Συνεχίζω.....

Σου συνεχίζω εκείνη τη διήγηση.....

Σου έλεγα για το κτίριο που στέγαζε την NCR στην όμορφη πόλη.

Ήταν σε ένα γραφικό δρόμο, σ΄ ένα μεγάλο καλντερίμι  που από 

τη μια μεριά κατέληγε στο πλάι του κτιρίου που τότε στέγαζε την 

αμερικάνικη πρεσβεία κι απ την άλλη μεριά κατέληγε σ΄ ένα 

άλλο δρόμο με τις γραμμές τραμ που παλιότερα λειτουργούσε.

Το κτίριο της πρεσβείας  ανατινάχτηκε μια μέρα, θύμα κι αυτό εκείνου 

του τρομερού εμφύλιου....

Αλλά ο δρόμος των γραφείων της NCR  κατέληγε εκεί που ήταν το σπίτι 

του ποιητή.

Θυμάμαι , λες και ήταν χτες, το σπίτι εκείνο.

Ήταν ένα νεοκλασικό περιποιημένο, με πλήθος από φοίνικες στο κήπο 

του.

Κάθε απόγευμα, καθώς περνούσα με το σχολικό λεωφορείο για το σπίτι 

μου, αναζητούσα μέσα στον όμορφο κήπο να δω......ήθελα να δω τον 

ποιητή που τόσα πολλά είχα ακούσει για εκείνον.....

Θυμάμαι το μπαλκόνι του πρώτου ορόφου, εκείνο στο οποίο υπήρχαν 

ακόμη, στα χρόνια της νιότης μου τα στηρίγματα του "σήματος"της 

πρεσβευτικής κατοικίας.

Άκου..... κάποια στιγμή αν ανοίξεις το 3ο τόμο από τις "ΜΕΡΕΣ" ψάξε 

μέσα στο βιβλίο.....

Εκεί θα βρεις μια ιστορική φωτό που τραβήχτηκε στο μπαλκόνι αυτό.

Θα δεις το ποιητή, τον επιμελητή του έργου του Α.Ξ και τον 

καπετάν Τόνιο όπως τον αποκαλούσε ο ποιητής.  Δες στα πρόσωπά τους 

πόσο πολύ επέδρασε στο είναι καθενός  ο πολιτισμός των γραμμάτων και 

της λογοτεχνίας. Δες κι έλα να σχολιάσουμε...... 

Μια  άλλη φορά θα σου πω για μια ιστορική συνομιλία που έγινε κάπου 

εκεί για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Θα σου πω πολλά. Μη θελήσεις να 

μάθεις από τώρα τους συμμετέχοντες στη κουβέντα εκείνη. Στάσου στα 

λίγα που έμαθες σήμερα, με αφορμή πορείες του Ελληνισμού......

Αρκέσου στα σημερινά. Θα επανέλθω καθώς δοξολογώ

το Θεό για τη μνήμη που μου έχει δώσει. 

Καλό βράδυ.