Στους φίλους μου απ΄ την ΄Ανδρο

Η μικρή αμμουδιά στο Στιβάρι, λίγω έξω από το Μπατσί

Η γωνιά του κήπου στο ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως, στη Χώρα.

Μια άλλη γωνιά του κήπου του ιδρύματος.

Εκείνο το φεγγαρόλουστο βράδυ κινήσαμε με περισσή λαχτάρα να επισκεφτούμε τη Χώρα του νησιού. Μια βραδινή επίσκεψη σε άλλους καιρούς μας έκανε να θέλουμε να ξαναπάρουμε τον ίδιο δρόμο. Φτάσαμε και είμαστε τυχεροί καθώς βρήκαμε θέση για το αυτοκίνητο έξω από το αρχοντικό του Βογιατζίδη. Κατηφορίσαμε το κεντρικό δρόμο ενώ οι μυρουδιές απ΄τα γιασεμιά και τα νυχτολούλουδα ερέθιζαν τα εγκεφαλικά κέντρα της όσφρησης. Οι πολυχρωμίες των φώτων σε συνδυασμό με τις αφίσες σε προκαλούσαν να επισκεφτείς τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του νησιού. Τόσο η έκθεση του Τσόκλη στο ίδρυμα Κυδωνιέως όσο και η έκθεση στο Εμπειρίκειο Γυμνάσιο άξιζαν πολλά. Κατηφορίσαμε ως τον πλάτανο και τον Αη Γιώργη. Άφησα το βλέμα μου να χαθεί και να πλανηθεί απ΄την ομορφιά των στενών. Σε κάθε μου βήμα συναντούσα φυσιογνωμίες γνωστές, που μας κοίταζαν , εμένα και όλη την παρέα με μια χαρακτηριστική περιέργεια... Εμεινα με την απορία που δε συνάντησα το σεβαστό μου π. Ιωάννη Στάμο. Θυμήθηκα πως τις άλλες φορές που τον έβλεπα με ρωτούσε πάντα για τη Ρίτα και το στρατηγό...Η στάση στα "Σκαλάκια" βάρυνε το στομάχι, μα άξιζε. Βίωσα μια άλλη όμορφη στιγμή. Να βλέπω τη φωταγωγημένη εκκλησιά της Παναγιάς ενώ γευόμουν αντριώτικους μεζέδες και η κουβεντούλα μας ήταν τόσο ζεστή που έκαιγε...Η οικοδέσποινα παρούσα κι ευγενική όπως πάντα μας καλωσόρισε στην άξιξη και μας ευχήθηκε το "ώρα καλή" στην αναχώρηση. Λειβαδιανή γαρ...Ανεβαίνοντας και περνώντας από την κεντρική πλατεία εξήγησα σε όλους την ιστορία του Δημαρχείου και τα δικά μου πρόσωπα που σχετίστηκαν με αυτό. Ενα ελαφρό βοργιαδάκι μας καλούσε σε παράταση της παραμονής μας στη χώρα... Η δροσιά ήταν ευεργετική για τις αισθήσεις. Η ώρα είχε περάσει και είχαμε το δρόμο της επιστροφής να μας περιμένει, όμως. Προχωρώντας προς τη "Λέσχη των Ανδρίων" έβλεπα τα στενά αριστερά και δεξιά και γύρισα δεκαετίες πίσω...Θυμήθηκα το Βασίλη, το Λινάρδο, τη Λίτσα, τη Βίκυ και άλλα παιδιά... Εκείνη η νυχτερινή βόλτα στη χώρα ξεμυάλιζε... έντονα. Την αναπολώ. Κρατώ ζωντανές τις εικόνες μέσα μου...Οφείλω όμως μια διευκρίνηση. Δε συγκρίνεται το παρόν με το παρελθόν. Το παρελθόν χαρακτηριζόταν από την ομορφιά της αθωότητας ενώ το παρόν χαρακτηρίζεται από το απόσταγμα της ωριμότητας!!!

Διαβάστε εδώ και από το δικτυακό τόπο scribd.com το έργο "Μυθολογία" του Μάνου Χατζηδάκη.

Μάνος Χατζηδάκης - Μυθολογία

O αγιασμός στο σχολείο μας

Από τον πρωινό αγιασμό

Κι άλλη μια φωτό.

