Μια σύντομη κατάθεση και μια οφειλόμενη απάντηση....

Απόψε, πριν λίγο και στο προφίλ μου στο Facebook, ο παλιός μου μαθητής Αντώνης Ψωμάς, απ τη Ραφήνα, μου έγραψε...

Καλά ταξίδια...ταξιδευτή......Νάσαι καλά να μας φέρνεις την αύρα.... τόπων μακρινών...και πολύτιμα..... λόγια και σκέψεις των σοφών....εδώ στην Ιθάκη σου.

Και η δική μου απάντηση στον Αντώνη....

Σ ευχαριστώ πολύ Αντώνη. Να είσαι καλά. Μεγάλη ευχή μου ΄δωσες και 

ξέρω πως είναι από καρδιάς. Οντως κομίζω μια ξεχωριστή αύρα... Μιαν αύρα που θέλω να φυλάω στα πολύτιμα....επειδή η ίδια έχει τη δική της ξεχωριστή αξία....Να ξέρεις πως διάβηκα τελευταία, μονοπάτια που διάβηκε ο Κολοσσός της σκέψης, ο Νίκος Καζαντζάκης, προσκύνησα στο τάφο του, στον Προμαχώνα Μαρτινέγκο, ενώ η ματιά μου χάνονταν στην απεραντοσύνη του Κρητικού Πελάγους. Υπερφόρτισα τις μπαταρίες μου εκεί, ΄κείνες τις ώρες....Κι ένιωσα την προνομία της δυνατότητας να έχω έχω κάνει το ταξίδι στα χώματα του νησιού της λευτεριάς. Ίσως με συνόδευε στα κρητικά μονοπάτια η ψυχή του πατέρα μου, που ήταν μαχητής  στη Μάχη της Κρήτης. Βλέπεις εκείνο το μνημείο στο Κολυμπάρι θα φέρει αιώνια την αποτύπωση της δικής του αγάπης και προσφοράς στην πατρίδα. Ομως θέλω να ξέρεις....αν και η διαίσθησή σου θα σε έχει πληροφορήσει....Στέκομαι στη κατάθεση των σκέψεων και των προβληματισμών σου....Ξεκλειδώνω....τις δυσνότητες για άλλους....εκφράσεις.....σου. Ξέρω πως γυαλίζεις...τα θέλω σου, τα εναποθέτεις στη δύναμη που έχουν οι νομοτέλειες......ΓΕΝΟΙΤΟ εύχομαι για σένα, το παλιό μου μαθητή. ΓΕΝΟΙΤΟ ψιθυρίζω δις και τρις......Καλό βράδυ Αντώνη, καλό βράδυ στη Ραφήνα, στην αγαπημένη μου Ραφήνα και σε όλα τα παιδιά μου εκεί.