Διαβάζοντας την 39η επιστολή.....

Πριν λίγο τέλειωσα την ανάγνωση της 39ης επιστολής  και  έγραψα τη σχετική περίληψη γι αυτήν. Της 39ης από τις 57 επιστολές μιας ιστορίας των χρόνων του πολέμου που με έχει εντυπωσιάσει και προσπαθώ να εισδύω στις κρυφές συνεπαγωγές της γραφής του συντάξαντος.......  Προσπαθώ να εντοπίσω σκέψεις, συμπεριφορές, ανάγκες της ψυχής και τόσα ακόμη από το κόσμο του πνεύματος του συγγραφέα. Τις πιο πολλές φορές αδυνατώ να εξηγήσω το πως μπορεί κανείς να βρει την ειρήνη του νου σε καιρό πολέμου...... Σε τέτοιες στιγμές νιώθω το νου μου να είναι στην αντάρα της δικής του μάχης. Της μάχης των αποκαλύψεων που δύσκολα έρχονται στο προσκήνιο και όχι μόνο.... Σε τέτοιες στιγμές οριοθετώ διαδρομές της ψυχής μου, απορρίπτοντας την ευτέλεια. Καθώς στο βιβλίο των επιστολών ξέρω την αρχή αλλά και το τέλος...... εντυπωσιάστηκα για μια ακόμη φορά σήμερα καθώς διάβασα...."Πρέπει κανείς να βλέπει και να ζει τις μικρές χαρές της ζωής. Έτσι ακόμη και εν καιρώ πολέμου η ζωή είναι ωραία". Μα δεν ήταν μόνο το κείμενο που ξεσήκωσε τη σκέψη μου. Ήταν και εκείνη η φωτό στο τέλος της επιστολής. Η Θαλασσίτρα, με τη Κορφιάτισσα στο βάθος και το Προφήτη Ηλία στο κορφοβούνι έστω και με συννεφιά. Μου θύμησε πολλά αυτή η φωτό..... Τους πρωταγωνιστές των επιστολών, τους ανθρώπους του νησιού που αγάπησα και εκτίμησα με ένα ξεχωριστό τρόπο και τη παρουσία μου στην αυλή της Κορφιάτισσας , στην αυλή του Επαρχείου καλύτερα να πω....... κάποια δειλινά!!!! Αυτές οι εικόνες που  συνέθεσαν οι λέξεις αλλά και η εικόνα με τις γαλακτισμένες εκκλησίας είχαν δεν είχαν με πήγαν κι απόψε στο νησί της Αφροδίτης. Κι ήταν όμορφο το ταξίδι μου αυτό!!!

Τι εμποδίζει την ανάπτυξη σε ένα νησί του Αιγαίου

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Σεραφείμ Κωνσταντινίδη από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Η φανερή γοητεία των Μαθηματικών

Διαβάστε εδώ την ανάρτηση από το πρώην Τεχνικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.