Σήμερα...

Σήμερα έζησα δυό πολύ "δυνατές" στιγμές...

Έζησα δυό στιγμές που ήρθαν απρόσμενα μα ήταν πραγματικά μεγάλες.

Στιγμή 1.
Αυτή συνέβη  στη διάρκεια μιας εκκαθάρισης που ήρθε εκ των πραγμάτων...

Όταν φύγει κανείς απ τη ζωή έρχεται , μοιραία, το καθήκον των απογόνων να κρατήσουν τα πολύτιμα και να αποχωριστούν τα άψυχα, όχι τ΄άχρηστα... μα τα μη αναγκαία...

Και καθώς βρέθηκα ανάμεσα σε σελίδες πολλές και ποικίλλου περιεχομένου... να μια καρτούλα γκρί χρώματος, από το φωτογραφείο Ευαγγελίδη που το 1947 βρίσκονταν στην Πλ. Συντάγματος...

Μια πανέμορφη κοπελιά μέσα, η μάνα....

Ακτινοβολούσε ομορφιά, μέσα στα νιάτα της...μα ακτινοβολούσε ΚΑΙ συναισθήματα...

Και πριν καλά καλά τελειώσω την παρατήρηση της ομορφιάς της, μια μικρή αφιέρωση για την αγάπη της....Έγραψε..."Σε σένα που με έκανες να νιώσω τι θα πει αγάπη.....Δική σου για πάντα".

Είχε εκείνος ανάγκη τούτο τον ερωτικό αλλά πανανθρώπινο λόγο της καθώς πολεμούσε σε εκείνο τον εμφύλιο σπαραγμό στα βουνά της Μακεδονίας κι εκείνη του τον έδωσε απλόχερα...

Πέρα απ την έντονη συγκίνησή μου, συγκίνηση που συνοδεύτηκε με ένα δάκρυ και για τους δυό...μια σκέψη...ένα συμπέρασμά μου, μια έκπλήρωση ευχής για τους ερωτευμένους του τότε, τους γονείς μου...

Είναι μαζί και τώρα καθώς αναπαύονται τα κουρασμένα κουφάρια τους στο τελευταίο κοινό τους ενδιαίτημα, στο κοιμητήριο στους πρόποδες του "τρελλού". Και είναι μαζί για πάντα και στο θάνατο, όπως ήταν και στη ζωή!!! Όπως το όριζε η καρδιά τους....

Στιγμή 2.

Πήρα ένα e-mail σήμερα. Από έναν πολύ αγαπητό φίλο και εκλεκτό συνάδελφο. Ενα μήνυμα βασισμένο σε κείμενο του Mπόρχες. Ενα κείμενο συγκλονιστικό , ένα κείμενο που με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο τυχερός είμαι που τον έχω φίλο, τον καλό μου συνάδελφο. Εναν ανθρωπο που μας ενώνουν η επιστήμη μας, οι προβληματισμοί μας, η αναζητήσεις μας, η πολιτική, η μουσική, τα μαθηματικά λογισμικά και τόσα άλλα...Φίλε σ ευχαριστώ πάρα πολύ που είσαι φίλος μου. Και θέλω να σου πω πόσο είμαι τυχερός που με τιμάς με τη φιλία σου. Καλό καλοκαίρι σε σένα και στην οικογένειά σου.

Στιγμές μου "δυνατές" λοιπόν...Δικές μου...Με ανάβλεμμα!!!