Εγινε το πρωι στο σχολείο μας ο αγιασμός με την ευκαιρία της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς. Τον αγιασμό έκανε ο εφημέριος π. Παναγιώτης Βαΐτσης και τον παρακολούθησαν τοπικοί παράγοντες, γονείς και φυσικά το σύνολο των συναδέλφων μου. Εκτός από τις ευχές μου προς τους γονείς και τα παιδιά, τόνισα στους γονείς την ανάγκη να σταθούν ουσιαστικά δίπλα στα παιδιά τους και να νιώσουν τις ανάγκες και τα θέλω τους. Ακόμη , κάτι πολύ βασικό για μένα, να μη τα κουράζουν με δραστηριότητες που τους μειώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους, γιατί και τα παιδιά έχουν δικαίωμα να διαχειριστούν το χρόνο αυτό. Τους κάλεσα να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν στα παιδιά τους, να πλαισιώσουν και να συνεργάζονται με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων τονίζοντας πως ως κοινωνία θα πάμε μπροστά όταν προσπαθούμε να βρούμε συγκλίσεις για τις απόψεις που έχουμε όλοι και όχι με τη στείρα αντιπαράθεση των απόψεων να τονίζουμε ή μάλλον να υπερτονίζουμε τα "εγώ" μας. Τέλος τους κάλεσα, στην εποχή της μεγάλης κρίσης που ζούμε, να βοηθήσουν τα παιδιά τους να γίνουν κάτοχοι πνευματικών αγαθών που αντέχουν σε μια διαχρονική φθορά και συνεπώς να συντελέσουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.

Καλή σχολική χρονιά.

Καλή σχολική χρονιά να έχουμε όλοι μας. Μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί. Ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες που περνάμε η ευχή ας είναι πραγματική κι όχι μόνον ένας απλός λόγος. Και στο σχολείο μας εύχομαι τα καλύτερα. Για όλους όσους σχετίζονται με αυτό. Άντε ν΄ ακούσουμε το πρώτο φετεινό κουδούνι λοιπόν.

Η αγοραία «απώθηση» του ρεαλισμού

Πολύ με προβληματίζει η ανάγνωστη τούτου του άρθρου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που υπογράφει ο κ. Χρίστος Γιανναράς. Όμως και τα σχόλια των συμπολιτών μας δεν θα μπορούσαν να είναι περισσότερο ευπρεπή;

Στο Σέσι Γραμματικού σήμερα.

Ο τόπος που μένω ξέρω πως έχει τόσες, μα τόσες ομορφιές. Φυσικά και υπάρχουν τοποθεσίες που δεν έχω επισκεφθεί για λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή μου. Έτσι η σημερινή πρόσκληση από αγαπητούς συναδέλφους για επίσκεψη στη παραλία Σέσι του Γραμματικού δεν με άφησε αδιάφορο. Είχα προλάβει να φουλάρω με βενζίνα ( απεργία από αύριο και πάλι...) και βρέθηκα εκεί για μεσημεριναό φαγητό. Ο δρόμος από Μαραθώνα συνεχίζει προς Γραμματικό και από εκεί πινακίδες σε κατευθύνουν εύκολα ανάμεσα από πευκόφυτες μα και από καμμένες...πλαγιές προς το Σέσι. Κάποια στιγμή η θέα ενός εντελώς καμμένου σπιτιού από την περσινή μεγάλη φωτιά μου θύμησε τις δύσκολες εκείνες ώρες... Όταν βρέθηκα στον μικρό οικισμό ένιωσα σα να βρίσκομαι σε έναν άλλο κόσμο. Ηρεμία, ησυχία, μηδενική κίνηση τροχοφόρων( σχεδόν) επικρατούσαν. Το φαγητό εξαιρετικό, απολαυστικό θα έλεγα, όπως και η παρέα των καλών μου συναδέλφων. Ε! δε θέλει απάντηση το ερώτημα αν θα ξαναπάμε... Στις παρακάτω φωτογραφίες που τράβηξα φαίνεται απέναντι η Εύβοια.

Άποψη της παραλίας.

Το μικρό λιμανάκι με τις βάρκες ψαράδων.

Εδώ το φαγητό ήταν ιδιαίτερα νόστιμο.

Μέρος της παραλίας.

Φεύγοντας από εκεί.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΑΛ ΣΑΛΕΧ «Στο Ιnternet με έβριζαν οι Ακροδεξιοί»

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα που αναφέρεται στη θητεία της κ. Αφροδίτης Αλ Σαλέχ ως συμβούλου του Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Κι εγώ θυμήθηκα πως η Δαμασκός δεν απέχει πολύ απ΄ το Μπερούτι...

Πρόληψη παιδικών ατυχημάτων στα σχολεία

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για την πρόληψη ατυχημάτων στα σχολεία. Είναι χρήσιμο και επίκαιρο εν όψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς.

To νέο μισθολόγιο του Δημοσίου

Διαβάστε εδώ για το νέο μισθολόγιο του Δημοσίου, όπως το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ μας πληροφορεί.

Η μάχη του Μαραθώνα

Διαβάστε εδώ το άρθρο του ακαδημαϊκού κ. Κ.Ι. Δεσποτόπουλου που δημοσιεύεται στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και αναφέρεται στην μάχη του Μαραθώνα, με αφορμή τα 2500 χρόνια από τότε.

Στα Καλύβια χτες βράδυ.

