Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Επικριτικός λόγος...

Ε! όχι.
Μέχρι εδώ.
Οχι να κάνουμε το σχολείο σε εργάσιμη μέρα τόπο αποκριάτικης γιορτής.
Οχι, θα διαφωνήσω απόλυτα.
Μα κι ο γονιός αντί να επικρίνει το παιδί του, επέκρινε το καθηγητή που δεν επέτρεψε στο παιδί του να φορέσει τη γραβάτα ,τη περούκα και γενικώς την αποκριάτικη αμφίεση.
Για όλα φταίνε οι εκπαιδευτικοί.
Που καταπιέζουν τα δυστυχισμένα παιδάκια.
Αμάν.
Υψώνω λάβαρο διαμαρτυρίας.
Μάθετε τα παιδιά σας στην οριοθέτηση.
Οι κανόνες λειτουργίας θεσμών και φορέων της οργανωμένης κοινωνίας πρέπει να είναι σεβαστοί από όλους.
Η κάνω λάθος;
Και μετά αναρωτιόμαστε;
Ποτέ όμως για την ατομική μας ευθύνη.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΝΑΙ ΣΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΟΥΝ!!!

Εσύ

Είδες το φάρο.
Οταν είχες απελπιστεί.
Εστίασες το βλέμμα σου πάνω του
και πήρες δύναμη.
Ναι ήσουν ο ναυαγός, ο καταφρονεμένος.
Λες και ξαφνικά η καταιγίδα κώπασε.
Στιγμές που ο χρόνος μηδενίστηκε.
Συμμάχησες με τα Μαθηματικά.
Πως μπόρεσες;
Κι ένα ερώτημα για σένα.
Γιατί μπορεί η αυτοσυνειδησία
να συμβάλλει στα όνειρα;
Ναι, και στα πιο απροσπέλαστα
ισχυρίζομαι.
Αλήθεια ξέρεις εσύ;

Χτες, κουβεντιάζοντας...

Χτες το απόγευμα βρέθηκα στο Δήμο μας κουβεντιάζοντας με γονείς μα και με μια ειδικό, για τα προβλήματα όχι μόνο των νέων μας αλλά και για τα δικά μας, των μεγάλων. Μια κουβεντούλα μεστή εποικοδομητικών σκέψεων και σχεδίων για δράση. Εχουμε όλοι μας ανάγκη να ακούσουμε , να μιλήσουμε, να εκφράσουμε απορίες μας και να δράσουμε ανάλογα. Σημαντική η πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων. Θέλω να συμβάλλω στο να μετασχηματιστεί σε δράση. Γιατί η τοπική κοινωνία και η κάθε τοπική κοινωνία το έχει ανάγκη στις μέρες μας. Η γλώσσα επικοινωνίας με τους νέους μας είναι μια δύσκολη γλώσσα. Που λίγοι από εμάς γνωρίζουμε τους κανόνες και την "ορθογραφία της".

H διαδρομή συνεχίζεται...

O Σ. σταθμός του Αγ. Θωμά λίγο πριν την Οινόη.





Ο Σ. σταθμός του Αυλώνα χιονισμένος. Θέλησα να ήμουν εκεί.