Για τον φίλο Πρόεδρο του Δημ. Συμβουλίου Μαραθώνα

Αγαπητέ κ. Πρόεδρε

Αγαπητέ φίλε Αλέκο.

Επειδή σε ξέρω χρόνια μέσω του αδελφού σου, ενός συναδέλφου μου που αποτελεί κόσμημα της εκπαίδευσης, θέλω δημόσια να πω τη γνώμη μου για σένα. Κι αφορμή για αυτή την έκφραση είναι μια ανάρτηση σ΄ ένα ιστολόγιο, που πιστεύω πως σε αδικεί. Θέλω να τονίσω σε όλους όσους-ες διαβάζουν το ιστολόγιό μου πως η γνώμη μου δεν αποτελεί στήριγμα και υποστήριξη προεκλογική. Αποτελεί "φωνή" που διαμαρτύρεται επειδή διάβασε κρίσεις ή και σχόλια ασύμβατες-α με το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του συμπολίτη μου Προέδρου του Δημ. Συμβουλίου Μαραθώνα.
Αν και τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα αναμιχθεί ενεργά με παντός είδους αρχαιρεσίες εν τούτοις ήμουν ενεργός πολίτης του τόπου που κατοικώ και εργάζομαι. Διάβαζα, ενημερωνόμουν, έκρινα, ρωτούσα, προβληματιζόμουν για όλα τα τοπικά δρώμενα. Στοίβες σχημάτιζαν οι τοπικές εφημερίδες στο σπίτι μου. Τις διάβαζα όλες , όσες έβρισκα και επεδίωκα να τις βρίσκω...
Ετσι δεν μπορώ παρά να επισημάνω και από εδώ το ήθος και τη σεμνότητά σου. Να επισημάνω την αντικειμενικότητα με την οποία διεύθυνες τις συνεδριάσεις του Δημοτικού μας συμβουλίου μα και την ευγένεια που σε χαρακτήριζε σύμφωνα όχι μόνο με τη δική μου γνώμη αλλά σύμφωνα με τη γνώμη των περισσοτέρων από τους συμπολίτες μας.
Θέλω να σου πω πως χαίρομαι να σε έχω φίλο και να συζητώ μαζί σου, όπως και με τον αδελφό σου. Χαίρομαι να έχω μαθητές όπως τα παιδιά σου και φυσικά μαθητές όπως τα παιδιά σου έχουμε πολλά στο Γυμνάσιο του Μαραθώνα. Και τούτο δεν αποτελεί λόγο υπερβολής και κολακείας αλλά την αλήθεια και μόνο.
Χαίρομαι που διεδικείς και σε τούτη την προσεχή ετυμηγορία του εκλογικού σώματος να το εκπροσωπήσεις. Οντως σε χρειαζόμαστε για πολλά.
Στον επικριτικό για σένα λόγο μπορώ να αντιπαραθέσω έργα και σεμνές συμπεριφορές σου. Σου σφίγγω με δύναμη ψυχής το χέρι και σε καλώ να προχωρήσουμε.
Αντέχει ο τόπος μας στο να μην πάμε μπροστά;

Mουσική της ψυχής μας...

Αφού κλείστε την μουσική του blog ( πάνω δεξιά του ) ακούστε τούτο το πολύ μελωδικό τραγούδι που ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Αφιερωμένο στους φίλους και τις φίλες που στις νύχτες του φετεινού καλοκαιριού μετρούσαμε διάττοντες ενώ η σκέψη μας ονειρευόταν... Αφιερωμένο στον Αντρέα, στο Γιάννη, στο Λάζο, στην Εύη, στον Γιάννη απ΄ το Βαρίδι της Ανδρου, στη Νίκη, στην Ανθή, στο Χρήστο, στη Ρούλα και στο Μίλτο της, στο Γιώργο και στους άλλους και άλλες φίλες που ξεχνώ τούτη την ώρα...

Συνάντηση με τον κ. Στέλιο Πλακίτση χτες

Χτες βράδυ είχα μια συνάντηση με τον ερευνητή της τοπικής ιστορίας κ. Στέλιο Πλακίτση. Κάθε συναντησή μου με αυτόν περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, κουβεντούλα για το παρελθόν του Μαραθώνα. Με εκπλήσσει η διαύγεια της μνήμης του μα και το πλήθος των θεμάτων που κατέχει. Χτες τον παρακάλεσα να μου δώσει κάποια στοιχεία για ένα κομμάτι της λαογραφίας του Μαραθώνα με το οποίο σκοπεύω να ασχοληθώ και φυσικά τον βρήκα πρόθυμο να το κάνει. Τον ευχαριστώ και από εδώ.
Φυσικά και δε ξεχνώ πως ο κ. Πλακίτσης είχε γνωρίσει τους γονείς μου σε παλιότερες εποχές και μακριά από τον Μαραθώνα. Τον ευχαριστώ για την καλή του γνώμη που πάντα εκφέρει για εκείνους. Εύχομαι να είναι πάντα καλά με όλους τους ανθρώπους της οικογένειάς του.

Για εσάς τους επισκέπτες του ιστολογίου μου

Τούτο το καφεδάκι είχε παρασκευαστεί ένα πρωινό στο Στιβάρι της Άνδρου, όταν με αγαπητούς συναδέλφους είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβεντούλα για την ομορφιά των Μαθηματικών και τις εφαρμογές τους στην καθημερινότητα...

Μαζί με την καλημέρα μου για εσάς που επισκέπτεσθε το ιστολόγιό μου, θέλω να σας εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την αύξηση της επισκέψιμότητάς του. Τούτη την ώρα του πρωινού καφέ και πριν φύγω για το σχολείο, θέλω να σας πω πως τούτη η αύξουσα πορεία μεγαλώνει την ευθύνη για το ανέβασμα των αναρτήσεων. Είναι πολλά αυτά που σχεδιάζω να αναρτήσω πιστεύοντας πως θα σας ενδιαφέρουν. Θάθελα όμως κάποια σχόλια με προτάσεις και κρίσεις. Επειδή πολλές φορές μας ξεφεύγουν κάποια πράγματα που μπορεί να είναι λεπτομέρειες ή και όχι.