Δίχως ειρμό...

Τα λόγια σου είναι ανεξίτηλη γραφή

γραμμένη κατά μήκος της φυλλωσιάς

κοντά στη κορυφογραμμή του ευλογημένου τόπου.

Διάσπαρτα τα αδιάστατα μέρη

της σύνθεσης του νου.

Διακρίνω ένα και μοναδικό σημείο

που μηδενίζει την παράγωγο...

Ας είναι διαφορετικές οι κλίσεις

εκατέρωθεν.

Θέλω να απεικονίζουν

τα μονοπάτια της ζωής μου.

Δεν βρήκα εισιτήριο

με επάνοδο για αυτά.

Άκουσα μια λέξη...

το βέλτιστο...

Θέλω να παραμείνω ναυαγός

στ άψυχα χαρτιά της γραφής.

Γιατί σ΄ αυτά δίνουν "ζωή" τα σχήματα.

Αλήθεια που έμαθες να σχεδιάζεις;