Επικρατούσε κάμποση ζέστη στον Αστράτηγο πριν λίγες μέρες καθώς φτάσαμε εκεί με αφετηρία τη Μονή Γωνιάς ενώ περάσαμε απ τ΄Αφράτα και το μνημείο των...νεοσσών.....Σταμάτησα στη πλατεία του χωριού και ένιωσα μια περίεργη ανατριχίλα..... Η μικρή εκκλησία στο κέντρο του μικρού χωριού με εντυπωσίαζε και με προβλημάτιζε......Σκεφτόμουν, ενώ πλήθαιναν οι ερωτήσεις στο εντός μου..... Σκεφτόμουν πόσο πολύ είχε πονέσει κι όχι μόνο, το παλλικάρι που είχε ξεκινήσει από τη Μυτιλήνη για να δώσει εν τέλει τη ζωή του στη χερσόνησο του Ροδωπού για την Ελλάδα και κάποια ιδανικά..... Καθώς το βιβλίο που μου είχε σταλλεί από το Πολυχνίτο ζωντάνευε το θάνατο το παλλικαριού εκεί στο μικρό έρημο χωριό, μου ήρθε στο νου η κουβεντούλα στο λόφο δυτικά της Χειμάρρας με την καθ΄ όλα σεβαστή γιαγιά της Χειμάρρας, τη κ. Ερμιόνη Μπρίγκου για τα άλλα παλλικάρια, εκείνα που είχαν ενταφιαστεί δίπλα απ τις αμυγδαλιές στο περιβόλι της...... Κι ενώ ο αέρας του κρητικού πελάγους ράπιζε τα μάγουλά μου σκέφτηκα......... "Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος"!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου