. Θα χαίρομαι να βλέπω τους γονείς σας αλλά και εσάς να διακατέχεστε από το αίσθημα της πληρότητας που αντιφεγγίζει ο άνθρωπος στο πρόσωπό του, όταν προοδεύει το πνεύμα του. Θα χαίρομαι να αναδειχτείτε σε επίλεκτα μέλη της κοινωνίας μας γιατί τότε θα νιώθω κι εγώ πληρότητα. Επειδή σαν εκπαιδευτικός , σαν δάσκαλός σας θα έχω εκπληρώσει έναν προορισμό της επίγειας διαδρομής μου. Να έχω κάνει τη δουλειά και το καθήκον μου.
΄Ωρα καλή και αγαθή στο διάβα της ζωής σας. Θα σας δώσω μια ευχή όχι κοινότυπη. Θέλω να είναι μια ευχή ξεχωριστή με ψίθυρο καρδιάς. Σας εύχομαι, λοιπόν, να κάνετε πραγματικότητα τα πιο απροσπέλαστα όνειρά σας.
Σας ευχαριστώ.