Χτες βράδυ μετά από πολλά χρόνια στα χορικά μου ύδατα... του τότε. Πόσα και πόσα παιδιά μου θυμήθηκα. Συναδέλφους μου από το Λύκειο Κερατέας, Διευθυντές μου, απλούς καλούς φίλους και φίλες. Μα κι εκείνο το κ. Τάκη , τον επιστάτη μας, τη ψυχή του σχολείου μας. Οι δρόμοι του χτες ήταν και δρόμοι του παρελθόντος. Οι μνήμες φτερούγισαν και η ψυχή χάρηκε. Κι όταν μαθαίνω για τους τότε μαθητές μου που μένουν εκεί, ευχάριστες ειδήσεις, πάντα χαίρομαι.
Χτες βράδυ όμως ήταν μια άλλη βραδιά... Και την απόλαυσα. Πιστεύω και όσοι βρέθηκαν μαζί μου εκεί. Να ξαναπάμε...

Kεφαλονίτικο λεξικό.

Αν κατάγεστε από το νησί του Λασκαράτου διαβάστε ένα μικρό έυχρηστο... κεφαλονίτικο λεξικό.

Λέξεις από Α-Κ

Λέξεις από Λ-Ω

Θέματα Μαθηματικών Γ΄ Γυμνασίου

Δείτε εδώ τα θέματα στα Μαθηματικά της Γ΄ Τάξης στα οποία διαγωνίστηκαν οι μαθητές του Γυμνασίου μας, την εξεταστική περίοδο Σεπτεμβρίου 2010.

Kάντε κλικ πάνω στα θέματα για να τα διαβάσετε με ευκρίνεια.

Ενα πέταγμα στο διπλανό νησί...

Θάθελα νάμουν στο διπλανό νησί.

Εκεί στην ενδοχώρα των κοίλων κι αιχμηρών βράχων.

Να μετρώ τις ροπές των ανεμόμυλων

και τις αντοχές των γιασεμιών ενάντια στη δύναμη τ΄ ανέμου.

Να καθηλώσω το βλέμμα μου στο εκτυφλωτικό φως της ποίησης.

Δεν προσπερνώ εύκολα τούτο το όμορφο τοπίο

των ανέμων και της θερινής ξαστεριάς.

Αφυπνίζομαι με κλειστά μάτια.

Μόνον εγώ ακούω τον απόηχο αυτών των ονείρων...

Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον

Διαβάστε εδώ την μικρή συνέντευξη του κ. Γιώργου Χατζηιακώβου όπως αυτή δημοσιεύεται στη σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

To δώρο

Θέλω να σου δώσω κάτι, παιδί μου,

γιατί κυλάμε στο ρου του κόσμου.

Οι ζωές μας θα χωριστούν και η αγάπη μας θα

λησμονηθεί.

Αλλά δεν είμαι τόσο ανόητη για να νομίζω

ότι μπορώ να αγοράσω την καρδιά σου με τα

δώρα μου.

Εχεις τον κόσμο σου, τους φίλους σου.

Δεν είναι κακό που δεν έχεις χρόνο για μας.

Εμείς, αλήθεια, έχουμε χρόνο στα γεράματα

να αναλογιστούμε τις μέρες που πέρασαν,

να φυλάξουμε σαν θησαυρό στην καρδιά μας

αυτό που έχασαν τα χέρια μας για πάντα.

Το ποτάμι κυλάει κελαρυστό,

σπάζοντας όλους τους φραγμούς.

Ομως το βουνό μένει και θυμάται,

και συνοδεύει με την αγάπη του.

Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ

Από το βιβλίο του, Ποιήματα, μτφρ. Δώρα Στυλιανίδου, εκδόσεις Εκάτη

Τούτος ο ποιητής είναι από αυτούς που συχνά με ξεκουράζουν. Σήμερα διάβασα πάλι αυτό του το ποίημα και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Διαβάστε το και προσπαθείστε να εμβαθύνετε στην έκφρασή του.

Διαδικτυακές παγίδες από ιστοσελίδες «μαϊμού»

Διαβάστε εδώ το πολύ ενδιαφέρον άρθρο από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Σας ενδιαφέρει όλους.

Θέματα Εξετάσεων Μαθηματικών Α΄ Γυμνασίου

Δείτε παρακάτω τα θέματα των εξετάσεων στα Μαθηματικά της Α΄ Γυμνασίου, στα οποία διαγωνίστηκαν οι μαθητές του σχολείου μας την εξεταστική περίοδο Σεπτεμβρίου 2010.

Κάντε κλικ πάνω στα θέματα για να τα διαβάστε με ευκρίνεια.

Ερωτήσεις κι απαντήσεις του Νίκου Ξυδάκη

Διαβάστε εδώ τις απαντήσεις που έδωσε σε ερωτήματα που του τέθηκαν του τραγουδοποιού Νίκου Ξυδάκη.

