Εξαιρετικό το βιβλίο του Ευάνθη Χατζηβασιλείου που αναστάτωσε τη σκέψη μου. Τίτλος του "Βιώματα του Μακεδονικού ζητήματος, Δοξάτο Δράμας 1912-1946" και το οποίο μου δώρισε μια πολύ καλή φίλη. Ταξίδεψα...και πάλι σε αυτή τη μαρτυρική κωμόπολη της Δράμας και στα άλλα περίχωρα της πόλης, όπως Κύρια, Αδριανή.....Νωπές οι εντυπώσεις απ το καλοκαιρινό οδοιπορικό μου στα όμορφα αυτά μέρη. Εϊναι ανάγκη όμως η ιστορία να γράφεται με δάκρυα;;;;
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου