Η μελοποίηση των στίχων

Παραμερίζω τους παραχαράκτες των θέλω μου.

Υψώνω τείχη για να μη δύνανται να με αλώσουν.

Στις πολεμίστρες πολεμοφόδια της ψυχής εναποθέτω.

Σαν απλός μαχητής, παραμένω άγρυπνος...

Στις αγρυπνίες των μικρών ωρών δύσκολα μας ακολουθούν...

Κι όταν η μάχη λήξει, μια επιθυμία μου θα ικανοποιήσω.

Στις λαϊκές γειτονιές του κόσμου θα αναζητήσω

τους στίχους της ψυχής μου.

Θα τους μελοποιήσεις;



Και διεισδύω στο πλούτο της έκφρασης του ποιητή...

...........................................................

Σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο, αλγερινό

που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν...

...........................................................

Ξεδιψώ πίνοντας νερό από τα ρυάκια του Αντιλίβανου.

Ξέρεις γιατί φίλε του Σχοινιά;

Επειδή από εκεί βλέπω να ζωντανεύουν τα όνειρα

των μικρών παιδιών που έμεναν στον καταυλισμό του Mkalles...

Eκεί με δροσίζει ο Νοτιάς που έρχεται

από της Αλεξάνδρειας τα μέρη...

δια μέσου Τύρου και Σιδώνας.

Θυμάσαι φίλε;