Το πήδημα της γριάς στο Κόρθι της Ανδρου

Ανεβαίνοντας προς το "πήδημα της γριάς" αυτή είναι η θέα προς τον όρμο Κορθίου.

Η πινακίδα μας οδηγεί.

Αρχή της κατάβασης...

Το μονοπάτι με τη θάλασσα κάτω...

Άλλη άποψη του μονοπατιού.

Εντυπωσιακά χρώματα.

Κι εδώ το ίδιο.

Αντικατοπτρισμοί...

Εδώ σε άλλη απόχρωση...

Συνεχίζουμε την κατάβαση.



Και να το "πήδημα της γριάς".

Από άλλη οπτική γωνία.

Κι από μια άλλη...

Η μικρή αμμουδιά δίχως κόσμο.

Η θάλασσα προκαλεί...

Το μονοπάτι από κάτω.

Δείτε το πάνω μέρος του βράχου. Σας "λέει" κάτι;

Κι εδώ...

Θάθελα νάμουν εκεί.

Παρατηρείστε καλά τη φωτό.

Παρατηρείστε κι αυτήν. Δε διακρίνετε ένα πρόσωπο;

Φωτό από τη θάλασσα.

Άλλη άποψη.

Φεύγουμε.

Ξαναβλέπουμε τον ΄Ορμο Κορθίου.

Το όμορφο λουλούδι χρωματίζει το νου μας.

Mε δυό λόγια η ιστορία του βράχου: Αυτός ο περίεργου σχήματος βράχος πήρε το όνομα του από μια λαϊκή δοξασία σύμφωνα με την οποία: το Επάνω Κάστρο του χωριού Κοχύλου ήταν απόρθητο. Οι Τούρκοι ήθελαν να το κατακτήσουν και για το λόγο αυτό βάλαν μια γριά με την κόρη της να ζητήσουν καταφύγιο στο κάστρο. Όταν οι κάτοικοι τις δέχτηκαν η γριά άνοιξε κρυφά τις πύλες και το κάστρο κυριεύτηκε από τους Οθωμανούς και όσοι ήταν μέσα είχαν φριχτό τέλος. Όμως η γριά δεν άντεξε την ντροπή. Πήδησε στο γκρεμό και πέτρωσε, στην ομώνυμη παραλία.

Φωτό από: admin

Κάντε κλικ πάνω σε κάθε φωτό για να τη δείτε σε μεγάλο μέγεθος.

Ο αγιασμός για την έναρξη της νέας σχ. χρονιάς.

Ο αγιασμός για τη νέα σχολική χρονιά θα γίνει τη Δευτέρα 13/9/2010 και ώρα 08.45. Μετά από τον αγιασμό οι μαθητές θα πάρουν τα βιβλία και θα φύγουν από το σχολείο. Την Τρίτη 14/9/2010 τα παιδιά θα κάνουν μάθημα για 3 ώρες και μετά θα φύγουν, ενώ από τη Τετάρτη 15/9/2010 θα γίνουν μαθήματα με κανονικό ωράριο. Τα μισθωμένα σχολικά λεωφορεία θα λειτουργήσουν κανονικά και θα σταματούν όπου και πέρσυ, ενώ όσοι μαθητές χρειάζονται ειδικό μαθητικό δελτίο ( πάσο) για να μετακονούνται με λεωφορεία του ΚΤΕΛ, να προσκομίσουν άμεσα στον αρμόδιο καθηγητή μιά φωτογραφία τύπου διαβατηρίου.

Αποτελέσματα

Σήμερα και μετά τις 2 το μεσημέρι θα αναρτηθούν τα αποτελέσματα για τους μαθητές του σχολείου μας που πήραν μέρος στις εξετάσεις περιόδου Σεπτεμβρίου.

Χτες βράδυ στη βράβευση των μαθητών...

Χτες βράδυ στη βράβευση των μαθητών που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό του Υπουργείου μας , για την μάχη του Μαραθώνα, είχα επιφορτιστεί να πω κάποια πράγματα. Τα παρακάτω...

Kυρίες και κύριοι

Τούτος ο τόπος, ο Μαραθώνας μας,

είναι ένας μύθος

από χρώμα και φως.

Ένας μύθος κρυφός

με τον κόσμο του ήλιου δεμένος.

Κάθε αυγή ξεκινά

ν΄ ανταμώνει ξανά

Το δικό του αθάνατο γένος

Με τους στίχους αυτούς του ποιητή θέλω να σας καλωσορίσω στην αποψινή μας εκδήλωση που είναι αφιερωμένη στη βράβευση των νιάτων της πατρίδας μας, που δέχτηκαν να σεργιανίσουν στα χρόνια της μεγάλης μάχης με το χρωστήρα και την πέννα, για να εκφράσουν συναισθήματα, ιδέες, μηνύματα, αξίες και ιστορία μέσα από τις δημιουργίες τους. Όλες οι δημιουργίες παιδιών μας, των παιδιών των Δημοτικών Σχολείων, των Γυμνασίων, των Λυκείων, των ΙΕΚ άρεσαν ιδιαίτερα σε μας , τα μέλη της επιτροπής αξιολόγησης, και μας έκαναν να σκύψουμε με ευθύνη πάνω σε αυτές. Το κάναμε με διάθεση προσφοράς στο τόπο, του οποίου υπηρετούμε την εκπαίδευση . Το κάναμε με διάθεση προσφοράς απέναντι στους μαθητές εκείνους οι οποίοι ευαισθητοποιήθηκαν από την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων να τους προτρέψει για να εκφράσουν τις ιδέες τους για τη λεβεντιά και τον ηρωισμό των Αθηναίων και των Πλαταιέων , όπως εκφράστηκε στα 490 π.χ. Όπως έγραψε ο κ. Δήμαρχος στο πρόλογο του φυλλαδίου του προγράμματος του εορτασμού, αφιερώσαμε όντως λίγο ή πολύ από το χρόνο των διακοπών μας για να αξιολογήσουμε τις δημιουργίες των μαθητών μας απ΄ τη Θράκη ως την Κρήτη και απ΄ το Ιόνιο, ίσαμε τα ανατολικά του Αρχιπελάγους. Βρεθήκαμε πολλές φορές σε δύσκολη θέση, ποια δημιουργία θα προκρίνουμε, ποια δημιουργία ξεχωρίζει πραγματικά. Το μέτρο της σύγκρισης που χρησιμοποιήσαμε έπρεπε να καταγράψει σωστές μετρήσεις…. Εργαστήκαμε με κέφι και μεράκι για αυτό που κάναμε, έχοντας παραμερίσει ανάγκες της καθημερινότητας μας, συνειδητοποιώντας πως απέναντι μας έχουμε τα παιδιά μας και την Ιστορία, όπως αυτή η τελευταία πρέπει να εκφράζεται και να εκφράζει. Σταθήκαμε με ιδιαίτερη ευαισθησία και περίσκεψη απέναντι σε έργα που εξέφραζαν σκέψεις και συναισθήματα , όπως αυτά εκφράστηκαν μέσα στο ψυχρό και απάνθρωπο περίβολο μιας φυλακής. Και εννοώ τα έργα μαθητών που σχολείου 2^ης ευκαιρίας που λειτουργεί για κρατουμένους στη φυλακή του Κορυδαλλού. Το πνεύμα της ελευθερίας εκεί βρίσκει μια άλλη έκφραση και βεβαίως συνειδητοποιεί κανείς το νόημά της όταν τη χάσει. Εκπληκτικές οι δημιουργίες σπουδαστών ενός ΙΕΚ από τον Πειραιά, αξίζουν κι αυτές τη δική μας βαθιά εκτίμηση. Αξίζουν βεβαίως συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος από κάθε πόλη και χωριό , από κάθε σημείο και εσχατιά της πατρίδας. Αξίζουν συγχαρητήρια στους εργατικούς κι άξιους συναδέλφους μας που τα εμψύχωσαν και τα καθοδήγησαν να αποτυπώσουν είτε με σχέδιο και ζωγραφική είτε με γραπτό λόγο, τι νιώθουν για κείνους από τους προγόνους που πολέμησαν εδώ, μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω, συναισθανόμενοι την πανανθρώπινη και παγκόσμιας διάστασης έννοια της ανεξαρτησίας της γενέθλιας γης.

Ως Δ/ντής του Γυμνασίου αυτού του ιστορικού τόπου, θέλω να συγχαρώ ιδιαίτερα τους μαθητές του σχολείου μου και το συνάδελφό μου κ. Νίκο Σταυρακαντωνάκη που μόχθησαν για να εκφράσουν τι σημαίνει γι αυτούς η μάχη που έγινε τότε , εδώ , που σήμερα αυτοί ζουν. Μα θέλω να συγχαρώ τους συναδέλφους και τα παιδιά των Δημοτικών Σχολείων του Μαραθώνα που εξέφρασαν κι αυτά τις δικές τους ευαισθησίες για το τόπο τους και σας παρακαλώ να μου συγχωρέσετε αυτή την υπέρβαση της έκφρασής μου που εκφράζει τοπικισμό ίσως. Μα ο Μαραθώνας είναι ένας και μόνο.

Θέλω ακόμη να ευχαριστήσω τις συναδέλφισσες μου κυρίες Χαλκιοπούλου και Τρελλοπούλου που κάποιες μέρες του φετεινού καλοκαιριού φέραμε σε πέρας ένα έργο με αγάπη απέναντι στη νεολαία , με ομοφωνία αποφάσεων, με σοβαρότητα απέναντι στο τι είναι αντικειμενικά όμορφο και εκφραστικά ορθό αλλά και με διάθεση απόδοσης οφειλόμενης τιμής απέναντι σε αυτό το σταθμό της διαδρομής των Ελλήνων.

