Σήμερα το πρωί....
Άνοιξα τη τηλεόραση για απλή ενημέρωση και ως απλός πολίτης ήθελα να είναι ουσιαστική....
Έμεινα με την επιθυμία....
Μα τι περίμενα κι εγώ.....
Στο γυαλί η εξημμένη κεφαλή...όπως τον αποκαλούσε ο πατέρας.
Πόσες αρλούμπες έλεγε, με πόση έπαρση μίλαγε, πόσο κενός ήταν ο λόγος του.....
Πήρα το κοντρολ στα χέρια μου.
Δεν άντεχα να τον ακούω άλλο....
Θέλησα να παρακολουθήσω ένα μικρό κανάλι.
Είδα ένα εξαιρετικό ντοκιμαντερ για ένα χωριό στα νότια της Λακωνίας.
Ενθουσιάστηκα, χάρηκα πάρα πολύ.
Ένιωσα ότι δεν έχανα το καιρό μου.... όπως λίγα λεπτά πριν....
Όταν παρακολουθούσα έστω και για λίγα λεπτά την.... εξημμένη κεφαλή.
Σκέφτηκα....Α! ρε πατέρα πόσο δίκιο είχες.
Καλό βράδυ να έχουμε.
