Παραπλέοντας το Μακρονήσι, το ερημονήσι των
εξορίστων, ο νους πέταξε και πάλι στα χρόνια τα παλιά. Στα χρόνια της
νιότης τους....του Καπετάνιου του Δημοκρατικού Στρατού Γ.Ρ και του
Στρατηγού του Κυβερνητικού Στρατού Ν.Σ. Ο νους πέταξε στα χρόνια
εκείνα μη μπορώντας να εξηγήσει τ' ανεξήγητα....Πως δηλ οι ιδέες τους
έπεσαν σαν ένα φτερό που το ρίχνει ο άνεμος, μπρος στη δύναμη της
αληθινής φιλίας και της ανθρωπιάς. Βλέποντας τα ερείπια στο Μακρονήσι,
αυτά που φαίνονται σε αυτές τις φωτό, διέκρινα τη σιλουέτα του
Καπετάνιου εκεί...Ήταν δίπλα απ το μνημείο του Μακρονησιώτη Αγωνιστή,
στητός, όρθιος, αταλάντευτος στις ιδέες του μα πάνω απ όλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!
Καπετάνιε ξέρω πως στη ζωή σου αγωνιζόσουν συνέχεια, ήθελες να αλλάξεις
το κόσμο και αυτό δεν έγινε. Το ίδιο ήθελε κι ο Στρατηγός, πίστεψέ με. Ήταν κι εκείνος αταλάντευτος στις ιδέες και στα πιστεύω του. Μα χάρηκα που στα τελευταία χρόνια της βιωτής σας ένιωσα το μεγαλείο
της αληθινής φιλίας σας , όταν με έπαιρνες στο τηλέφωνο και συγκινημένος
μου έλεγες πολλά.....Μα θέλω να σε παρακαλέσω...εκεί ψηλά που
βρίσκεσαι...στο κόσμο των ψυχών, βρες τη ψυχή του στρατηγού. Ξέρεις εσύ
που θα τη συναντήσεις....Κάπου κοντά θα είναι στη δική σου. Είμαι
σίγουρος γιαυτό... Και πες της να σου διηγηθεί τα λόγια που μου
εμπιστεύθηκε... για σένα όταν είχες πάει στο Αργος Ορεστικό, την επαύριο
της αποφυλάκισής σου απ τα ξερονήσια των παθών και τους εμφύλιου. Μου
μίλαγε και έκλαιγε ο Στρατηγός για σένα!!! Κι εγώ άφωνος....σκεπτόμουν
πόσο τυχεροί είσαστε....Επειδη είχατε ο ένας σας φίλο του τον άλλο. Καλό
βράδυ Καπετάνιε, καλό βράδυ Στρατηγέ. Τα ερείπια στο Μακρονήσι θα είναι
για πάντα ερείπια!!!
