To μουσείο της Ακρόπολης...

Κυριακή 17 Δεκέμβρη 1939.

Το μουσείο της Ακρόπολης είναι το ωραιότερο μουσείο που ξέρω. Αναπαύει. Είναι μικρό και όλα σου μιλούν εκεί μέσα και μιλούν αναμεταξύ τους. Τ΄ ακούς, τα παρακολουθείς. Χαμόγελα και καμπύλες, ζωντανές μέσα σου, κάτω από τους φοβερούς θεούς και τα τέρατα των παλιών αετωμάτων. Η φυσική και η υπερφυσική ζωή τόσο καλά αρμονισμένες σ΄ ένα τόσο μικρό τόπο. Κομμάτια σωμάτων που ανασαίνουν ακόμα. Δείχνουν ό,τι έγινε καλύτερο και αργότερα και πάντα, υποθέτω, στην Ελλάδα. Εδώ μπορώ να συνδέσω, εύκολα, τον Αισχύλο, τον Ερωτόκριτο, τον Μακρυγιάννη και ό,τι υποφερτό θα μπορούσα να κάνω εγώ ο ίδιος.

Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ΄,  Σελ 155

Στα χνάρια της έπαυλης του Ηρώδη του Αττικού

Κάντε κλικ στον τίτλο της ανάρτησης και διαβάστε το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Σε κρίση η αγορά βιβλίου

Κάντε κλικ στον τίτλο της ανάρτησης και διαβάστε το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

To ταξίδι της ηλεκτρικής ενέργειας...

Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ( πάνω και δεξιά ) δείτε το βίντεο αυτό.

Πάλης ξεκίνημα...

Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ( πάνω δεξιά ) δείτε το βίντεο.

Το σφαγείο

Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ( πάνω δεξιά του ) δείτε και ακούστε το βίντεο...

Ενα το χελιδόνι...

Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ( πανω δεξιά ) δείτε και ακούστε το βίντεο...

Είμαστε δυό, είμαστε τρεις...

Αφού κλείστε τη μουσική του ιστολόγιου ( πάνω δεξιά ) ακούστε το βίντεο...

Τι λέει ο οδηγός του τανκ που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου

Kάντε κλικ στην ανάρτηση και διαβάστε τη συνέντευξη στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, του στρατιώτη που ήταν οδηγός στο ΑΜΧ-30 το οποίο  έρριξε την πύλη του Πολυτεχνείου, στα γεγονότα του 1973.

Απλές, "άτακτες" σκέψεις...

Αλήθεια ποια δύναμη σ΄ έσπρωξε στο πηγαιμό σου στη Κρήτη;;;

Ίσως νάχες ακούσει για την ομορφιά των ημερών σαν παει κανεις  εκεί, 

στο νησί  του μεγάλου αιρετικού...

Φαντάστηκες όμως πως τα ίχνη των βημάτων μας θα διασταυρώνονταν

  εκεί, κάτω από το ύψωμα των γενναίων εφήβων;

Χαίρομαι που επέλεξες τα "πράσινα φεγγάρια" για να δεις τη δική σου

ανατολή στα προηγούμενα μεσάνυχτα...

Δικαίωμά σου η αφιέρωση σε σένα....

Οι πολύτιμες στιγμές μας ανήκουν δικαιωματικά...

Πως μπόρεσαν άραγε οι αριθμοί να ξεσηκώσουν τα συναισθήματα;

Μπορείς να δώσεις τη δική σου ερμηνεία;

17 Νοέμβρη σήμερα.

Πέρασαν ήδη 38 χρόνια από εκείνη τη ματωμένη νύχτα, από εκείνη την εποχή. Σήμερα ημέρα δημοκρατίας, κρατάμε ψηλά τις σημαίες, αφήνουμε τη μνήμη να ακουμπήσει με ευλάβεια στα γεγονότα της εποχής και προσπαθούμε να βγάλουμε διδάγματα...Και καθώς ο νούς μου θυμάται εκείνες τις ημέρες που ήμουν δευτεροετής φοιτητής ο νους εύχεται..."Ποτέ πιά δικτατορία, πάντα δημοκρατία". Τα τανκς έχουν ως προορισμό τους να φυλάνε την πατρίδα μας από εξωτερικό εχθρό.