Το στενό που οδηγεί από το παραλιακό δρόμο στον Ι. Ναό του Αγ. Νικολάου στο Γαύριο της Ανδρου. Ποια αυτοσχέδια προσευχή να ψελλίσω για τη γαλήνη και την ηρεμία που θέλω και θέλει ο κάθε άνθρωπος; Και ανάβοντας ένα μικρό κερί στο μανουάλι της εκκλησιάς πως να μη θυμηθώ να προσευχηθώ για την ανάπαυση της ψυχής της μάνας, του πατέρα μα και της μεγάλης Χριστίνας που τόσο άδικα άφησε τα νιάτα της εκείνη τη χειμωνιάτικη άνοιξη;
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Γαύριο Ανδρου
Το στενό που οδηγεί από το παραλιακό δρόμο στον Ι. Ναό του Αγ. Νικολάου στο Γαύριο της Ανδρου. Ποια αυτοσχέδια προσευχή να ψελλίσω για τη γαλήνη και την ηρεμία που θέλω και θέλει ο κάθε άνθρωπος; Και ανάβοντας ένα μικρό κερί στο μανουάλι της εκκλησιάς πως να μη θυμηθώ να προσευχηθώ για την ανάπαυση της ψυχής της μάνας, του πατέρα μα και της μεγάλης Χριστίνας που τόσο άδικα άφησε τα νιάτα της εκείνη τη χειμωνιάτικη άνοιξη;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου