Οι "μέρες" και το άναυλο ταξίδι μου...

Mια νύχτα του τώρα που παραπέμπει στο τότε...

Αναδρομές κάνω διαβάζοντας τις "μέρες".

Συγκινούμαι.

Βλέπω τον ποιητή με την Μαρώ

στην οδό Georges Picot.

Διαδρομές της νιότης μου είναι.

Διακρίνω εκείνα τα ίχνη του εφηβικού έρωτα.

Ανεξίτηλα έμειναν τα σημάδια

από τον εμφύλιο σπαραγμό.

Ναι, ήταν διχασμένο το αίμα των ανθρώπων που αγάπησα.

.................................................................

Με φόντο το φοίνικα αντικρύζω

το γαλάζιο του Θεού.

Είναι όμορφο το ταξίδι στο Μπερούτι

κι ας είναι άναυλο.

Επιλογή μου είναι άλλως τε.