Τελειώνοντας , θέλω να σας προτρέψω , καθώς θα φεύγετε από εδώ απόψε,…. Να σκύψετε λιγάκι με σεβασμό σε αυτή την ηρωική γη της Αττικής. Να προσπαθήσετε να ακούστε τις δονήσεις που εκπέμπει ο τόπος μας. Εδώ που βλαστάνουν από τα χρόνια τα παλιά ο μάραθος, το φλυσκούνι, ο βασιλικός και τόσα άλλα είδη της ελληνικής πανίδας και να ακούσετε τη φωνή της ιστορίας του. Καθώς θα φεύγετε από εδώ να έχετε αναβαπτιστεί στο νάμα της θυσίας των Αθηναίων και των Πλαταιέων του 490 π.χ. Τότε θα νιώστε καλύτερα τι σημαίνει το όνομα Μαραθώνας για τον κόσμο ολόκληρο. Και τότε θα νιώστε την ανάγκη να χειροκροτήσετε τα έργα των παιδιών μας με μεγαλύτερη θέρμη, με αγάπη για αυτά , και με ενθουσιασμό να τους σφίξτε το χέρι και να τα συγχαρείτε, όπως τους αξίζει άλλως τε.

Σας ευχαριστώ.

Περί φροντιστηρίων

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με αυτό το τίτλο.

Ταξίδι της σκέψης...

Με πήγε πάλι η σκέψη σου εκεί... Στα σοκκάκια και στα διάρραχα. Στις παραλίες και στα περβόλια με τις λεμονιές, τις αμυγδαλιές και τις συκιές. Ξέρεις πόσο πολύ κρυώνω κάποιες φορές... Αυτός ο βοριάς του νησιού ως και τα ζεστά μου δάκρυα παγώνει. Ξέρεις ...πόσες πολλές φορές σ΄αναζητώ στο ύπνο και στο ξύπνιο μου. Ξέρεις... πόσες πολλές φορές αισθάνομαι την ενοχή μου που δε μπορω να σ΄επισκεφτώ εκεί που είσαι τώρα. Στο σπίτι που είσαι τώρα...Μα πες μου, πως μπορω να σε δω εκεί; Πως μπορώ να ξέρω πως εγώ είμαι μόνος εδώ και εσείς οι τρείς εκεί;
Ξέρεις τις προάλλες σα βρέθηκα πάλι στο νησί ,κάθε μου βήμα σε θύμιζε. Κάθε σπιθαμή και κάθε πέτρα στο καλντερίμι της χώρας μου ψιθύριζε το όνομά σου. Κάθε εκκλησιά μου θύμιζε τη προσευχή σου για μένα. Κάθε σκαλοπάτι στα σοκκάκια της χώρας έγραφε τ όνομά σου. Και σα γύρισα στο Μπατσί στάθηκα λίγο εκεί στο σπίτι πού ΄μενες. Μνήμες που φεγγοβόλησαν μέσα στην αυγουστιάτικη αντριώτικη νύχτα. Θυμήθηκα εκείνους τους γλυκούς, φιλόξενους ανθρώπους που σ΄ αγαπούσαν και αγαπούσες. Θυμήθηκα τις ιστορίες που μου έλεγες για τα χρόνια της κατοχής και τα μεταγενέστερα. Αυτή η δική σου ανάμνηση με κάνει να θυμάμαι λεπτομέρειες , μωρέ...Πως μπορώ να τα ξεχάσω όλα αυτά, αλήθεια; Μα θα σου πω πως εκείνο το μουντό το πρωινό του Δεκέμβρη , μου φαίνεται λες κι ήταν χτες... Κι εκείνο το τηλέφώνημα νάλειπε.... Γιατί έπαιξες με τα θέλω μου; Ξέρω... θα μου πεις, δε τόθελες. Ξέρω πως έφυγες όταν κι εκείνος με την αθέλητη λησμονιά του, ρώταγε ανώδυνα μόνο για σένα....Τα ξέχασα νομίζεις μωρέ;...
Πέρασα λοιπόν πάνω απ τα σκαλάκια της Παναγιάς της Θεοσκέπαστης και ξέρεις θαρρούσα πως σ΄ έβλεπα να τα καταβαίνεις μαζί με την Κατίνα. Σ΄ έβλεπα με τον ιδρώτα της αγωνίας στο πρόσωπό σου για μένα. Ξέρω πως είχες υπερβει τις αντοχές σου.... Εσύ όμως μ΄ έμαθες να μάχομαι. Εσύ ήσουν για μένα αξία ανεκτίμητη. Εσύ ήσουν για μένα πρότυπο ζωής. Δεν ξεχνώ και αισθάνομαι περήφανος να συνεχίζω παραδόσεις ανθρωπιάς. Κι αναφέρομαι στη δική σου μάνα... Που στα μαύρα χρόνια της κατοχής έδινε τα δικά της ψίχουλα στα ορφανά απ΄την Άντρο.
Θέλω να σου ζητήσω να μη ξεχάσεις να κάνεις μια μικρή προσευχή για μένα μα και για την Κατίνα λοιπόν... Ξέρεις τον αγώνα της. Είμαι σίγουρος πως τη βλέπεις. Και θες να τη δεις να ξαναπερνάει μπροστα απ΄τα σκαλαριά για να ανάψει και πάλι τα καντήλια στον Αγ. Συμεών στα ΄Ψηλού. Να γυαλίσει τις εικόνες του Ταξιάρχη. Γιατί ο Ταξιάρχης είναι εκκλησία που της οφείλουμε έναν ιδιαίτερο σεβασμό. Είναι η εκκλησιά των ψυχών των αγαπημένων μας που έφυγαν...
Είναι η πρώτη φορά που θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι τις ομορφιές του νησιού μας . Ξέρεις πως σε βλέπω ολοζώντανη εκεί. Φεύγω με μπότζι... Θα περάσω το καβοντόρο δύσκολα... Η Φάσα δε διακρίνεται. Ο όρμος στο Φελλό δε διακρίνεται από το πούσι και τις πιτσίλες των κυμάτων. Μόνο ένα φως που τρεμοπαίζει στη πλαγιά του Μακροτάνταλου, βλέπω....Βλέπω το φάρο στην είσοδο του Γαυρίου να μας στέλνει ένα φως αδύναμο, από την αντάρα του καιρού... Λέω πως ως κι ο φάρος νύσταξε εξαιτίας του καιρού...Καταλαβαίνεις τη τρικυμία...Δεν είμαστε μαθημένοι όμως από τρικυμίες κι εσύ κι εγώ μα κι ο πατέρας; Τα ξέχασα νομίζεις; Όμως φεύγω για το ταξίδι αυτό με την ευχή σου. Κι η ευχή σου είναι δύναμη και στήριγμα...Κι εσύ ξέρεις γιατί φεύγω. Όπως ξέρεις, πως το ταξίδι τούτο της σκέψης θα επαναληφθεί σύντομα... Επειδή δε μπορώ να σε ξεχάσω. Η μάνα, η δική μου μάνα δε ξεχνιέται!!!

