Πωλητής ποιημάτων....

 Έγραψα κι εκεί......

Βράδυ περασμένης Κυριακής ήταν.

Βρέθηκα στους πρόποδες ενός υψώματος που μ΄ αρέσει.

Η σκόνη ήταν ορατή αν και είχαν περάσει ώρες απ το λιόγερμα.

Ο απογευματινός καφές τελείωνε.

Νύχτωνε.

Χαλάρωνα.

Μου το όφειλα.

Ταξίδευα σε χρόνους μακρινούς.

Είχα σταματήσει στη..... γωνία Ασκληπιου και Οκτάβιου Μερλιέ.

Κι από εκεί αστραπιαία ταξίδεψα στη Νεγρεπόντε.....

Αιτία ο καθηγητής μου, ο πολυμαθής, ο επιστήμονας.....

Δεν ήξερα ότι τη ψυχή του τη τροφοδοτούσε με μοναδικούς στίχους....

Δεν τον έκοβα με τόση ευαισθησία.

Ο καθηγητής έφυγε απ τη ζωή εδώ και πολλά χρόνια.

Δε το γνώριζα.

Αναζήτησα στο αχανές διαδίκτυο στίχους του.

Ήθελα να εντρυφήσω σε αυτούς.

Ο νους μου ήταν σε αντάρα.....

Καθώς η αναζήτηση δεν μου έδωσε ότι ευελπιστούσα

τα άλματα των αναζητήσεών μου με οδήγησαν απρόσμενα

σε ένα πολύ ποιοτικό ιστότοπο......

Δίπλα μου ένιωθα μια παράλληλη αναζήτηση.

Ήταν φυσικό.......

Το χάρηκα.

Αναζητούσα εκτός των άλλων κάποιες κρυφές διαδρομές.

Διέκρινα την ομορφιά τους, μάλλον εύκολα....

Ξαφνικά...... ένα μικρό κείμενο από μια άλλη διαδρομή στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής.

Λες και ξαφνικά είχε πανσέληνο εκείνες τις στιγμές.........

Είχα γίνει κοινωνός μιας ανάρτησης ενός συναδέλφου που είχαμε βρεθεί στις ίδιες σχολικές αίθουσες.......

Και τι δεν θυμήθηκα απ τις παλιές όμορφες μέρες.......

Διάβασα το σύνολο της ανάρτησης σε ελάχιστο χρόνο.

Θαύμασα τη γραφή του συναδέλφου.

Τη θαύμασα πολύ, τη τύλιξα με βελούδο έστω κι αν την τοποθέτησα στο σκληρό δίσκο μου.

Συγκινήθηκα....μου το δικαιολόγησα!!!

Η αντάρα στο εντός μου μεγάλωσε!!!

Αφού η ανάρτηση τέλειωνε ως εξής........

"Αχ, έρημα πουλιά, με τσακισμένες τις φτερούγες σας! Λαβωμένα πουλιά, το πονεμένο κελαηδητό σας ξυπνάει τις τύψεις του θεού!"

Ο τίτλος της ανάρτησης ήταν "πωλητής ποιημάτων".....

Σκέφτηκα..... είναι εύκολο να σταματήσουν τα δρομολόγια με ανταπόκριση;;;;;

Καλό ξημέρωμα

Όλες οι αντιδράσει