Μια γεωμετρία της έκφρασης

Γλυκολαλιά ήταν στ΄ άκουσμα των ήχων

και στ΄ ατένισμα της πορείας μου.

Αναρωτήθηκα αν ήταν απόηχος ονείρου.

Αναζήτησα τότε δημιουργίες των χρωμάτων.

Το φεγγαρόφωτο μου έκλεισε το μάτι του με νόημα

και μου συνέστησε παύση των αναζητήσεών μου.

Λες και δεν ήξερε για τη συμβολή των πρώτων αριθμών

σε αένναες σκέψεις...

Στο μυαλό μου δομούσα με αξιωματικές μεθόδους

τη γεωμετρία της ψυχής μου.

Τότε ένιωσα τη δύναμη των εφαπτομένων

των γλυκών σκέψεων.

Κι αυτό ήταν έντονο.