Nύχτα μαγικιά...

Η πανσέληνος στην ανοδική της πορεία πάνω από το παλιό Δημοτικό Σχολείο στο Καλυβάρι της Άνδρου.

Αφού κλείστε την μουσική στα δεξιά του blog, δείτε το βίντεο και απολαύστε μουσική ακρόαση...

Aκούγοντας τούτα τα λόγια σεργιανώ με τη σκέψη μου στο Καλιβάρι και στο Βαρίδι , εκείνη τη νύχτα της αυγουστιάτικης πανσέληνου. Αφήνω το νου μου να περιπλανηθεί σε κάθε του όμορφη σκέψη με σύμμαχο το τραγούδι. Γιατί κάθε τραγούδι είναι ένα παιχνίδι της φωνής και της καρδιάς. ΄Ενα μέσο για να μας μεταφέρει σε ένα σύνολο ονείρων που δικαιωματικά μας ανήκει....Και μια επισήμανση για τους συναδέλφους μαθηματικούς...Το συμπληρωτικό σύνολο αυτού του συνόλου είναι το κενό. Δε πιστεύω να διαφωνείτε...

Απουσία χτες...

Mεγάλη η κούραση χτες. Οταν , εκ των πραγμάτων, ασχολείσαι με πολλά, ο χρόνος ελαχιστοποιείται για την ικανοποίηση των στιγμών στις οποίες θες να δώσεις το προσωπικό σου στίγμα, το προσωπικό σου χρώμα. Και προσπαθείς να διακρίνεις πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή για να ικανοποιήσεις εκείνα που θεωρείς πολύ δικά σου και σε ξεκουράζουν. Έτσι οι αναρτήσεις μου χτες ήταν μηδενικές σε πλήθος.
Από την άλλη είχα την ευκαιρία να συναντήσω χτες σημαντικούς ανθρώπους. Ανθρώπους που με τον έναν ή άλλο τρόπο βρίσκονται σε σημεία που "οδηγούν", χαράζουν πορείες μετά από σκέψη, είναι ηγέτες, δηλαδή, μικροί ή μεγάλοι. Και η συζήτηση με αυτούς πάντα κάτι έχει να σου δώσει. Έστω κι αν διαφωνήσεις μαζί τους πρόσκαιρα. Μα και η διαφωνία πολλές φορές δεν οδηγεί σε σύγκλιση και επίλυση ζητημάτων που μέχρι την ώρα της αντιμετώπισής τους φαίνονταν δυσεπίλυτα;

Συσχετισμός...

Αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν τα τοπία του τότε.

Μη σκεφτείς να συσχετίσεις αυτά με το σήμερα.

Θα αποτελεί ασέβεια στο παρόν.

H πολυπλοκότητα στην επιστήμη

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ με τον παραπάνω τίτλο. Το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον.

Τούτος ο αργαλειός...

Τούτος ο αργαλειός υφαίνει ανεπιτήδευτα.

Τούτος ο αργαλειός υφαίνει θαλπωρή.

Είναι γεμάτα χάρη τα χέρια που τον κινούν.

Αντιλαμβάνομαι τις σκέψεις που μετασχηματίζονται σε δημιουργίες.

Αυτή η βελούδινη ύφανση που πιάνω στα χέρια μου με οδηγεί

σε διαδικασία έκδοσης συμπερασμάτων.

Τούτο το ταξίδι των συνειρμών

θα είναι ανεπηρέαστο απ΄τις ριπές του βοριά

κι απ΄τις συνέπειες της άρνησης.

Απλά επιβιβάζομαι και ταξιδεύω...

Πώς θα αναγεννηθεί το δάσος του Πρέβελη

Aυτό το δάσος του Πρέβελη ήθελα εδώ και πολύ καιρό να το επισκεφθώ. Κάηκε όμως πριν λίγες μέρες και δε ξέρω πότε θα ξαναγίνει όπως ήταν. Ηταν όμως ένα δάσος εκπληκτικής ομορφιάς. Διαβάστε εδώ γι αυτό από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Στη φωτό οι φωτό πριν και μετά τη φωτιά με γεμίζουν θλίψη.

Μνημείο-σύμβολο της Θράκης η Μονή Παναγίας Κοσμοσώτειρας

Ο τρούλος της εκκλησίας

Η εκκλησία απ΄ έξω.

Διαβάστε εδώ για τον Ι.Ναό της Παναγίας Κοσμοσώτειρας και την αφή της φλόγας για τους special olympics. To δημοσίευμα είναι από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Διαβάστε παρακάτω λίγα λόγια για το Ναό που είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ με ομάδα συναδέλφων που ασχολούμαστε με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.

Η βυζαντινή εκκλησία «Παναγία Κοσμοσώτειρα», ιδρύθηκε (ως καθολικό του μοναστηριού της Βήρας) το 1152 από τον Σεβαστοκράτορα Ισαάκιο Κομνηνό. Είναι το πιο αξιόλογο μνημείο της βυζαντινής εποχής, μικρογραφία του ναού της Αγίας Σοφίας στην Πόλη. Οι τοιχογραφίες της αποτελούν λαμπρό δείγμα της Σχολής της Κωνσταντινούπολης του 12ου αι. Ανάμεσα στις μορφές είναι και αυτές του Κομνηνού και των γιων του. Το 1357 υπό κατοχή των Οθωμανών η εκκλησία μετατράπηκε σε Τζαμί. Οι Τούρκοι κατέστρεψαν σε μεγάλο βαθμό τις τοιχογραφίες και τις κάλυψαν με επίχρισμα, για να ζωγραφίσουν τα δικά τους φυτικά μοτίβα και αραβουργήματα. Δέκα χρόνια αργότερα επισκέπτεται τις Φέρες ο Α. Ορλάνδος, Ακαδημαϊκός, απεσταλμένος του Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων, και ξεκινά τις πρώτες εργασίες συντήρησης της εκκλησίας. Κατά τις επόμενες δεκαετίες και ως τις μέρες μας, ήλθαν στο φως σπουδαίες αγιογραφίες και αφαιρέθηκε το μεταγενέστερο κοκκινωπό επίχρισμα στους εξωτερικούς τοίχους , αποκαλύπτοντας έτσι σημαντικά στοιχεία σχετικά με την κατασκευή του ναού.

Ο γρίφος των εκπαιδευτικών κενών

Διαβάστε εδώ για ποιο λόγο, ενώ υπάρχει πλεονάζον προσωπικό, τα σχολεία με την έναρξη έχουν ελλείψεις καθηγητών. Το δημοσίευμα είναι από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Επικίνδυνα για τα μικρά παιδιά τα αθλήματα των μεγάλων;

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα απο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ που περιέχει αλήθειες...

Θέματα Μαθηματικών Β΄ Γυμνασίου περιόδου Σεπτεμβρίου

Δείτε παρακάτω τα θέματα των Μαθηματικών περιόδου Σεπτεμβρίου 2010, στα οποία διαγωνίστηκαν οι μαθητές του σχολείου μας.

Κάντε κλικ πάνω στα θέματα για να τα δείτε με ευκρίνεια.