Θα σε κοιτώ σαν συννεφιά που πλησιάζει....

Με αφορμή τη σημερινή μέρα......

Όντως σα συννεφιά πλησιάζει η μορφή σου.

Η μορφή σου αρμονικά ταιριαστή με τις ομορφιές του νησιού σου.

Μα και συμβατή με την αδιάλειπτη άνοιξη της ψυχής σου.

Τις προάλλες που ανέβηκα στο "τρελό" ήταν άλλη μια διαδρομή-καθήκον.

Καθήκον να χρωματίσω τις μνήμες μου για σένα.

Είμαστε μαζί με τη μικρή μας Χριστίνα, που αγάπησες σα παιδί σου και μεγάλωσες.

Καθώς με τη σκέψη μου σήμερα σε ασπάζομαι με άδολη αγάπη.....

Καθώς τα χρόνια περνούν.....

Η μορφή σου παραμένει ολοζώντανη μπρος μου, όπου και να είμαι.

Σήμερα θυμήθηκα εκείνο το βροχερό Σάββατο που σε βρήκα κι ας μη με περίμενες.

Θυμάμαι τη χαρά σου, το γέλιο σου.

Τότε που μου είπες για άλλη μια φορά λόγια διδακτικά, όπως διδακτικά ήταν και τα λόγια του πατέρα.

Τα λόγια της επανάστασης απέναντι στην επανάσταση.

Πως να σου ψιθυρίσω ότι έγινα δάσκαλος αφού οι διδαχές σου 

σμίλευαν συνέχεια τη σκέψη μου;;;;

Ξέρεις πόσο μου αρέσει αυτό όταν το συνειδητοποιώ;;;;;;;;;

Καθώς ο ήλιος δύει.....

Επίτρεψέ μου να σου αφιερώσω τους στίχους.....

Η συννεφιά σου που αγαπώ θα με θαμπώνει

Θ' ακολουθεί κάθε μου βήμα σαν σκιά
Τόσο καιρό που την κοιτώ να δυναμώνει
Πως να σωθώ που έγινα ο ίδιος συννεφιά!!!