Εκείνο το πρωινό της Δευτέρας... Εκείνη μετά από πολύωρη ταλαιπωρία έφερνε στη ζωή το σπλάγχνο της και εκείνος στη μακρινή Μάλτα έπαιρνε τη χαρούμενη είδηση πως έγινε πατέρας. Μια νέα ζωή, ένας νέος άνθρωπος ήρθε τότε , σαν σήμερα, σ΄ αυτήν την αέναη διαδικασία της ύπαρξης του ανθρώπινο γένους στη γη μας. Χαίρομαι με όσα έχω και σκέπτομαι όσα δεν απέκτησα. Ομως εξακολουθώ να συνειδητοποιώ πως η ευτυχία στη ζωή είναι κάτι το πολύ περίεργο και ξεχωριστό για τον καθένα μας...Χαίρομαι ακόμη με τις χαρές μου, προβληματίζομαι με τα "κακώς κείμενα", πορεύομαι συν Θεώ και μαθαίνω...Και η γνώση είναι δύναμη...
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
xρόνια πολλά,Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά ,χρόνια καλά και δημιουργικά διαδικτυακέ φίλε Δημήτρη !!!!!Να 'σαι καλά να μας κρατάς καλή παρέα με το ιστολόγο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή