Διαβάστε εδώ την ανάρτηση του Νίκου Βατόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Και μπήκα στο πειρασμό να καταθέσω και το δικό μου λόγο....
Σ' αυτή τη γειτονιά
σ' αυτή τη γειτονιά
σ' αυτή τη γειτονιά και βράδυ και πρωί
περάσαμε και χάσαμε
ολόκληρη ζωή!!!!!
Και τι δε μου θύμησε τούτη η φωτό και το δημοσίευμα του Αθηναιογράφου Νίκου Βατόπουλου στην έγκριτη αθηναϊκή εφημερίδα που φιλοξενεί τις γραφές του...
Λίγα στενά κάτω από τον Αη Νικόλα της Νεάπολης όπου έκανα τα πρώτα μου παιδικά βήματα, έπαιξα κρυφτό και κυνηγητό, εκεί απέναντι από το Ινστιτούτο Υγείας Θώρακος, στις αίθουσες του οποίου φοίτησα ως Βαρβακειόπαις. Βαρβακειόπαις....... τι τιμή μα και τι προσωπική ευθύνη ήταν κι εκείνη!!!!
Εκεί στην οδό Ερεσσού, σ΄εκείνο το στενό που στα χρόνια της πρώτης νιότης δεν υπήρχε ούτε ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο.
Εκεί στην οδό Ερεσσού το κλειστο, ως συνήθως, ξυλουργείο του Αντριώτη ξυλουργού που παλιότερα ήταν εργαζόμενος στου Βαράγκη αφού ήταν περίφημος τεχνίτης!!!
Εκεί στην οδό Ερεσσού και στη διασταύρωση με τη παλιά οδό Προαστείου που παίζαμε κρυφτό και κυνηγητό και βράδυ και πρωί.
Εκεί στην οδό Ερεσσού και στη διασταύρωση με τη Χαριλάου Τρικούπη που αγοράζαμε τα πεντανόστιμα γλυκά από τα ζαχαροπλαστεία του Γούνη και του Ασημακόπουλου.
Εκεί στην οδό Ερεσσού που με εντυπωσίαζαν και με εντυπωσιάζουν οι νεοκλασσικές κατοικίες δείγματα πολιτισμού μια Αθήνας που πέρασε, μάλλον δυστυχώς.
Εκεί στην οδό Ερεσσού πόσο πολύ θέλω να ξαναβρεθώ πολύ σύντομα...... Χρεωστώ μιαν εξομολόγηση για τα χρόνια της νιότης μου, εκεί.......
Εκεί στην οδό Ερεσσού!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου