Τούτη τη φωτό επίτηδες την έβαλες στις αναρτήσεις του blog σου φίλε; Και τι δε μου θύμησες βλέποντάς τη!!! Πιό κάτω κι αριστερά έμενε η μάνα μου όταν δούλευε εκεί. Στης αρχόντισσας Λουστρινιώς Πολίτου το σπίτι. Πιό πάνω ο ξάδελφός μου ο Λωνίδης ο Ραΐσης που σα σμίγαμε, κατεβαίναμε τρέχοντας τα σκαλάκια προς την Αγ. Θαλασσινή, ενώ ο βοριάς ανάκατος μ΄ αρμύρα μας έκοβε την ανάσα. Πιό πάνω ο πλάτανος με το βιβλιοπωλείο του Καραουλάνη και η είσοδος για το δρόμο προς τη Ρίβα. Ατενίζω στο βάθος της φωτό. Κάπου στο μη ορατό βάθος, τ΄ Άχλα. Πιό πάνω κι αριστερά οι Κατακαλαίοι, πιό κάτω τα ΄Ψηλού με τη καπετάνισσα και τον καπτά-Γιάννη. Μου θύμησες το καλοκαίρι του ΄70, ένα ξεχωριστό καλοκαίρι του τότε για μένα... Μου θύμησες, μου θύμησες... Θύμησες πολλές, θύμησες ολοζώντανες., θύμησες με χρώματα. Σ΄ ευχαριστώ φίλε.
Eπισκέπτεστε το ιστολόγιο του Δημ. Σπυρόπουλου, Καθηγητή Μαθηματικών. Θέλω να σας επισημάνω οτι τα μαθηματικά που είχα την προνομία να σπουδάσω είναι ένα εργαλείο σκέψης και προβληματισμού. Χαίρομαι να το χρησιμοποιώ στη ζωή μου... Kι όπως είπε ο μεγάλος Κ. Παλαμάς "Κι αν πλήθος τ΄άσχημα, κι αν είν΄ τ΄ άδεια αφέντες, φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή, φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω, να δώσουμε νόημα στων πολλών την ύπαρξη. ΄Ενας φτάνει..."
Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010
Eπίτηδες το έκανες
Τούτη τη φωτό επίτηδες την έβαλες στις αναρτήσεις του blog σου φίλε; Και τι δε μου θύμησες βλέποντάς τη!!! Πιό κάτω κι αριστερά έμενε η μάνα μου όταν δούλευε εκεί. Στης αρχόντισσας Λουστρινιώς Πολίτου το σπίτι. Πιό πάνω ο ξάδελφός μου ο Λωνίδης ο Ραΐσης που σα σμίγαμε, κατεβαίναμε τρέχοντας τα σκαλάκια προς την Αγ. Θαλασσινή, ενώ ο βοριάς ανάκατος μ΄ αρμύρα μας έκοβε την ανάσα. Πιό πάνω ο πλάτανος με το βιβλιοπωλείο του Καραουλάνη και η είσοδος για το δρόμο προς τη Ρίβα. Ατενίζω στο βάθος της φωτό. Κάπου στο μη ορατό βάθος, τ΄ Άχλα. Πιό πάνω κι αριστερά οι Κατακαλαίοι, πιό κάτω τα ΄Ψηλού με τη καπετάνισσα και τον καπτά-Γιάννη. Μου θύμησες το καλοκαίρι του ΄70, ένα ξεχωριστό καλοκαίρι του τότε για μένα... Μου θύμησες, μου θύμησες... Θύμησες πολλές, θύμησες ολοζώντανες., θύμησες με χρώματα. Σ΄ ευχαριστώ φίλε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου