Ενας στίχος ήταν η αφορμή....

Ένας στίχος ήταν η αφορμή της σκέψης μου....
Ένας στίχος βαθιά ανθρώπινος και συναισθηματικός...
Καθώς πριν λίγο έκανα τον απογευματινό μου καφέ, καθώς ετοιμάζομαι για αύριο.....  σε σκέφτηκα πιο πολύ!!!!
Επειδή αύριο η συζήτηση θα επικεντρωθεί γύρω από την Άνδρο μα και την αγάπη σου για το νησί....
Ξέρεις....πήρα τη φωτογραφία σου, αυτή που εικονίζεσαι σε κάποια......διαπιστευτήρια στο ανάκτορο του Χασεμίτη μονάρχη, που έχω έξω απ το γραφείο μου, στο μικρό σαλονάκι, και την έβαλα εδώ απέναντί μου.
Αφήνομαι στην οπτική τέρψη....
Και σε μια δικαιολογημένη περηφάνια....
Ακούω τη μουσική των μελοποιημένων στίχων και αφήνομαι να ταξιδέψω ακατάπαυστα.
Το δικαιούμαι...
Αφήνομαι στα χρώματα των συνειρμών....
Αχ και να μπορούσα να βρισκόμουν εκεί.....
Στο Αμμάν, μαζί με σένα και όχι μόνο.
Το σύντομο τούτο ταξίδι της σκέψης μου πρέπει να τελειώσει όμως....
Οι ανάγκες της καθημερινότητας είναι επιτακτικές.
Καληνύχτα σου, καληνύχτα σας.